“Tanrı’yı gerçekten tanımak istiyorsan Yehova’nın Şahitlerini hiç bırakma.” Bu sözleri duyduğumda çok şaşırdım. O sırada Yehova’nın Şahitleriyle birlikte Kutsal Kitabı incelemeye yeni başlamıştım. Neden şaşırdığımı anlamanız için size biraz hayatımı anlatayım.

 El Salvador’un Quezaltepeque şehrinde doğdum. 15 çocuklu bir ailenin altıncı çocuğuydum. Anne babam beni dürüst ve kanunlara itaatli biri olarak yetiştirmeye çalıştı. Ayrıca Leonardo ve başka Yehova’nın Şahitleri Kutsal Kitabı öğretmek için bize gelirdi. Ancak ben öğrendiklerimi umursamadım ve ardı ardına yanlış kararlar aldım. Daha 14 yaşındayken okul arkadaşlarımla içki içmeye ve uyuşturucu kullanmaya başladım. Arkadaşlarım teker teker okuldan ayrılıp bir çeteye katıldı ve ben de onları izledim. Bütün gün sokaklardaydık. Kötü alışkanlıklarımızı devam ettirebilmek için hırsızlık yapıyor ve insanlardan zorla para alıyorduk.

 Çete benim ailem gibi olmuştu. Onlara vefa borcum olduğunu düşünüyordum. Örneğin bir gün çeteden bir arkadaşım uyuşturucu aldıktan sonra bir komşumuza saldırdı. Kavga sırasında adam arkadaşımı etkisiz hale getirdi ve polisi aradı. Buna çok sinirlendim ve arkadaşımı kurtarmak için büyük bir sopayla komşunun arabasına vurmaya başladım. Adam durmam için yalvarsa da arabasının tüm camlarını teker teker kırdım ve arabaya büyük zarar verdim.

 Bir gün çetem polisle bir çatışmaya girdi. O zaman 18 yaşındaydım. Tam el yapımı bir bombayı atmaya hazırlanırken, nasıl olduğunu anlamadan bomba elimde patladı. Elimin paramparça olduğunu gördüm. Tek hatırladığım bu. Sonra bayılmışım. Hastanede kendime geldiğimde sağ elimi kaybettiğimi, sağ kulağımın duymadığını ve sağ gözümün neredeyse kör olduğunu öğrendim.

 Bu kadar zarar görmeme rağmen, hastaneden çıkar çıkmaz çeteye geri döndüm. Ancak kısa süre sonra polis beni tutukladı ve hapse girdim. Orada çete üyeleriyle ilişkim daha da güçlendi. Tüm gün beraberdik. Sabah kahvaltıda birlikte esrar içmeye başlar, gece uyuyana kadar her şeyi beraber yapardık.

 Hapisteyken Leonardo beni ziyaret etti. Konuşurken sağ kolumdaki bir dövmeyi gösterdi. “Bu dövmedeki üç noktanın anlamını biliyor musun?” diye sordu. “Tabii” dedim, “seks, uyuşturucu ve rock’n roll.” Fakat Leonardo şöyle dedi: “Ben olsam hastane, hapishane ve ölüm derdim. Hastanede yattın, şimdi hapistesin. Bundan sonra ne olacağını biliyorsun.”

 Leonardo’nun sözleri beni sarstı. Haklıydı. Yaşam tarzımla kendi mezarımı kazıyordum. Leonardo Kutsal Kitabı birlikte incelemeyi teklif etti, ben de kabul ettim. Kutsal Kitaptan öğrendiklerim yaşamımı değiştirmek için beni harekete geçirdi. Örneğin Kutsal Kitap “Kötü arkadaşlar iyi alışkanlıkları bozar” der (1. Korintoslular 15:33). Bu nedenle yapmam gereken ilk şeylerden biri yeni arkadaşlar bulmaktı. Bunu başarmak için çete toplantılarını aksatmaya ve Yehova’nın Şahitlerinin hapishane içinde düzenlediği toplantılara katılmaya başladım. Şahitlerin toplantılarında Andrés adında bir mahkûmla tanıştım. Hapiste Yehova’nın Şahidi olmuştu. Beni kahvaltıya davet etti. O davetten sonra güne esrar içerek başlamayı bıraktım. Bunun yerine her sabah Andrés’le birlikte bir Kutsal Kitap ayeti hakkında konuşuyorduk.

 Çete üyeleri bendeki değişiklikleri hemen fark etti ve çete liderlerinden biri benimle konuşmak istedi. Korkmuştum. Çeteden ayrılmak neredeyse imkânsızdı ve düşüncelerimi öğrendiğinde çete liderinin bana ne yapacağını bilmiyordum. Şöyle dedi: “Görüyoruz ki, artık bizim toplantılarımız yerine Şahitlerin toplantılarına katılıyorsun. Ne yapmayı planlıyorsun?” Kutsal Kitabı incelemeye devam etmek ve yaşantımı değiştirmek istediğimi anlattım. Çete liderinin cevabı beni çok şaşırttı. Gerçekten bir Yehova’nın Şahidi olmak istediğimi kanıtlarsam çetenin buna saygı duyacağını söyledi. Sonra şöyle dedi: “Tanrı’yı gerçekten tanımak istiyorsan Yehova’nın Şahitlerini hiç bırakma. Artık kötü şeyler yapmamalısın. Doğru yolda olduğun için seni tebrik ederim. Şahitler sana gerçekten yardım edebilir. Ben de onlarla Amerika’da inceleme yapmıştım ve Yehova’nın Şahidi olan akrabalarım da var. Sakın korkma. Böyle devam et.” Hâlâ korkuyordum, ama söyledikleri beni çok sevindirdi. İçimden Yehova Tanrı’ya teşekkür ettim. Kafesinden salıverilmiş bir kuş gibi hissediyordum ve İsa’nın şu sözlerini daha iyi anladım: “Siz hakikati bileceksiniz ve hakikat sizi özgür kılacak” (Yuhanna 8:32).

 Bununla birlikte bazı eski arkadaşlarım beni sınamak için uyuşturucu teklif ettiler. Kabul etmeliyim ki, bazen bu tekliflere yenik düştüm. Fakat çok dua ettim ve zamanla kötü alışkanlıklarımı yendim (Mezmur 51:10, 11).

 Birçok kişi hapisten çıktıktan sonra eski yaşam tarzıma geri döneceğimi düşünse de bunu yapmadım. Kutsal Kitaptan öğrendiklerimi diğer mahkûmlarla paylaşmak için hapishaneyi sık sık ziyaret ettim. Sonunda eski dostlarım değiştiğime ikna oldu. Ne yazık ki, eski düşmanlarımla ilgili durum farklıydı.

 Bir gün bir biraderle beraber iyi haberi duyururken, eskiden rakibimiz olan bir çetenin üyeleri aniden etrafımızı sardı. Silahlıydılar ve beni öldürmek istiyorlardı. Yanımdaki birader onlara nazikçe fakat cesurca benim artık bir çete üyesi olmadığımı anlattı. Bu sırada ben de sakin kalmaya çalışıyordum. Beni dövüp o bölgeye bir daha girmemem için uyardıktan sonra silahlarını indirdiler ve gitmemize izin verdiler. Kutsal Kitap gerçekten yaşamımı değiştirmişti. Eskiden olsa öç almaya çalışırdım. Ancak artık Kutsal Kitabın 1. Selanikliler 5:15 ayetindeki öğüdünü uyguluyorum: “Sakın kimse kötülüğe kötülükle karşılık vermesin; tersine her zaman birbirinizin ve başkalarının iyiliğine çalışın.”

 Yehova’nın Şahidi olduğumdan beri dürüst biri olmaya çalışıyorum. Bu kolay olmuyor. Yine de Yehova Tanrı’nın yardımı, Kutsal Kitabın öğütleri ve yeni dostlarımın desteğiyle bunu başarıyorum. Eski alışkanlıklarıma asla geri dönmek istemiyorum (2. Petrus 2:22).

 Öfkeli ve şiddete düşkün biriydim. O kötü yaşam tarzını sürdürseydim şimdiye kadar kesin ölürdüm. Kutsal Kitaptan öğrendiklerim beni başka biri yaptı. Kötü alışkanlıklarımı bıraktım. Eski düşmanlarımla barış içinde olmayı öğrendim (Luka 6:27). Artık iyi nitelikler geliştirmeme yardım eden arkadaşlarım var (Özdeyişler 13:20). Geçmişte yaptığım tüm kötü şeyleri affetmeye hazır bir Tanrı’ya hizmet ederek mutlu ve anlamlı bir yaşam sürüyorum (İşaya 1:18).

 2006 yılında teokratik bir kursa katıldım. Birkaç yıl sonra evlendim ve şimdi eşimle birlikte kızımızı büyütüyoruz. Artık vaktimin büyük bir kısmını, bana yardım eden Kutsal Kitap ilkelerini başkalarına öğreterek geçiriyorum. Ayrıca cemaatimizde bir gözetmen olarak hizmet ediyorum ve gençlere onların yaşındayken yaptığım hataları yapmamaları için yardım etmeye çalışıyorum. Kendi mezarımı kazmak yerine Tanrı’nın Kutsal Kitapta vaat ettiği gelecekteki sonsuz yaşam için hazırlanıyorum.