اِرْمیا ۷:۱-۳۴
۷ این پیام از طرف یَهُوَه به اِرْمیا رسید:
۲ «کنار دروازهٔ خانهٔ یَهُوَه بایست و این پیام را به مردم اعلام کن: ‹ای تمام اهالی یهودا که برای پرستش یَهُوَه از این دروازه‌ها داخل می‌شوید، کلام یَهُوَه را بشنوید!
۳ یَهُوَه که خدای لشکرها و خدای اسرائیل است می‌گوید: «اگر رفتار و کارهایتان را اصلاح کنید، اجازه می‌دهم که در این سرزمین به زندگی‌تان ادامه دهید.
۴ گفته‌های فریبنده را باور نکنید و نگویید، ‹معبد* یَهُوَه در اینجاست! معبد یَهُوَه! معبد یَهُوَه!›
۵ اگر واقعاً رفتار و کارهایتان را اصلاح کنید، اگر زمانی که کسی از همنوعش شکایت دارد، با عدل و انصاف داوری کنید،
۶ اگر به بیگانگان، یتیمان و بیوه‌زنان ظلم نکنید، اگر خون بی‌گناهان را در این سرزمین نریزید، و اگر از پرستش خدایان دیگر که به ضررتان است دست بکشید،
۷ آن وقت به شما اجازه می‌دهم که در این سرزمین به زندگی‌تان ادامه دهید؛ در سرزمینی که برای همیشه به اجدادتان دادم.»›»
۸ «اما شما به گفته‌های فریبنده امید بسته‌اید؛ کاری که هیچ فایده‌ای برایتان ندارد.
۹ دزدی می‌کنید، مرتکب قتل و زنا می‌شوید، به دروغ قسم می‌خورید، به بَعَل قربانی تقدیم می‌کنید* و خدایان بیگانه را می‌پرستید،
۱۰ و بعد به این خانه که نام من بر آن است می‌آیید و در حضور من می‌ایستید و با وجود همهٔ این کارهای نفرت‌انگیزتان می‌گویید، ‹شکی نیست که نجات پیدا می‌کنیم!› آیا این درست است؟
۱۱ آیا فکر می‌کنید این خانه که نام من بر آن است، غار دزدان است؟ من خودم همهٔ کارهایی را که می‌کنید دیده‌ام.» این گفتهٔ یَهُوَه است.
۱۲ «با این حال، به مکان مقدّس من در شیلوه بروید؛ به اولین جایی که برای جلال نامم انتخاب کردم و ببینید که به خاطر کارهای بد قومم اسرائیل با آن مکان چه کار کردم!
۱۳ شما از این کارهای بد دست نکشیدید. من بارها با شما صحبت کردم، ولی با وجود این به من گوش ندادید. بارها شما را صدا کردم، اما جواب ندادید.» این گفتهٔ یَهُوَه است.
۱۴ «پس من همان کاری را که با شیلوه کردم، با این خانه می‌کنم؛ خانه‌ای که نام من بر آن است و شما به آن امید بسته‌اید؛ خانه‌ای که به شما و اجدادتان دادم.
۱۵ شما را هم مثل همهٔ برادرانتان یعنی همهٔ نسل اِفرایِم، از جلوی چشمانم دور خواهم کرد.
۱۶ «پس تو ای اِرْمیا، برای این قوم دعا نکن. هر چقدر که برایشان دعا، التماس و تمنا کنی، فایده‌ای ندارد، چون من به تو گوش نمی‌دهم.
۱۷ مگر نمی‌بینی که آن‌ها در شهرهای یهودا و کوچه‌های اورشلیم چه کار می‌کنند؟
۱۸ ببین که چطور بچه‌ها هیزم جمع می‌کنند، پدران آتش روشن می‌کنند، زنان خمیر درست می‌کنند تا برای ‹ملکهٔ آسمان›* نان‌های تقدیمی بپزند. همین طور، آن‌ها به خدایان دیگر هدیه‌های ریختنی تقدیم می‌کنند و به این شکل مرا به خشم می‌آورند!
۱۹ با این کارهایشان به چه کسی لطمه می‌زنند؟ به من؟ نه! به خودشان ضرر می‌رسانند و خودشان را رسوا می‌کنند!» این گفتهٔ یَهُوَه است.
۲۰ به همین دلیل، یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید: «من خشمم را بر این سرزمین می‌ریزم؛ آتش خشم من مردم، حیوانات، درختان و محصولات زمین را می‌سوزاند و از بین می‌برد و کسی نمی‌تواند آن را خاموش کند!»
۲۱ یَهُوَه که خدای لشکرها و خدای اسرائیل است می‌گوید: «ای قوم من، قربانی‌های سوختنی‌تان را به قربانی‌های دیگرتان اضافه کنید و خودتان گوشت آن‌ها را بخورید،
۲۲ چون وقتی اجدادتان را از مصر بیرون آوردم، چیزی دربارهٔ قربانی سوختنی و قربانی‌های دیگر به آن‌ها نگفتم یا فرمانی در این رابطه به آن‌ها ندادم،
۲۳ بلکه فرمانی که به آن‌ها دادم این بود: ‹از من اطاعت کنید تا خدای شما باشم و شما هم قوم من! به هر راهی که من به شما دستور می‌دهم بروید تا همه چیز برایتان به‌خوبی پیش برود.›
۲۴ ولی آن‌ها گوش ندادند و توجهی نکردند، بلکه به هر راهی که به نظرشان درست بود رفتند و با لجبازی هر کاری که دل شریرشان می‌خواست انجام دادند. برای همین، به جای این که بهتر شوند، بدتر شدند.
۲۵ از روزی که اجدادتان از مصر بیرون آمدند تا امروز، به همین شکل بوده و من همهٔ خادمانم یعنی پیامبران را هر روز، یکی بعد از دیگری، پیش شما فرستاده‌ام.
۲۶ ولی هیچ کس به من گوش نداد و توجهی نکرد. آن‌ها لجباز و سرسخت بودند* و بدتر از اجدادشان رفتار کردند!
۲۷ «ای اِرْمیا، با این که تمام این چیزها را به قوم می‌گویی، آن‌ها به تو گوش نمی‌دهند؛ با این که آن‌ها را صدا می‌کنی، جواب نمی‌دهند.
۲۸ پس به آن‌ها بگو، ‹شما قومی هستید که از یَهُوَه خدایتان اطاعت نکردید و نخواستید خودتان را اصلاح کنید.* وفاداری و اعتماد از بین رفته و کسی از وفاداری صحبت نمی‌کند!›
۲۹ «ای اورشلیم، موی نتراشیده‌ات را بتراش و دور بینداز! بالای تپه‌ها نوحه‌سرایی کن، چون من که یَهُوَه هستم این نسل را که مرا به خشم آورده‌اند رد کرده‌ام و آن‌ها را ترک خواهم کرد.
۳۰ اهالی یهودا کارهایی را که از دید من بد است انجام داده‌اند.» یَهُوَه در ادامه می‌گوید: «آن‌ها بت‌های نفرت‌انگیزشان را به خانه‌ای که نام من بر آن است آورده‌اند تا آنجا را ناپاک کنند.
۳۱ آن‌ها در توفِت* که در درّهٔ هِنّوم* است، مکان‌های بلند* ساخته‌اند تا در آنجا پسران و دخترانشان را در آتش بسوزانند و به عنوان قربانی تقدیم کنند؛ کاری که هیچ وقت فرمانش را نداده بودم و حتی فکرش هم به ذهنم خطور نکرده بود.»
۳۲ یَهُوَه می‌گوید: «بنابراین روزهایی می‌آید که دیگر به آنجا ‹توفِت› یا ‹درّهٔ هِنّوم›* گفته نمی‌شود، بلکه آن را ‹درّهٔ کشتار› می‌نامند، چون جسدهای بی‌شماری در توفِت دفن می‌شوند، طوری که دیگر هیچ جای خالی در آنجا باقی نمی‌مانَد.
۳۳ جسدهای این قوم خوراک پرندگان آسمان و حیوانات زمین می‌شود و کسی نخواهد بود که آن‌ها را بترساند و دور کند.
۳۴ من در شهرهای یهودا و کوچه‌های اورشلیم صدای جشن و پایکوبی و آواز شادی عروس و داماد را قطع می‌کنم، چون این سرزمین به خرابه تبدیل خواهد شد.»
پاورقی‌ها
^ منظور معبد و تمام ساختمان‌هایی است که در محوطهٔ معبد قرار داشت.
^ یا: «برای بَعَل بخور می‌سوزانید.»
^ ملکهٔ آسمان، لقب الٰهه‌ای بود که اسرائیلیانِ مرتد آن را می‌پرستیدند. احتمالاً این الٰهه، الٰههٔ باروری بود.
^ تحت‌اللفظی: «گردن خود را سخت کردند.»
^ یا: «نخواستید هیچ تأدیبی را قبول کنید.»
^ مکانی بیرون اورشلیم که اسرائیلیانِ مرتد در آنجا فرزندانشان را در آتش به عنوان قربانی تقدیم می‌کردند.
^ رجوع به واژه‌نامه.
^ رجوع به واژه‌نامه: «مکان‌های بلند.»
^ رجوع به واژه‌نامه.
