ಸ್ನೇಹ ಸಂಬಂಧ ಬೆಳೆಯಬೇಕೆಂದರೆ ಸ್ನೇಹಿತರಿಬ್ಬರೂ ಮಾತಾಡಬೇಕು. ಅದೇರೀತಿ, ನಾವು ತನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತರಾಗಬೇಕೆಂದು ಬಯಸುವುದರಿಂದಲೇ ದೇವರು ನಮಗೆ ತನ್ನ ಜೊತೆ ಮಾತಾಡುವಂತೆ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ. “ನೀವು ನನಗೆ ಮೊರೆಯಿಡುವಿರಿ, ನನ್ನನ್ನು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸಲು ಹೋಗುವಿರಿ; ನಾನು ಕಿವಿಗೊಡುವೆನು” ಎಂದು ಸ್ವತಃ ದೇವರೇ ಹೇಳಿದ್ದಾನೆ. (ಯೆರೆಮೀಯ 29:12) ದೇವರ ಜೊತೆ ಮಾತಾಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ನಾವು ‘ಆತನಿಗೆ ಹತ್ತಿರವಾಗುತ್ತೇವೆ,’ ಆಗ ಆತನೂ ‘ನಮಗೆ ಹತ್ತಿರವಾಗುತ್ತಾನೆ.’ (ಯಾಕೋಬ 4:8) ಯೆಹೋವನಿಗೆ “ಮೊರೆಯಿಡುವದಾದರೆ ಆತನು ಹತ್ತಿರವಾಗಿಯೇ ಇದ್ದಾನೆ” ಎಂದು ಬೈಬಲ್‌ ಆಶ್ವಾಸನೆ ಕೊಡುತ್ತದೆ. (ಕೀರ್ತನೆ 145:18) ನಾವು ದೇವರಿಗೆ ಎಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತೇವೋ ದೇವರೊಂದಿಗಿನ ನಮ್ಮ ಸ್ನೇಹವೂ ಅಷ್ಟೇ ಹೆಚ್ಚು ಬಲಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.

“ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ಯಾವನಾದರೂ ರೊಟ್ಟಿಯನ್ನು ಕೇಳುವ ಮಗನಿಗೆ ಕಲ್ಲನ್ನು ಕೊಡುವನೇ? ಅಥವಾ ಪ್ರಾಯಶಃ ಮೀನನ್ನು ಕೇಳಿದರೆ ಹಾವನ್ನು ಕೊಡುವನೇ? ಆದುದರಿಂದ, . . . ನೀವು ನಿಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಒಳ್ಳೆಯ ಉಡುಗೊರೆಗಳನ್ನು ಕೊಡುವುದು ಹೇಗೆಂದು ತಿಳಿದಿರುವಲ್ಲಿ ಸ್ವರ್ಗದಲ್ಲಿರುವ ನಿಮ್ಮ ತಂದೆಯು ತನ್ನನ್ನು ಕೇಳುವವರಿಗೆ ಎಷ್ಟೋ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಒಳ್ಳೆಯ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಕೊಡುವನಲ್ಲವೆ?” ಎಂದು ಯೇಸು ಹೇಳಿದ್ದಾನೆ. (ಮತ್ತಾಯ 7:9-11) ದೇವರಿಗೆ ‘ನಮ್ಮ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತೆ [ಕಾಳಜಿ] ಇರುವುದರಿಂದಲೇ’ ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುವಂತೆ ಹೇಳಿದ್ದಾನೆ. (1 ಪೇತ್ರ 5:7) ನಮ್ಮ ಸಮಸ್ಯೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ತನ್ನ ಹತ್ತಿರ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಆತನು ನಮ್ಮನ್ನು ಆಮಂತ್ರಿಸುತ್ತಾನೆ. “ಯಾವ ವಿಷಯದ ಕುರಿತಾಗಿಯೂ ಚಿಂತೆಮಾಡಬೇಡಿರಿ; ಎಲ್ಲ ವಿಷಯಗಳಲ್ಲಿ ಕೃತಜ್ಞತಾಸ್ತುತಿಯಿಂದ ಕೂಡಿದ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ ಮತ್ತು ಯಾಚನೆಗಳಿಂದ ನಿಮ್ಮ ಬಿನ್ನಹಗಳನ್ನು ದೇವರಿಗೆ ತಿಳಿಯಪಡಿಸಿರಿ” ಎಂದು ಬೈಬಲ್‌ ತಿಳಿಸುತ್ತದೆ.—ಫಿಲಿಪ್ಪಿ 4:6.

‘ದೇವರಿಗೆ ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುವ ಅಗತ್ಯ ನಮಗಿದೆ’ ಎಂಬ ಭಾವನೆ ಕೋಟ್ಯಾಂತರ ಜನರಿಗಿದೆ ಮತ್ತು ಈ ಭಾವನೆ ಕೆಲವು ನಾಸ್ತಿಕರಲ್ಲಿ, ದೇವರು ಇದ್ದಾನಾ ಇಲ್ವಾ ಎಂಬ ಸಂಶಯವಿರುವವರಲ್ಲೂ ಇದೆ ಎಂದು ಮಾನವ ಸ್ವಭಾವದಲ್ಲಿ ಪರಿಣಿತರಾದ ತಜ್ಞರೊಬ್ಬರು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. * ಮಾನವರನ್ನು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ವಿಷಯಗಳ ಅಗತ್ಯವನ್ನಿಟ್ಟು ಸೃಷ್ಟಿಸಲಾಗಿದೆ ಎಂದು ಇದರಿಂದ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತದೆ. ಆದುದರಿಂದಲೇ ಯೇಸು, “ತಮ್ಮ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಅಗತ್ಯದ ಪ್ರಜ್ಞೆಯುಳ್ಳವರು ಸಂತೋಷಿತರು” ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದಾನೆ. (ಮತ್ತಾಯ 5:3) ಈ ಅಗತ್ಯವನ್ನು ಪೂರೈಸುವ ಒಂದು ವಿಧ, ಕ್ರಮವಾಗಿ ದೇವರ ಜೊತೆ ಮಾತಾಡುವುದೇ ಆಗಿದೆ.

ದೇವರು ಹೇಳಿದಂತೆ ನಾವು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುವುದಾದರೆ ನಮಗೇನು ಪ್ರಯೋಜನ? (w15-E 10/01)