Non. Tal e como explicamos en La Atalaya, a nosa publicación principal, “obrigar á xente a cambiar de relixión está mal.” a Nin obrigamos nin coaccionamos ás persoas polas seguintes razóns:

•   Xesús nunca obrigou a ninguén a aceptar as súas ensinanzas. Ben sabía que serían máis ben poucos os que aceptarían a súa mensaxe (Mateo 7:13, 14). E cando algún dos seus discípulos non aceptaba algunha das súas ensinanzas e decidía marchar, Xesús non o obrigaba a seguir con el (Xoán 6:60-62, 66-68).

•   Xesús ensinóulles ós seus seguidores a deixar que a xente decidise se quería cambiar ou non as súas crenzas. No canto de intentar obrigar á xente a aceptar as boas novas do Reino en contra da súa vontade, os seus discípulos buscaban os que eran receptivos á mensaxe (Mateo 10:7, 11-14).

•   Obrigar a alguén a aceptar certas crenzas non ten sentido ningún, porque Deus o que realmente valora é que o adoremos de corazón (Deuteronomio 6:4, 5; Mateo 22:37, 38).

 É certo que espallamos a mensaxe da Biblia “ata os confíns da terra”, e que o facemos “publicamente e polas casas”, tal e como a Biblia manda (Feitos 1:8; 10:42; 20:20). De feito, tal e como ocorreu cos primeiros cristiáns, ás veces se nos acusa de facer proselitismo ilegalmente (Feitos 18:12, 13). Non obstante, esas acusacións non son certas. Non tratamos de forzar a ninguén a aceptar as nosas crenzas. Estamos convencidos de que cada un debería ter o dereito a informarse para poder tomar unha decisión.

 Nin forzamos a ninguén a cambiar de relixión, nin disfrazamos motivacións políticas de relixiosas, nin ofrecemos ningún beneficio material ou social para conseguir que máis persoas se unan á nosa relixión. Esta é unha das grandes diferenzas co que algúns outros grupos chamados cristiáns teñen feito, algo que vai en contra das ensinanzas de Xesús. b

 Si, a Biblia mesma mostra que todos temos dereito a cambiar de relixión. De feito, fala de moitos que elixiron non seguir na relixión da súa familia e, pola súa conta, decidiron adorar ó Deus verdadeiro. Algúns exemplos son Abraham, Rut, algúns atenienses, e o apóstolo Paulo (Xosué 24:2; Rut 1:14-16; Feitos 17:22, 30-34; Gálatas 1:14, 23). Ademais, a Biblia recoñece o dereito que cada un ten a deixar de practicar a fe que Deus aproba, aínda que sexa unha mala decisión (1^a Xoán 2:19).

 A Declaración Universal de Dereitos das Persoas, segundo as Nacións Unidas “o fundamendo da lei internacional de dereitos humanos”, recoñece o dereito a cambiar de relixión. Este documento afirma que cada un ten “a liberdade de cambiar de relixión ou de crenza” e o dereito a “investigar e recibir informacións e opinións e ou de difundilas”, o cal inclúe as crenzas relixiosas. c Evidentemente, estes dereitos implican respectar o dereito dos demais, tanto a manter as súas crenzas coma a rexeitar as ideas coas que non estean de acordo.

 Non ten por que. A Biblia anímanos a respectarnos uns ós outros, sen importar a relixión que teñamos (1^a Pedro 2:17). Ademais, as testemuñas de Xehová obedecen o mandato que dá a Biblia de respectar ós pais, mesmo se teñen crenzas diferentes (Efesios 6:2, 3).

 Aínda así, non todos concordan co punto de vista da Biblia. Unha muller que creceu en Zambia dixo: “De onde eu son, que alguén cambie de relixión [...] vese como un acto de deslealdade, unha traizón á familia e á comunidade”. Esta muller encarou esta situación cando, sendo aínda unha adolescente, empezou a estudar a Biblia coas testemuñas de Xehová e pouco despois decidiu cambiar de relixión. Ela comenta: “Os meus pais repetíanme que estaban moi disgustados comigo e que os decepcionara. Foi unha situación moi dura, xa que para min a aprobación dos meus pais éche moi importante [...]. Pero elixir ser leal a Xehová e non ás tradicións relixiosas non quere dicir que sexa desleal á miña familia”. d