در برخی مذاهب میکائیل را «میکائیل قِدّیس» می‌نامند،‏ در واقع این نامی است که پیش از آمدن عیسی بر زمین و پس از آن به او داده شده است.‏ a میکائیل پس از مرگ موسی با شیطان مجادله کرد،‏ همچنین به فرشته‌ای یاری رساند تا پیامی را به دانیال برساند.‏ (‏دانیال ۱۰:‏۱۳،‏ ۲۱؛‏ یهودا ۹‏)‏ معنی نام میکائیل چنین است:‏ «چه کسی همچون خداست؟‏» میکائیل با دفاع از حکومت خدا و جنگ با دشمنان او هماهنگ با نامش عمل کرده است.‏—‏دانیال ۱۲:‏۱؛‏ مکاشفه ۱۲:‏۷‏.‏

 در ادامه خواهیم دید که چرا می‌توان نتیجه‌گیری کرد که عیسی همان میکائیل فرشتهٔ ارشد است.‏

•   میکائیل «فرشتهٔ ارشد» است.‏ (‏یهودا ۹‏)‏ عنوان «فرشتهٔ ارشد‏» تنها در دو آیه در کتاب مقدّس آمده است.‏ در هر دو مورد نیز این واژه به صورت مفرد آمده است،‏ پس قاعدتاً این عنوان تنها متعلّق به یک فرشته است.‏ یکی از این آیات در این مورد است که پس از رستاخیز عیسای سَرور،‏ او «با صدای فرشتهٔ ارشد فرمان می‌دهد و .‏.‏.‏ خود از آسمان پایین خواهد آمد.‏» (‏۱تِسالونیکیان ۴:‏۱۶‏)‏ عیسی «صدای فرشتهٔ ارشد» را داراست،‏ چون او همان میکائیل،‏ فرشتهٔ ارشد است.‏

•   میکائیل به لشکری از فرشتگان فرمان می‌دهد.‏ «میکائیل و فرشتگانش با اژدها» یعنی شیطان جنگیدند.‏ (‏مکاشفه ۱۲:‏۷‏)‏ میکائیل در قلمرو آسمانی از اختیارات بالایی برخوردار است،‏ چون «یکی از رئیسان ارشد» و «رئیس بزرگ» خوانده شده است.‏ (‏دانیال ۱۰:‏۱۳،‏ ۲۱؛‏ ۱۲:‏۱‏)‏ دیوید اوئِن یکی از محققان کتاب مقدّس گفته است که این عناوین میکائیل را «فرماندهٔ کل لشکرهای فرشتگان» معرفی می‌کند.‏

   کتاب مقدّس تنها به یک شخص دیگر اشاره می‌کند که بر لشکر فرشتگان اختیار دارد و چنین می‌گوید:‏ «عیسای سَرور از آسمان با فرشتگان پرقدرتش ظهور کند؛‏ ظهوری در آتش مشتعل.‏» (‏۲تِسالونیکیان ۱:‏۷،‏ ۸؛‏ مَتّی ۱۶:‏۲۷‏)‏ زمانی که عیسی به آسمان رفت «فرشتگان،‏ قدرت‌ها و نیروها تحت فرمان او قرار داده شدند.‏» (‏۱پِطرُس ۳:‏۲۱،‏ ۲۲‏)‏ قاعدتاً دو فرمانده بر فرشتگان مقدّس گماشته نشده‌اند بلکه منطقی‌تر است که عیسی و میکائیل هر دو،‏ به یک شخص اشاره داشته باشد.‏

•   میکائیل در «ایّام مصیبتی» که نظیر آن نبوده است «بر خواهد خاست.‏»‏ (‏دانیال ۱۲:‏۱‏)‏ در کتاب دانیال،‏ عبارت «برخاست» اغلب در اشاره به پادشاهی که برای انجام عملی خاص برمی‌خیزد به کار رفته است.‏ (‏دانیال ۱۱:‏۲-‏۴،‏ ۲۱‏)‏ عیسی مسیح به عنوان «کلمهٔ خدا» در مقام «پادشاه پادشاهان» برای انجام وظیفه‌ای خاص وارد عمل می‌شود،‏ تمامی دشمنان خدا را نابود خواهد کرد و قوم خدا را حفظ خواهد کرد.‏ (‏مکاشفه ۱۹:‏۱۱-‏۱۶‏)‏ او در دوران «مصیبت عظیمی .‏.‏.‏ که از آغاز دنیا تاکنون واقع نشده است» وارد عمل خواهد شد.‏—‏مَتّی ۲۴:‏۲۱،‏ ۴۲‏.‏