تبعیض و پیشداوری—آیا شما هم به آن مبتلایید؟
تبعیض و پیشداوری مثل یک ویروس زیانبار است که گاه شخص مبتلا از وجود آن آگاه نیست.
پیشداوری فقط نسبت به مردمی از قوم، نژاد، طایفه یا زبان دیگر نیست، حتی ممکن است دیگران را بر مبنای مذهب، جنسیت یا طبقهٔ اجتماعی‌شان پیشداوری کنیم. بعضی نسبت به دیگران به دلیل سن، سطح تحصیلات، ناتوانی جسمی یا ظاهرشان دیدی منفی دارند، اما خود را از پیشداوری مبرّا می‌دانند.
آیا ممکن است شما هم پیشداوری داشته باشید؟ ما اغلب پیشداوری و قضاوت عجولانهٔ دیگران را به راحتی تشخیص می‌دهیم. اما شاید تشخیص آن در خودمان برایمان دشوار باشد. واقعیت این است که همهٔ ما تا حدّی به این بیماری دچاریم. دیوید ویلیامز، جامعه‌شناس بر این عقیده است که اگر نسبت به گروهی خاص پیشداوری داشته باشیم در برخورد با فردی از آن گروه «کاملاً ناخودآگاه بدون این که متوجه شویم رفتاری متفاوت خواهیم داشت.»
نمونهٔ آن یُوِتسا است که در یکی از کشورهای بالکان زندگی می‌کند. او در مورد اقلیتی از مردم آنجا می‌گوید: «تصوّر نمی‌کردم بین آن‌ها حتی یک آدم خوب وجود داشته باشد. اما متوجه نبودم که این تبعیض و پیشداوریست. چون آن را حقیقت محض می‌دانستم.»
دولت‌های بسیاری قوانینی برای مقابله با نژادپرستی و دیگر شکل‌های تبعیض و پیشداوری وضع کرده‌اند. با این حال پیشداوری و تبعیض همچنان باقیست. چرا؟ چون این قوانین تنها می‌تواند اعمال شخص را محدود کند، اما تأثیری بر افکار و احساسات او ندارد. طبعاً پیشداوری ریشه در ذهن و دل شخص دارد. پس آیا مقابله با تبعیض و پیشداوری و درمان این بیماری اجتماعی غیر ممکن است؟
در مقالات این شماره پنج اصل بررسی می‌شود که به بسیاری کمک کرده است مقابله با تبعیض و پیشداوری را از ذهن و دلشان آغاز کنند.
