ΤΟ 1991, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στη Ρωσία ενθουσιάστηκαν όταν άρθηκε η μακρόχρονη απαγόρευση που είχε επιβληθεί στο έργο τους και αναγνωρίστηκαν επίσημα. Τότε, λίγοι μπορούσαν να φανταστούν ότι ο αριθμός των Μαρτύρων εκεί θα δεκαπλασιαζόταν φτάνοντας σήμερα στους 170.000 περίπου! Ανάμεσα σε αυτούς τους ακούραστους κήρυκες της Βασιλείας υπάρχουν και Μάρτυρες από άλλες χώρες που μετακόμισαν στη Ρωσία για να βοηθήσουν στον πνευματικό θερισμό. (Ματθ. 9:37, 38) Ας γνωρίσουμε μερικούς.

Τη χρονιά που άρθηκε η απαγόρευση στη Ρωσία, ο Μάθιου, από τη Μεγάλη Βρετανία, ήταν 28 χρονών. Σε μια συνέλευση που έγινε την ίδια χρονιά, κάποια ομιλία τόνιζε ότι οι εκκλησίες στην Ανατολική Ευρώπη χρειάζονταν βοήθεια. Ως παράδειγμα, ο ομιλητής ανέφερε ότι μια εκκλησία στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας είχε μόνο έναν διακονικό υπηρέτη και κανέναν πρεσβύτερο. Παρ’ όλα αυτά, οι ευαγγελιζόμενοι διεξήγαν αρκετές εκατοντάδες Γραφικές μελέτες! «Έπειτα από εκείνη την ομιλία», λέει ο Μάθιου, «δεν μπορούσα να βγάλω από το μυαλό μου τη Ρωσία, και έτσι προσευχήθηκα στον Ιεχωβά μιλώντας του συγκεκριμένα για την επιθυμία που είχα να μετακομίσω εκεί». Έβαλε στην άκρη λίγα χρήματα, πούλησε τα περισσότερα πράγματά του και πήγε στη Ρωσία το 1992. Πώς εξελίχθηκε η ζωή του;

«Η γλώσσα με δυσκόλεψε αρκετά», αφηγείται ο Μάθιου. «Δεν μπορούσα να κάνω ουσιαστικές πνευματικές συζητήσεις». Μια άλλη δυσκολία ήταν να βρει σπίτι. «Ούτε που θυμάμαι πόσες φορές αναγκάστηκα να αλλάξω σπίτι—και το μάθαινα την τελευταία στιγμή». Πέρα όμως από αυτά τα αρχικά εμπόδια, ο Μάθιου λέει: «Η μετακόμιση στη Ρωσία ήταν η καλύτερη απόφαση που πήρα ποτέ». Και εξηγεί: «Η υπηρεσία εδώ με δίδαξε να στηρίζομαι πολύ περισσότερο στον Ιεχωβά και ένιωσα την κατεύθυνσή του με πολλούς τρόπους». Αργότερα διορίστηκε πρεσβύτερος και ειδικός σκαπανέας και τώρα υπηρετεί στο γραφείο τμήματος κοντά στην Αγία Πετρούπολη.

Το 1999, ο Χιρό, που ήταν 25 χρονών, αποφοίτησε από τη Σχολή Διακονικής Εκπαίδευσης στην Ιαπωνία και ένας από τους εκπαιδευτές τον παρότρυνε να  υπηρετήσει σε ξένο αγρό. Ο Χιρό είχε ακούσει ότι υπήρχε μεγάλη ανάγκη στη Ρωσία και άρχισε να μαθαίνει τη ρωσική. Έκανε και άλλο ένα πρακτικό βήμα. «Πήγα για έξι μήνες στη Ρωσία», αφηγείται. «Επειδή ο χειμώνας εκεί είναι πολύ βαρύς, πήγα τον Νοέμβριο για να δω αν μπορούσα να αντέξω το κρύο». Αφού πέρασε τον χειμώνα εκεί, γύρισε στην Ιαπωνία όπου φρόντισε να ζει πολύ απλά ώστε να αποταμιεύσει αρκετά χρήματα και να επιστρέψει στη Ρωσία—αυτή τη φορά για να μείνει.

Ο Χιρό ζει εδώ και 12 χρόνια στη Ρωσία και έχει υπηρετήσει σε αρκετές εκκλησίες. Κατά καιρούς, ήταν ο μοναδικός πρεσβύτερος σε πάνω από 100 ευαγγελιζομένους. Σε κάποια εκκλησία διεξήγε κάθε εβδομάδα τα περισσότερα μέρη στη Συνάθροιση Υπηρεσίας, τη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας, τη Μελέτη Σκοπιάς και πέντε διαφορετικές Μελέτες Βιβλίου Εκκλησίας. Έκανε επίσης πολλές ποιμαντικές επισκέψεις. Αναλογιζόμενος εκείνα τα χρόνια, λέει: «Ήταν μεγάλη χαρά για εμένα να βοηθάω τους αδελφούς και τις αδελφές να γίνουν πιο ισχυροί πνευματικά». Πώς τον επηρέασε η υπηρεσία εκεί όπου η ανάγκη είναι μεγαλύτερη; Ο ίδιος απαντάει: «Πριν πάω στη Ρωσία, υπηρετούσα ως πρεσβύτερος και σκαπανέας, αλλά αφότου ήρθα εδώ νιώθω ότι η σχέση μου με τον Ιεχωβά έχει πάρει νέα διάσταση. Έχω μάθει να τον εμπιστεύομαι περισσότερο σε όλους τους τομείς της ζωής μου». Το 2005, ο Χιρό παντρεύτηκε τη Σβετλάνα και μαζί συνεχίζουν το σκαπανικό.

Ο Μάθιου, 34 χρονών, και ο αδελφός του ο Μάικλ, 28 χρονών, είναι από τον Καναδά. Επισκέφτηκαν και οι δύο τη Ρωσία και εντυπωσιάστηκαν βλέποντας πόσα ενδιαφερόμενα άτομα παρακολουθούσαν τις συναθροίσεις αλλά και πόσο λίγοι αδελφοί υπήρχαν για να τις διεξάγουν. Ο Μάθιου λέει: «Η εκκλησία στην οποία πήγα είχε 200 παρόντες, αλλά όλα τα μέρη γίνονταν από έναν ηλικιωμένο πρεσβύτερο και έναν νεαρό διακονικό υπηρέτη. Αυτό δημιούργησε μέσα μου την επιθυμία να μετακομίσω εκεί για να βοηθήσω τους αδελφούς». Πήγε στη Ρωσία το 2002.

Τέσσερα χρόνια αργότερα μετακόμισε εκεί και ο Μάικλ, ο οποίος σύντομα διαπίστωσε ότι η ανάγκη για αδελφούς εξακολουθούσε να είναι μεγάλη. Ως διακονικός υπηρέτης, διορίστηκε να φροντίζει για τους λογαριασμούς, τα έντυπα και τους τομείς. Του ζητήθηκε επίσης να κάνει την εργασία που κανονικά διεκπεραιώνει ο γραμματέας της εκκλησίας, να εκφωνεί δημόσιες ομιλίες, καθώς και να βοηθάει στη διοργάνωση συνελεύσεων και στην οικοδόμηση Αιθουσών Βασιλείας. Ακόμα και σήμερα, οι εκκλησίες χρειάζονται πολλή βοήθεια. Αν και η φροντίδα τόσο πολλών διαφορετικών διορισμών συνεπάγεται σκληρή εργασία, ο Μάικλ, που είναι τώρα πρεσβύτερος, λέει: «Νιώθω μεγάλη ικανοποίηση βοηθώντας τους αδελφούς. Είναι ο καλύτερος τρόπος να χρησιμοποιώ τη ζωή μου!»

Στο μεταξύ, ο Μάθιου παντρεύτηκε τη Μαρίνα και ο Μάικλ την Όλγα. Τα δυο ζευγάρια, καθώς και πολλοί άλλοι πρόθυμοι εργάτες, συνεχίζουν να βοηθούν τις αυξανόμενες εκκλησίες.

Το 1994, όταν η Τατιάνα ήταν 16 χρονών, έξι ειδικοί σκαπανείς από την Πολωνία, τη Σλοβακία και την Τσεχία άρχισαν να υπηρετούν στην εκκλησία της στην Ουκρανία. Τους θυμάται με αγάπη, λέγοντας: «Ήταν ζηλωτές σκαπανείς, προσιτοί και καλοσυνάτοι, και γνώριζαν καλά τη Γραφή». Βλέποντας πώς ευλογούσε ο Ιεχωβά το αυτοθυσιαστικό τους πνεύμα, σκέφτηκε: “Θέλω να γίνω και εγώ σαν αυτούς”.

Υποκινούμενη από το παράδειγμά τους, η Τατιάνα αξιοποιούσε τις σχολικές διακοπές της για να ταξιδεύει μαζί με άλλους σε απομακρυσμένους τομείς της Ουκρανίας και της Λευκορωσίας όπου δεν είχαν κηρύξει ποτέ Μάρτυρες. Απολάμβανε τόσο πολύ αυτά τα ταξίδια ώστε έκανε σχέδια να επεκτείνει τη διακονία της μετακομίζοντας στη Ρωσία. Αρχικά, πήγε για λίγο προκειμένου να επισκεφτεί κάποια αδελφή που είχε μετακομίσει εκεί από το εξωτερικό, καθώς και για να βρει μια δουλειά που θα τη συντηρούσε ως σκαπάνισσα. Αργότερα, το 2000, μετακόμισε στη Ρωσία. Ήταν δύσκολη αυτή η αλλαγή;

 Η Τατιάνα λέει: «Επειδή δεν είχα αρκετά χρήματα για να νοικιάσω δικό μου διαμέρισμα, νοίκιασα ένα δωμάτιο στο σπίτι κάποιων άλλων. Αυτή η συγκατοίκηση δεν ήταν κάτι εύκολο. Υπήρχαν στιγμές που ήθελα να γυρίσω σπίτι μου. Αλλά ο Ιεχωβά με βοηθούσε πάντοτε να διακρίνω ότι το να συνεχίσω την υπηρεσία μου θα με ωφελούσε». Σήμερα, η Τατιάνα υπηρετεί ως ιεραπόστολος στη Ρωσία. Και καταλήγει: «Όλα αυτά τα χρόνια μακριά από τη χώρα μου μού έχουν χαρίσει ανεκτίμητες εμπειρίες και πολλούς φίλους. Πάνω από όλα, έχουν ενισχύσει την πίστη μου».

Η Μασάκο από την Ιαπωνία, που είναι τώρα λίγο πάνω από τα 50, επιθυμούσε πάντα να υπηρετήσει ως ιεραπόστολος αλλά, λόγω προβλημάτων υγείας, αυτό φαινόταν αδύνατον. Ωστόσο, όταν η υγεία της βελτιώθηκε κάπως, αποφάσισε να μετακομίσει στη Ρωσία για να βοηθήσει στο έργο θερισμού. Αν και δυσκολεύτηκε να βρει κατάλληλη στέγη και σταθερή εργασία, μπορούσε να συντηρείται ως σκαπάνισσα παραδίδοντας μαθήματα ιαπωνικών και κάνοντας εργασίες καθαρισμού. Τι την έχει βοηθήσει να συνεχίσει τη διακονία της;

Αναλογιζόμενη τα 14 χρόνια που υπηρετεί στη Ρωσία, η Μασάκο λέει: «Η χαρά που βρίσκω στη διακονία αντισταθμίζει τις όποιες δυσκολίες. Το κήρυγμα σε περιοχές όπου η ανάγκη για ευαγγελιζομένους της Βασιλείας είναι μεγάλη κάνει τη ζωή συναρπαστική, γεμάτη δράση». Και προσθέτει: «Για εμένα, το γεγονός ότι ο Ιεχωβά μού έχει προμηθεύσει φαγητό, ρούχα και στέγη όλα αυτά τα χρόνια αποτελεί ένα σύγχρονο θαύμα που έχω δει με τα ίδια μου τα μάτια». Η Μασάκο είχε την ευκαιρία να βοηθήσει και στο έργο θερισμού στο Κιργιζιστάν. Επιπρόσθετα, έχει βοηθήσει ομίλους που μιλούν την αγγλική, την κινεζική και την ουινγκούρ. Σήμερα, υπηρετεί ως σκαπάνισσα στην Αγία Πετρούπολη.

Λόγω της οικονομικής ανασφάλειας, πολλές οικογένειες μετακομίζουν σε άλλες χώρες για να βελτιώσουν το βιοτικό τους επίπεδο. Αλλά όπως ο Αβραάμ και η Σάρρα των αρχαίων χρόνων, μερικές οικογένειες μετακομίζουν στο εξωτερικό για να επιδιώξουν πνευματικούς στόχους. (Γέν. 12:1-9) Ας πάρουμε για  παράδειγμα τον Μιχαήλ και την Ίνγκα, ένα ζευγάρι από την Ουκρανία που μετακόμισαν στη Ρωσία το 2003. Σύντομα βρήκαν ανθρώπους που αναζητούσαν τη Γραφική αλήθεια.

Ο Μιχαήλ αφηγείται: «Κάποια φορά πήγαμε σε μια περιοχή όπου δεν είχαν κηρύξει ποτέ Μάρτυρες. Ένας ηλικιωμένος κύριος άνοιξε την πόρτα και ρώτησε: “Ήρθατε για να κηρύξετε;” Όταν απαντήσαμε ναι, εκείνος είπε: “Το ήξερα ότι θα ερχόσασταν μια μέρα. Δεν ήταν δυνατόν να μείνουν ανεκπλήρωτα τα λόγια του Ιησού”. Και παρέθεσε το εδάφιο Ματθαίος 24:14». Ο Μιχαήλ προσθέτει: «Στην ίδια περιοχή, συναντήσαμε επίσης γύρω στις δέκα Βαπτίστριες. Ήταν ειλικρινείς και διψούσαν για την αλήθεια. Είχαν το βιβλίο Ζείτε για Πάντα και κάθε σαββατοκύριακο μελετούσαν με αυτό τη Γραφή. Επί ώρες απαντούσαμε στις ερωτήσεις τους και ψάλλαμε ύμνους της Βασιλείας, και έπειτα φάγαμε όλοι μαζί. Αυτή η επίσκεψη είναι μια από τις ωραιότερες αναμνήσεις που έχω». Ο Μιχαήλ και η Ίνγκα αισθάνονται ότι η υπηρεσία σε περιοχές όπου υπάρχει μεγάλη ανάγκη για ευαγγελιζομένους της Βασιλείας τούς έχει φέρει πιο κοντά στον Ιεχωβά, έχει κάνει πιο βαθιά την αγάπη τους για τους ανθρώπους και τους έχει χαρίσει μια πολύ ικανοποιητική ζωή. Σήμερα, υπηρετούν στο έργο περιοχής.

Το 2007, ο Γιούρι και η Οξάνα, ένα ζευγάρι από την Ουκρανία που τώρα είναι γύρω στα 35, καθώς και ο γιος τους ο Αλεξέι, που σήμερα είναι 13 χρονών, επισκέφτηκαν το γραφείο τμήματος στη Ρωσία. Εκεί είδαν έναν χάρτη της Ρωσίας στον οποίο φαίνονταν μεγάλες περιοχές με μη ανατεθειμένο τομέα. «Όταν είδαμε τον χάρτη», λέει η Οξάνα, «συνειδητοποιήσαμε για πρώτη φορά πόσο μεγάλη ανάγκη υπάρχει για κήρυκες της Βασιλείας. Αυτό μας βοήθησε να πάρουμε την απόφαση να μετακομίσουμε στη Ρωσία». Τι άλλο τους βοήθησε; Ο Γιούρι λέει: «Κάποια άρθρα στα έντυπά μας, όπως αυτό που είχε θέμα “Μπορείτε να Υπηρετήσετε σε Ξένο Αγρό;” μας φάνηκαν χρήσιμα. * Πήγαμε στην περιοχή της Ρωσίας που μας είχε προτείνει το γραφείο τμήματος και ψάξαμε για σπίτι και εργασία». Το 2008, μετακόμισαν στη Ρωσία.

Αρχικά, ήταν δύσκολο να βρουν εργασία, και αναγκάστηκαν αρκετές φορές να μετακομίσουν σε άλλο διαμέρισμα. Ο Γιούρι λέει: «Προσευχόμασταν τακτικά να μην αποθαρρυνθούμε και κατόπιν συνεχίζαμε το έργο κηρύγματος, στηριζόμενοι στον Ιεχωβά για βοήθεια. Είδαμε προσωπικά πώς μας φροντίζει ο Ιεχωβά όταν βάζουμε πρώτα τα συμφέροντα της Βασιλείας του. Η υπηρεσία αυτή έκανε πιο ισχυρή την οικογένειά μας». (Ματθ. 6:22, 33) Και πώς έχει επηρεάσει τον νεαρό Αλεξέι; «Του έχει κάνει πολύ καλό», λέει η Οξάνα. «Αφιερώθηκε στον Ιεχωβά και βαφτίστηκε στα εννιά του. Βλέποντας τη μεγάλη ανάγκη για κήρυκες της Βασιλείας, υπηρετεί ως βοηθητικός σκαπανέας κάθε φορά που έχει διακοπές από το σχολείο. Η αγάπη και ο ζήλος του για τη διακονία μάς φέρνουν μεγάλη χαρά». Σήμερα, ο Γιούρι και η Οξάνα υπηρετούν ως ειδικοί σκαπανείς.

Όπως δείχνουν ξεκάθαρα οι εκφράσεις αυτών των αδελφών που συμμετέχουν στο έργο θερισμού, για να μετακομίσετε αλλού ώστε να επεκτείνετε τη διακονία σας πρέπει να εμπιστευτείτε πλήρως στον Ιεχωβά. Είναι αλήθεια ότι όσοι υπηρετούν εκεί όπου υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη συναντούν δυσκολίες στον καινούριο τους τομέα, αλλά γεύονται επίσης τη μεγάλη χαρά που φέρνει η μετάδοση των καλών νέων σε ανθρώπους οι οποίοι ανταποκρίνονται στο άγγελμα της Βασιλείας. Θα μπορούσατε να βοηθήσετε και εσείς στον θερισμό σε κάποια περιοχή όπου υπάρχει ακόμα μεγάλη ανάγκη για ευαγγελιζομένους της Βασιλείας; Αν το αποφασίσετε, ίσως νιώσετε σύντομα όπως ο Γιούρι, ο οποίος είπε σχετικά με την απόφαση που πήρε: «Το μόνο για το οποίο μετανιώνω είναι που δεν το έκανα νωρίτερα».