De tweeda Breef aun de Korinta 8:1-24
8 Breeda, nu well wie, daut jie om Gott sien grootet Metleet* omweeten, waut de Vesaumlungen en Mazedo̱nien jewäsen wort.
2 Aus dee schwoare Proowen derchjinjen un sea lieden musten, jeewen dee met groote Freiden, wan dee uk sea oam wieren. Daut wees, daut dee sea friejäwrich wieren.
3 Dee jeewen, waut see kunnen; ekj kaun doafäa zeijen, daut dee mau rajcht mea jeewen, aus see kunnen.
4 Dee prachaden ons aunhoolent ut sikj selfst, aus see kunnen de Iea haben, von Hoaten waut to jäwen, om bie dän Deenst een Poat to haben toom de Heilje uthalpen.
5 Dee deeden mea, aus wua wie met jeräakjent hauden, wiels dee sträwden met äa gaunzet Hoat doano, dän Harn to deenen un ons to halpen, soo aus Gott daut jefelt.
6 Doawäajen rood wie Ti̱tus too, daut hee daut Saumlen sull verechtmoaken, waut jie leeftolich jeewen, wiels hee wia je dee, waut dit Woakj mank junt aunfunk.
7 Jie haben von aules äwajenuach: jie haben eenen grooten Gloowen, väl Fäichkjeit to räden, jie weeten een deel, jie haben eenen grooten Iewa un uk een deel Leew von ons. Doawäajen siet uk friejäwrich, wan daut kjemt toom leeftolich jäwen.
8 Ekj saj junt dit nich toom junt bemotten, oba toom junt daut kloa moaken, waut von Iewa de aundre haben, un toom utfinjen, woo ajcht june Leew es.
9 Wiels jie kjanen onsen Harn Jesus Christus sien grootet Metleet*: Wan hee uk rikj wia, wort hee oba om junt haulwen oam, soo daut jie derch sien Oamet kunnen rikj woaren.
10 Dits miene Meenunk: Dit Woakj derchtofieren es junt toom Gooden, wiels ekj see, daut jie aul een Joa trigj doamet aunfungen. Un nich bloos daut, jie hauden uk dän Wunsch, daut to doonen.
11 Doawäajen moakt dit Woakj verecht, waut jie aunjefongen haben, un siet doatoo krakjt soo reed, aus jie ea wieren, doano aus jie haben.
12 Wan eena reed es to jäwen, dan es daut bie Gott besonda aunjenäm, wiels Gott nemt von eenen Mensch daut aun, waut dee jäwen kaun, un nich, waut dee nich jäwen kaun.
13 Wiels ekj well nich aundre daut leicht moaken un junt daut schwoa moaken.
14 Oba ekj well, daut et utjejlikjt es, doaderch daut de aundre äare Needichkjeit jedakjt woat derch daut, waut jie nu mea haben, aus junt fält. Soo kaun uk june Needichkjeit jedakjt woaren derch daut, waut de aundre mea haben, aus dee fält. Opp dee Wajch kaun sikj daut utjlikjen.
15 Krakjt soo aus jeschräwen steit: “Deejanja, waut een deel haud, haud nich too väl un deejanja, waut weinich haud, haud nich too weinich.”
16 Wie danken Gott, daut hee Ti̱tus daut em Hoat jejäft haft, daut hee opp iernst om junt bekjemmat es krakjt soo aus wie.
17 Hee es nich bloos daut nojekomen, waut wie am säden, oba es soo mootich, daut hee ut sikj selfst no junt komen woat.
18 Wie schekjen dän Brooda met am met, von dän en aule Vesaumlungen Goodet jerät woat wäajen daut, waut dee fa de goode Norecht deit.
19 Nich bloos daut, dee wort uk von de Vesaumlungen aunjestalt, met ons toop to reisen un ons opp dee Wajch to halpen, daut Toopjesaumelde to vedeelen. Wie woaren dit leeftolje Jeschenkj vedeelen, om dän Harn to veharlichen un om to wiesen, daut wie reed sent to halpen.
20 Soo vemeid wie daut, daut doa irjentwäa waut äwa sajen kaun, woo wie met dit groote Jeschenkj omgonen.
21 Wiels wie seenen doano, daut aules opprechtich jedonen woat: ver Jehowa* un uk ver de Menschen.
22 Buta daut schekj wie noch eenen aundren Brooda met dee Breeda met. Dän hab wie foaken oppe Proow jestalt un hee haft en väl Stekjen bewäsen, daut hee sea flietich es. Oba nu woat hee noch flietja sennen, wäajen hee sea opp junt vetrut.
23 Wan doa wäa äwa Ti̱tus Twiewel haft, dan sell jie weeten, daut hee mien Poatna un Metoabeida es toom junt halpen. Un wan doa irjentwäa äwa dise Breeda twiewelt, dan sell jie weeten, daut daut Apostel von de Vesaumlungen sent un Christus veharlichen.
24 Doawäajen bewiest äant june Leew un wiest de Vesaumlungen, wuarom wie met junt brow sent.
