ما شاهدان یَهُوَه خوشحال می‌شویم که در مورد ایمان و موضوعات مذهبی با مردمی از مذاهب مختلف و با اعتقادات گوناگون گفتگو کنیم.‏ اما در ائتلاف مذاهب و همبستگی ادیان شرکت نمی‌کنیم،‏ از این جنبه که با کسانی که اعتقاد دیگری دارند،‏ در پرستش همراه نمی‌شویم.‏ کتاب مقدّس نشان می‌دهد که مسیحیان «با هماهنگی به هم می‌پیوندند» و کلید اصلی این هماهنگی،‏ اتحاد در اعتقادات است.‏ (‏اِفِسُسیان ۴:‏۱۶؛‏ ۱قُرِنتیان ۱:‏۱۰؛‏ فیلیپیان ۲:‏۲‏)‏ این تنها به معنی هماهنگی در مورد ارزش‌های نیک و پسندیده مثل محبت،‏ دلسوزی و بخشش نیست.‏ اعتقادات مذهبی ما بر مبنای شناخت دقیق از کتاب مقدّس است که بدون این شناخت ایمان ما پوچ می‌بود.‏—‏رومیان ۱۰:‏۲،‏ ۳‏.‏

 کتاب مقدّس پیوستن در پرستش با مردمی از اعتقادات دیگر را با رفتن «زیر یوغ نامتوازن» مقایسه می‌کند،‏ ناهماهنگی‌ای که به ایمان مسیحی شخص آسیب می‌رساند.‏ (‏۲قُرِنتیان ۶:‏۱۴-‏۱۷‏)‏ پس عیسی اجازه نداد که شاگردانش در همبستگی ادیان شرکت کنند.‏ (‏مَتّی ۱۲:‏۳۰؛‏ یوحنا ۱۴:‏۶‏)‏ به طور مشابه،‏ خدا در شریعت موسی پیوستن اسرائیلیان در پرستش به قوم‌های دیگر را منع کرده بود.‏ (‏خروج ۳۴:‏۱۱-‏۱۴‏)‏ بعدها اسرائیلیان وفادار،‏ کمک افرادی با اعتقادات دیگر را که می‌توانست موجب ائتلاف یا همبستگی مذهبی با آنان شود،‏ رد کردند.‏—‏عِزرا ۴:‏۱-‏۳‏.‏

 بله.‏ همچون پولُس رسول ما نیز می‌خواهیم در خدمت موعظه‌مان با طرز فکر و اعتقادات انسان‌های بیشتری آشنا شویم.‏ (‏۱قُرِنتیان ۹:‏۱۹-‏۲۲‏)‏ طی گفتگوهایمان با افراد،‏ صمیمانه تلاش می‌کنیم پند کتاب مقدّس را به کار بندیم و حرمت آنان را عمیقاً حفظ کنیم.‏—‏۱پِطرُس ۳:‏۱۵‏.‏