ΜΗΠΩΣ γνωρίζετε κάποιον αδελφό ή αδελφή που μετακόμισε σε μια ξένη χώρα όπου υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη για περισσότερους ευαγγελιζομένους της Βασιλείας; Έχετε ποτέ αναρωτηθεί: “Τι τους υποκινεί να υπηρετούν στο εξωτερικό; Πώς προετοιμάζονται για αυτή τη μορφή υπηρεσίας; Θα μπορούσα να συμμετάσχω και εγώ;” Ένας καλός τρόπος για να πάρετε απαντήσεις σε τέτοια ερωτήματα είναι, φυσικά, να μιλήσετε με εκείνους τους αδελφούς και τις αδελφές. Ας το κάνουμε λοιπόν αυτό.

Τι σας έκανε να αρχίσετε να σκέφτεστε την υπηρεσία σε μια ξένη χώρα όπου η ανάγκη είναι μεγαλύτερη; Η Έιμι, που τώρα είναι γύρω στα 35, προέρχεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η ίδια λέει: «Επί χρόνια, σκεφτόμουν να υπηρετήσω σε μια ξένη χώρα, αλλά φαινόταν ότι αυτός ο στόχος ήταν ανέφικτος για εμένα». Πώς άλλαξε άποψη; «Το 2004 ένα ζευγάρι που υπηρετούσε στην Μπελίζ με προσκάλεσε να τους επισκεφτώ και να κάνω σκαπανικό μαζί τους για έναν μήνα. Αυτό έκανα λοιπόν​—και το καταχάρηκα! Έναν χρόνο αργότερα, μετακόμισα στην Γκάνα για να υπηρετήσω εκεί ως σκαπάνισσα».

Πριν από μερικά χρόνια, η Στέφανι, που τώρα κοντεύει τα 30 και είναι επίσης από τις Ηνωμένες Πολιτείες, εξέτασε προσεκτικά τις περιστάσεις της και σκέφτηκε: “Η υγεία μου είναι καλή και δεν έχω οικογενειακές υποχρεώσεις. Για να είμαι ειλικρινής, θα μπορούσα να κάνω πολύ περισσότερα για τον Ιεχωβά από ό,τι κάνω τώρα”. Αυτή η έντιμη αυτοεξέταση την υποκίνησε να μετακομίσει στην Γκάνα για να επεκτείνει τη διακονία της. Ο Φίλιπ και η Ίντα, ένα μεσήλικο ζευγάρι σκαπανέων από τη Δανία, πάντα ονειρεύονταν να μετακομίσουν σε έναν τομέα όπου η ανάγκη είναι μεγαλύτερη. Έψαχναν τρόπους για να δώσουν στο όνειρό τους σάρκα και οστά. «Όταν παρουσιάστηκε η ευκαιρία», λέει ο Φίλιπ, «ήταν σαν να μας έλεγε ο Ιεχωβά: “Προχωρήστε!”» Το 2008, μετακόμισαν στην  Γκάνα και υπηρέτησαν εκεί πάνω από τρία χρόνια.

Ο Χανς και η Μπρουκ, ένα ζευγάρι σκαπανέων γύρω στα 30, υπηρετούν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το 2005, συμμετείχαν στο έργο παροχής βοήθειας μετά το πέρασμα του τυφώνα Κατρίνα. Αργότερα, έκαναν αίτηση για να βοηθήσουν σε διεθνή προγράμματα οικοδόμησης αλλά δεν προσκλήθηκαν. «Τότε», θυμάται ο Χανς, «ακούσαμε σε κάποια συνέλευση μια ομιλία η οποία ανέφερε πως ο Βασιλιάς Δαβίδ αποδέχτηκε ότι δεν θα του επιτρεπόταν να χτίσει τον ναό, γι’ αυτό λοιπόν άλλαξε στόχο. Αυτό το σημείο μάς βοήθησε να καταλάβουμε ότι δεν είναι κακό να αλλάξει κάποιος τους θεοκρατικούς του στόχους». (1 Χρον. 17:1-4, 11, 12· 22:5-11) Η Μπρουκ προσθέτει: «Ο Ιεχωβά ήθελε να χτυπήσουμε μια άλλη πόρτα».

Αφού άκουσαν συναρπαστικές εμπειρίες από φίλους τους που υπηρετούσαν σε άλλες χώρες, ο Χανς και η Μπρουκ υποκινήθηκαν να δοκιμάσουν το σκαπανικό στο εξωτερικό. Το 2012, πήγαν στην Γκάνα όπου υπηρέτησαν τέσσερις μήνες, βοηθώντας σε μια εκκλησία νοηματικής. Μολονότι έπρεπε να επιστρέψουν στις Ηνωμένες Πολιτείες, η εμπειρία της υπηρεσίας στην Γκάνα αύξησε την επιθυμία τους να κρατούν τα συμφέροντα της Βασιλείας πρώτα στη ζωή τους. Αργότερα, βοήθησαν σε κάποιο έργο οικοδόμησης γραφείου τμήματος στη Μικρονησία.

Πώς προετοιμαστήκατε για υπηρεσία εκεί όπου η ανάγκη είναι μεγαλύτερη; «Έκανα έρευνα σε άρθρα της Σκοπιάς που σχετίζονταν με την υπηρεσία εκεί όπου η ανάγκη είναι μεγαλύτερη», λέει η Στέφανι. * «Επίσης, μίλησα με τους πρεσβυτέρους καθώς και με τον επίσκοπο περιοχής και τη γυναίκα του για την επιθυμία μου να υπηρετήσω στο εξωτερικό. Πάνω από όλα, ανέφερα συχνά τον στόχο μου στις προσευχές μου στον Ιεχωβά». Παράλληλα, η Στέφανι κρατούσε τη ζωή της απλή, πράγμα που της επέτρεπε να βάζει στην άκρη κάποια χρήματα προκειμένου να συντηρείται ενόσω θα υπηρετούσε στο εξωτερικό.

 Ο Χανς αναφέρει: «Προσευχηθήκαμε στον Ιεχωβά για καθοδηγία επειδή θέλαμε να πάμε όπου εκείνος μας κατηύθυνε. Συμπεριλάβαμε επίσης στις προσευχές μας την ακριβή ημερομηνία κατά την οποία θα βάζαμε σε εφαρμογή το σχέδιό μας». Το ζευγάρι έστειλε επιστολές σε τέσσερα γραφεία τμήματος. Όταν έλαβαν μια πολύ θετική απάντηση από το γραφείο τμήματος της Γκάνας, ταξίδεψαν εκεί, με σκοπό να μείνουν δύο μήνες. «Απολαύσαμε τη συνεργασία μας με την εκκλησία τόσο πολύ», λέει ο Χανς, «ώστε παρατείναμε την παραμονή μας».

Ο Τζορτζ και η Άντρια, ένα ζευγάρι κοντά στα 40 από τον Καναδά, είχαν κατά νου ότι ο Ιεχωβά ευλογεί τις καλές αποφάσεις, όχι απλώς τις καλές προθέσεις. Γι’ αυτό, έκαναν αποφασιστικά βήματα ώστε να πετύχουν τον στόχο τους. Επικοινώνησαν με μια αδελφή η οποία υπηρετούσε εκεί όπου η ανάγκη είναι μεγαλύτερη στην Γκάνα και τη ρώτησαν ένα σωρό πράγματα. Επιπλέον, έγραψαν στα γραφεία τμήματος του Καναδά και της Γκάνας. «Στο μεταξύ», λέει η Άντρια, «ψάχναμε τρόπους να απλοποιήσουμε ακόμη περισσότερο τη ζωή μας από ό,τι το είχαμε ήδη κάνει». Αυτές οι αποφάσεις τούς έδωσαν τη δυνατότητα να μετακομίσουν στην Γκάνα το 2004.

Ποιες δυσκολίες συναντήσατε αφότου μετακομίσατε, και πώς τις αντιμετωπίσατε; Αυτό που δυσκόλεψε αρχικά την Έιμι ήταν η νοσταλγία. «Τα πάντα ήταν εντελώς διαφορετικά από ό,τι είχα συνηθίσει». Τι τη βοήθησε; «Η οικογένειά μου μού τηλεφωνούσε λέγοντάς μου πόσο εκτιμούσε την υπηρεσία μου, και αυτό με βοηθούσε να θυμάμαι γιατί είχα αποφασίσει να μετακομίσω. Αργότερα, αρχίσαμε να συνομιλούμε μέσω  βίντεο. Επειδή μπορούσαμε να βλέπουμε ο ένας τον άλλον, είχα την αίσθηση ότι η οικογένειά μου δεν ήταν τόσο μακριά». Η Έιμι αναφέρει ότι η φιλία της με μια έμπειρη ντόπια αδελφή τη βοήθησε να μάθει πολλά για τα διάφορα έθιμα. «Η φίλη μου ήταν η σανίδα σωτηρίας μου όποτε δεν καταλάβαινα γιατί οι άνθρωποι αντιδρούσαν με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Με τη βοήθειά της, έμαθα τι να κάνω και τι να αποφεύγω, κάτι που αποδείχτηκε πολύ χρήσιμο ώστε να επιτελώ τη διακονία μου με χαρά».

Όταν ο Τζορτζ και η Άντρια μετακόμισαν στην Γκάνα, αρχικά ένιωθαν ότι είχαν ταξιδέψει πίσω στον χρόνο. «Αντί για πλυντήριο, χρησιμοποιούσαμε κουβάδες. Η προετοιμασία ενός γεύματος φαινόταν να παίρνει δεκαπλάσιο χρόνο από ό,τι είχαμε συνηθίσει», λέει η Άντρια. «Ύστερα από λίγο καιρό όμως, αυτές οι κάπως δύσκολες καταστάσεις έγιναν απλώς καινούριες εμπειρίες». Η Μπρουκ αναφέρει: «Παρά τα εμπόδια που αντιμετωπίζουμε εμείς οι σκαπανείς, απολαμβάνουμε μια πλήρως ικανοποιητική ζωή. Όταν συνδυάζουμε όλες τις εποικοδομητικές εμπειρίες που έχουμε ζήσει, σχηματίζεται ένα πανέμορφο μπουκέτο από πολύτιμες αναμνήσεις».

Γιατί συστήνετε αυτό το είδος υπηρεσίας της Βασιλείας και σε άλλους; «Το κήρυγμα σε τομέα στον οποίο συναντάς άτομα που λαχταρούν τόσο πολύ να μάθουν την αλήθεια ώστε θέλουν να μελετούν κάθε μέρα τη Γραφή μαζί σου σού δίνει τεράστια χαρά», λέει η Στέφανι. «Το γεγονός ότι πήγα και υπηρέτησα εκεί όπου η ανάγκη είναι μεγαλύτερη αποδείχτηκε μία από τις καλύτερες αποφάσεις της ζωής μου!» Το 2014, η Στέφανι παντρεύτηκε τον Άαρον, και σήμερα υπηρετούν στο γραφείο τμήματος της Γκάνας.

«Είναι φοβερή εμπειρία», λέει η Κριστίν, μια σκαπάνισσα από τη Γερμανία που είναι τώρα λίγο πάνω από τα 30. Η Κριστίν υπηρετούσε στη Βολιβία πριν μετακομίσει στην Γκάνα. Η ίδια προσθέτει: «Καθώς είμαι μακριά από την οικογένειά μου, πάντοτε στρέφομαι στον Ιεχωβά για βοήθεια. Εκείνος έχει γίνει πιο αληθινός για εμένα όσο ποτέ προηγουμένως. Επίσης, γεύομαι την εκπληκτική ενότητα του λαού του Ιεχωβά. Αυτή η υπηρεσία έχει πλουτίσει τη ζωή μου». Η Κριστίν παντρεύτηκε πρόσφατα τον Γκίντεον, και μαζί συνεχίζουν να υπηρετούν στην Γκάνα.

Ο Φίλιπ και η Ίντα μάς εξηγούν πώς βοηθούσαν τους σπουδαστές τους να προοδεύσουν. «Είχαμε 15 ή και περισσότερες μελέτες, αλλά τις περιορίσαμε στις 10 ώστε να μπορούμε να διδάσκουμε τους σπουδαστές μας με μεγαλύτερη επιμέλεια». Ωφελούνταν οι σπουδαστές; Ο Φίλιπ αφηγείται: «Μελετούσα με έναν νεαρό, τον Μάικλ. Ήταν διατεθειμένος να μελετάει κάθε μέρα, και προετοιμαζόταν τόσο καλά ώστε τελειώσαμε το βιβλίο Τι Διδάσκει η Γραφή μέσα σε έναν μήνα. Στη συνέχεια, ο Μάικλ έγινε αβάφτιστος ευαγγελιζόμενος. Την πρώτη του μέρα στην υπηρεσία αγρού, με ρώτησε: “Μπορείς να με βοηθήσεις με τις Γραφικές μου μελέτες;” Τον κοίταξα έκπληκτος. Ο Μάικλ μού εξήγησε ότι είχε αρχίσει τρεις μελέτες και χρειαζόταν λίγη βοήθεια για να τις διεξάγει». Για σκεφτείτε, υπάρχει τόση ανάγκη για περισσότερους δασκάλους ώστε ακόμη και σπουδαστές της Γραφής είναι δάσκαλοι της Γραφής!

Η Έιμι περιγράφει πώς αντιλήφθηκε σύντομα μια μεγάλη ανάγκη: «Λίγο καιρό αφότου έφτασα στην Γκάνα, κηρύτταμε σε ένα μικρό χωριό και ψάχναμε για κωφούς. Τελικά βρήκαμε, όχι έναν, αλλά οχτώ σε εκείνο και μόνο το χωριό!» Στο μεταξύ, η Έιμι παντρεύτηκε τον Έρικ, και υπηρετούν μαζί ως ειδικοί σκαπανείς. Υποστηρίζουν μια εκκλησία νοηματικής η οποία βοηθάει κάποιους από τους 300 και πλέον κωφούς ευαγγελιζομένους και ενδιαφερομένους στη χώρα. Για τον Τζορτζ και την Άντρια, η υπηρεσία τους στην Γκάνα τούς επέτρεψε να μάθουν από πρώτο χέρι τι χρειάζεται για να είναι κάποιος ιεραπόστολος. Οπότε φαντάζεστε τη χαρά τους όταν προσκλήθηκαν να παρακολουθήσουν την 126η τάξη της Σχολής Γαλαάδ! Σήμερα, υπηρετούν ως ιεραπόστολοι στη Μοζαμβίκη.

Είναι συγκινητικό να βλέπουμε τόσο πολλά άτομα από άλλες χώρες να εργάζονται σκληρά μαζί με ντόπιους αδελφούς και αδελφές προκειμένου να κάνουν το έργο θερισμού. (Ιωάν. 4:35) Κάθε εβδομάδα του έτους, κατά μέσο όρο, βαφτίζονται 120 άτομα στην Γκάνα. Όπως και στην περίπτωση των 17 ατόμων που έχουν μετακομίσει στην Γκάνα για να βοηθήσουν, πολλές χιλιάδες ευαγγελιστές παγκόσμια έχουν υποκινηθεί από αγάπη για τον Ιεχωβά να “προσφέρουν πρόθυμα τον εαυτό τους”. Υπηρετούν σε περιοχές όπου υπάρχει ανάγκη για περισσότερους διαγγελείς της Βασιλείας. Σίγουρα, πόσο πρέπει να χαροποιούν την καρδιά του Ιεχωβά τέτοιοι πρόθυμοι εργάτες!​—Ψαλμ. 110:3· Παρ. 27:11.