با فاصله گرفتن از افرادی که دیدی منفی به آن‌ها داریم،‏ پیشداوری در ما شدّت می‌گیرد.‏ همچنین اگر تنها با افرادی که به ما شبیه‌اند دوستی کنیم ممکن است این احساس در ما ایجاد شود که فقط اعمال،‏ طرز فکر و احساسات ما درست است.‏

دل خود را بگشایید.‏—‏۲قُرِنتیان ۶:‏۱۳‏.‏

این به چه معناست؟‏ دل می‌تواند به احساسات و عواطف اشاره داشته باشد.‏ اگر احساسات و عواطفمان را منحصر به افرادی مشابه خود کنیم،‏ در واقع راه دلمان را به روی افراد دیگر می‌بندیم.‏ برای پرهیز از این مشکل،‏ باید در پی دوستی با افرادی باشیم که با ما تفاوت دارند.‏

وقتی شخصاً با مردم مختلف آشنا می‌شویم،‏ دلیل تفاوت‌هایمان را بهتر متوجه می‌شویم.‏ هر چه با آنان صمیمی‌تر شویم،‏ بیشتر آنان را از خود می‌دانیم،‏ برایشان بیشتر ارزش قائل می‌شویم تا جایی که درد و شادی‌شان،‏ درد و شادی ما می‌شود.‏

برای مثال نازاره نسبت به مهاجران پیشداوری داشت.‏ چه چیز به او کمک کرد؟‏ او می‌گوید:‏ «با آن‌ها کار کردم و وقت گذراندم.‏ در این میان با کسانی آشنا شدم که شخصیتشان کاملاً با تصوّری که مردم از مهاجران دارند،‏ فرق داشت.‏ وقتی با مردمی از فرهنگی دیگر آشنا می‌شویم،‏ یاد می‌گیریم همه را در یک قالب نگذاریم،‏ یاد می‌گیریم برای تک‌تک‌شان ارزش قائل باشیم و دوستشان داشته باشیم.‏»‏

در پی فرصت‌هایی باشید که با مردمی از کشورها،‏ قوم‌ها و زبان‌های دیگر صحبت کنید.‏ می‌توانید:‏

• از آنان بخواهید کمی از خودشان برایتان بگویند.‏

• برای صرف غذا دعوتشان کنید.‏

• وقتی از زندگی‌شان می‌گویند به دقت گوش دهید و ببینید چه چیزهایی بیشتر برایشان اهمیت دارد.‏

اگر پای صحبت آنان بنشینید و ببینید چطور تجربیات زندگی،‏ شخصیتشان را شکل داده،‏ دید مثبت و معقولی به آن گروه در خود ایجاد می‌کنید.‏