منشأ امید کجاست؟‏

پخش

منشأ امید کجاست؟‏

پاسخ کتاب مقدّس

کتاب مقدّس می‌گوید که خواست خدا این است که به ما ‹امید و آینده›‏ a بخشد.‏ (‏اِرْمیا ۲۹:‏۱۱‏)‏ در واقع یکی از دلایلی که خدا کتاب مقدّس را به ما داده،‏ این است که از طریق نوشته‌های مقدّس به ما دلگرمی و امید بخشد.‏ (‏رومیان ۱۵:‏۴‏)‏ در این مقاله می‌بینیم که چطور راهنمایی‌های حکیمانهٔ کتاب مقدّس،‏ هنگام برخورد با مشکلات روزمره کمک می‌کند تا دید مثبتمان را حفظ کنیم.‏ همین طور وعده‌های این کتاب امید فوق‌العاده‌ای برای آینده می‌بخشد.‏

در این مقاله می‌بینیم که …‏

کتاب مقدّس چطور در حفظ دیدگاه مثبت به ما کمک می‌کند؟‏

راه‌حل‌های عملی‌ای که در کتاب مقدّس آمده،‏ به ما کمک می‌کند تا زندگی بهتری داشته باشیم.‏ این موضوع بر حفظ دیدگاه مثبتمان تأثیر می‌گذارد.‏ به چند نمونه توجه کنید.‏

برای راه‌حل‌های عملی به کتاب مقدّس رجوع کنید.‏ در مزمور ۱۱۹:‏۱۰۵ می‌خوانیم:‏ «کلام تو برای پاهای من چراغ،‏ و برای راه من نور است.‏» یک چراغ پرنور دو کاربرد دارد.‏ اول،‏ می‌تواند جلوی پای ما را روشن کند و دوم،‏ می‌تواند راه و مسیر ما را نشان دهد.‏ به طور مشابه،‏ اصول کتاب مقدّس به ما کمک می‌کند بر مشکلات روزمره غلبه کنیم.‏ به این شکل می‌توانیم هر روز دیدگاه مثبتی داشته باشیم.‏ تعالیم کتاب مقدّس نیروی تازه می‌بخشد و «دل را شادمان می‌سازد.‏» (‏مزمور ۱۹:‏۷،‏ ۸‏)‏ در آنِ واحد،‏ کتاب مقدّس مقاصد فوق‌العادهٔ خدا را برای انسان‌ها و زمین روشن می‌کند.‏ این امید به ما شادی ماندگار و حس رضایت می‌دهد.‏
به دیگران اجازهٔ کمک کردن بدهید.‏ وقتی احساس ناامیدی می‌کنیم شاید بخواهیم از دوستان و خانواده کناره‌گیری کنیم.‏ کتاب مقدّس می‌گوید که این کار عاقلانه نیست،‏ چون می‌تواند منجر به تصمیمات و قدم‌های اشتباه شود.‏ (‏امثال ۱۸:‏۱‏)‏ عزیزان ما می‌توانند به ما کمک کنند معقول باشیم.‏ آن‌ها شاید برای کنار آمدن با شرایط سخت،‏ به ما پیشنهادهای مفیدی ارائه بدهند.‏ (‏امثال ۱۱:‏۱۴‏)‏ حداقل کاری که می‌توانند انجام دهند این است که با دلگرمی دادن،‏ روحیهٔ ما را عوض کنند.‏ با این کار به ما نیروی تازه می‌دهند و کمکمان می‌کنند تا زمانی که اوضاع بهبود پیدا کند،‏ پایدار بمانیم.‏
به خدا دعا کنید.‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ ‹نگرانی خود را به یَهُوَه بسپار،‏ که او تکیه‌گاه تو خواهد بود؛‏ او هرگز نخواهد گذاشت پارسایان جنبش خورند.‏›‏ b (‏مزمور ۵۵:‏۲۲‏)‏ یَهُوَه،‏ به درستی «خدای امیدبخش» خوانده شده است.‏ (‏رومیان ۱۵:‏۱۳‏)‏ شما می‌توانید در مورد ‹تمام غصه‌هایتان› به او دعا کنید،‏ و مطمئن باشید که او به فکر شما است.‏ (‏۱پِطرُس ۵:‏۷‏،‏ پاورقی)‏ در واقع کتاب مقدّس این اطمینان‌خاطر را می‌دهد:‏ «او شما را استوار،‏ قوی و ثابت‌قدم خواهد ساخت.‏»—‏۱پِطرُس ۵:‏۱۰‏.‏
بگذارید مشکلات امیدتان را محکم کند.‏ کتاب مقدّس چنین وعده می‌دهد:‏ ‹اما هر که به [خدا] گوش فرا دهد،‏ در امنیت ساکن خواهد بود و از بیمِ بلا آسوده خواهد ماند.‏› (‏امثال ۱:‏۳۳‏)‏ طوفان،‏ به خانه و وسایل خانمی به نام مارگریت که در استرالیا زندگی می‌کند،‏ صدمه زد.‏ اما او بجای مأیوس شدن،‏ درس مهمی گرفت؛‏ که دارایی‌های شخص می‌تواند یک شبه به باد هوا برود.‏ مارگریت از آن زمان به بعد،‏ حتی بیشتر از پیش مصمم شد که بر امور مهم‌تر تمرکز کند؛‏ یعنی بر خانواده،‏ دوستان،‏ رابطه‌اش با خدا و امیدی که در کتاب مقدّس آمده است.‏—‏مزمور ۳۷:‏۳۴؛‏ یعقوب ۴:‏۸‏.‏

کتاب مقدّس چه امیدی برای انسان‌ها دارد؟‏

کتاب مقدّس وعدهٔ آینده‌ای روشن در رابطه با انسان‌ها و زمین می‌دهد.‏ این وعده در مورد آینده‌ای دور نیست؛‏ چون مشکلاتی که انسان‌ها امروزه با آن روبرو هستند،‏ گواهی است از این که در «روزهای آخر» زندگی می‌کنیم.‏ (‏۲تیموتائوس ۳:‏۱-‏۵‏)‏ به زودی خدا وارد عمل می‌شود و درد و رنج و بی‌عدالتی را از بین می‌برد.‏ او این کار را از طریق حکومتی که در کتاب مقدّس پادشاهی خدا نامیده شده،‏ انجام می‌دهد.‏ (‏دانیال ۲:‏۴۴؛‏ مکاشفه ۱۱:‏۱۵‏)‏ عیسی در دعای نمونه‌اش به این پادشاهی آسمانی اشاره کرد و گفت:‏ ‹پادشاهی تو بیاید.‏ خواست تو بر زمین انجام شود.‏›—‏مَتّی ۶:‏۹،‏ ۱۰‏.‏

کتاب مقدّس مقصود خدا برای انسان‌ها را به وضوح آشکار می‌کند.‏ به چند مشکل که پادشاهی خدا برطرف می‌کند توجه کنید:‏

دیگر قحطی نخواهد بود.‏ «زمین محصول خود را خواهد داد.‏»—‏مزمور ۶۷:‏۶‏.‏
دیگر بیماری نخواهد بود.‏ «هیچ‌یک از ساکنان نخواهد گفت که ‹بیمارم!‏›»—‏اِشَعْیا ۳۳:‏۲۴‏.‏
دیگر مرگ نخواهد بود.‏ ‹خدا هر اشکی را از چشمان [انسان‌ها] پاک خواهد کرد.‏ دیگر مرگ نخواهد بود و ماتم و شیون و درد نیز وجود نخواهد داشت.‏ چیزهای گذشته سپری شده است.‏›—‏مکاشفه ۲۱:‏۳،‏ ۴‏.‏

a امید داشتن یعنی در آرزوی چیزی بودن که دستیابی به آن امکان‌پذیر است.‏ ما می‌توانیم در انتظار چیزی باشیم و یا به آن امید داشته باشیم.‏

b یَهُوَه نام شخصی خدا در کتاب مقدّس است.‏—‏مزمور ۸۳:‏۱۸‏.‏

آیاتی از کتاب مقدّس در ارتباط با امید

ایّوب ۵:‏۱۶‏:‏ «برای بینوایان امید هست.‏»‏

مفهوم آن:‏ کسانی که در این دنیا نادیده گرفته شده‌اند،‏ می‌توانند مطمئن باشند که وقتی برای کمک به یَهُوَه روی آورند،‏ او از آن‌ها نگهداری می‌کند.‏

مزمور ۲۷:‏۱۴‏:‏ ‹برای یَهُوَه انتظار بکش،‏ نیرومند باش و دل قوی دار؛‏ آری،‏ منتظر یَهُوَه باش!‏›‏

مفهوم آن:‏ اگر توکّلمان به یَهُوَه خدا باشد،‏ نیرو و شجاعت می‌گیریم.‏ خدا کسانی را که به او توکّل می‌کنند رها نمی‌کند.‏

مزمور ۶۲:‏۵‏:‏ «تنها برای خدا،‏ ای جان من،‏ در سکوت انتظار بکش!‏ زیرا امید من از جانب اوست!‏»‏

مفهوم آن:‏ آن‌هایی که هنگام سختی‌ها صبورانه به خدا توکّل می‌کنند،‏ می‌توانند مطمئن باشند که او به موقع کمکشان می‌کند.‏

امثال ۲۰:‏۲۲‏:‏ ‹مگو:‏ «بدی را تلافی خواهم کرد!‏» منتظر یَهُوَه باش که تو را نجات خواهد بخشید.‏›‏

اگر امیدمان به یَهُوَه باشد،‏ وقتی کسی ما را می‌رنجاند،‏ به فکر تلافی کردن نخواهیم بود.‏ خدا هم قدرت و هم اشتیاقش را دارد که نجاتمان دهد و صدماتی که متحمّل شدیم را جبران کند.‏

عبرانیان ۶:‏۱۹‏:‏ «این امید برای جان ما همچون لنگری مطمئن و استوار است.‏»‏

مفهوم آن:‏ همان طور که یک لنگر طی طوفان کشتی را ثابت نگه می‌دارد،‏ این امید حتمی که خدا پاداش می‌دهد،‏ می‌تواند اضطراب زندگی را کمتر کند و از لحاظ عاطفی،‏ ذهنی و روحانی به ما ثبات بخشد.‏ امید همین طور می‌تواند ما را تقویت کند تا بتوانیم متحمّل سختی‌ها بشویم.‏