بله او نظرش را تغییر می‌دهد؛‏ به این مفهوم که اگر مردم رفتار خود را تغییر دهند او نیز برخورد خود را با آنان تغییر می‌دهد.‏ برای نمونه،‏ زمانی که خدا پیام داوری را به مردم اسرائیل باستان فرستاد،‏ گفت:‏ «شاید گوش فرا دهند،‏ و هر یک از ایشان از راههای شریرانهٔ خود بازگردند،‏ تا از رساندنِ بلایی که به سبب کردار پلیدشان قصد آن نموده‌ام،‏ منصرف شوم‏.‏‏»—‏اِرْمیا ۲۶:‏۳‏.‏

 بسیاری از ترجمه‌های کتاب مقدّس این آیه را به گونه‌ای ترجمه کرده‌اند که گویی خدا از بلایی که قصد انجام آن را داشت،‏ «پشیمان شد.‏» شاید چنین عبارتی این مفهوم را القا کند که گویی او اشتباهی کرده بوده و از آن پشیمان شده است.‏ اما واژهٔ اصلی در زبان عبری به مفهوم،‏ «تغییر دادن نظر یا قصد» است.‏ محققی می‌گوید:‏ «تغییر در رفتار شخص باعث تغییر داوری خدا می‌شود.‏»‏

 مسلّماً این که خدا می‌تواند نظرش را تغییر دهد،‏ به این معنی نیست که او باید چنین کند.‏ به مواردی در کتاب مقدّس توجه کنید که خدا قصد و نظرش را تغییر نداده است:‏

•   خدا اجازه نداد که بالاق باعث شود که او نظرش را تغییر دهد و قوم اسرائیل را لعنت کند و برکت ندهد.‏—‏اعداد ۲۳:‏۱۸-‏۲۰‏.‏

•   زمانی که بدی در شائول،‏ پادشاه اسرائیل ریشه گرفت،‏ خدا نظرش را برای عزل او از پادشاهی تغییر نداد.‏—‏۱سموئیل ۱۵:‏۲۸،‏ ۲۹‏.‏

•   خدا در خصوص کهانت عیسی مسیح برای همیشه،‏ وعده‌اش را عملی خواهد کرد و قصدش را تغییر نخواهد داد.‏—‏مزمور ۱۱۰:‏۴‏.‏

 در کتاب مقدّس چنین گفته شده است:‏ «من که خداوند هستم،‏ تغییر نمی‌کنم.‏» (‏مَلاکی ۳:‏۶‏)‏ همین طور آمده است که خدا «همچون سایه‌هایی نیست که پیوسته در حال جنبش و تغییرند.‏» (‏یعقوب ۱:‏۱۷‏)‏ این حقیقت،‏ با این موضوع که خدا نظرش را تغییر می‌دهد،‏ مغایرت ندارد‏.‏ شخصیت خدا و معیارهای او از محبت و عدالت هیچ گاه تغییر نمی‌کند.‏ (‏تَثنیه ۳۲:‏۴؛‏ ۱یوحنا ۴:‏۸‏)‏ اما او می‌تواند در زمان‌های مختلف فرامین و احکام مختلف بدهد.‏ برای مثال،‏ خدا به داوود پادشاه در خصوص دو جنگ پی‌درپی فرامینی متفاوت داد و او در هر دو پیروز شد.‏—‏۲سموئیل ۵:‏۱۸-‏۲۵‏.‏

 خیر او از آفرینش انسان پشیمان نیست،‏ با این که او متأسف است که اغلب انسان‌ها او را نادیده گرفته و رد کرده‌اند.‏ در کتاب مقدّس در مورد توصیف شرایط پیش از توفان در زمان نوح گفته شده است:‏ «خداوند از این که انسان را بر زمین ساخته بود،‏ متأسف شد و در دل خود غمگین گشت.‏» (‏پیدایش ۶:‏۶‏)‏ در این آیه واژه‌ای که «متأسف شد» ترجمه شده است،‏ از واژه‌ای عبری مشتق شده که می‌تواند به معنی «تغییر نظر دادن» باشد.‏ خدا نظرش را در مورد اکثر انسان‌ها که پیش از توفان می‌زیستند تغییر داد،‏ چون شریر بودند.‏ (‏پیدایش ۶:‏۵،‏ ۱۱‏)‏ حتی با این که خدا از روش بد زندگی‌ای که آنان در پیش گرفته بودند متأسف و غمگین بود،‏ رفتارش را در مقابل کل نژاد بشر تغییر نداد.‏ در واقع او از طریق نجات نوح و خانواده‌اش از توفان،‏ کل نژاد بشر را حفظ کرد.‏—‏پیدایش ۸:‏۲۱؛‏ ۲پِطرُس ۲:‏۵،‏ ۹‏.‏