“Kocalar karılarını her zaman kendi bedenleri gibi sevmelidirler. Karısını seven kendisini sever. Aslında kimse kendi bedeninden nefret etmez, tersine, onu besler ve ona çok değer verir” (EFESOSLULAR 5:28, 29).

Kutsal Yazılar kocanın, ailenin başı olduğunu söyler (Efesoslular 5:23). Ama iyi bir koca, sert ya da talepkâr değildir. Eşine değer verir. Onun maddi ihtiyaçlarını karşılamaya özen gösterir. Eşine sevgisini hissettirir. Aynı zamanda onu mutlu etmek için çok çaba harcar. Her zaman kendi isteklerinde diretmez (Filipililer 2:4). İyi bir koca duygu ve düşüncelerini eşiyle açıkça paylaşır ve eşi konuşurken onu dinler. Eşine öfkelenmez ya da onu fiziksel veya duygusal olarak incitmez (Koloseliler 3:19).

“Kadın da kocasına derin saygı duysun” (EFESOSLULAR 5:33).

Kocasına saygı duyup onun kararlarını destekleyen bir kadın, ailesinin huzuruna katkıda bulunur. İyi bir eş, kocası hata yaptığında onu küçümsemez. Sakin ve saygılı davranmaya devam eder (1. Petrus 3:4). Bir sorun hakkında eşiyle konuşması gerektiğinde, bunu doğru zamanda ve saygılı bir şekilde yapar (Vaiz 3:7).

‘Adam, karısına bağlanacak ve onlar tek beden olacaklar’ (BAŞLANGIÇ 2:24).

Bir erkek ve kadın evlendiğinde aralarında güçlü bir bağ oluşur. Bu güçlü bağı korumak çok çaba gerektirir. Eşler duygu ve düşüncelerini içtenlikle paylaşıp, birbirlerine ufak jestlerle sevgilerini göstererek bunu başarabilirler. Evli kişiler birbirine sadık kalmalı, eşleri dışında biriyle cinsel ilişkiye girmemelidir. Eşini aldatan biri büyük acıya neden olur. Aldatmak, eşler arasındaki güveni yok eder ve ailenin parçalanmasına yol açabilir (İbraniler 13:4).

“Çocuğu gitmesi gereken yola göre eğit; yaşlanınca da ondan ayrılmaz” (ÖZDEYİŞLER 22:6).

Tanrı, anne babalara çocuklarını eğitme sorumluluğu verir. Bunun kapsamına çocuklara nasıl davranacaklarını öğretmek ve onlara örnek olmak da girer (Tekrar 6:6, 7). Bir çocuk yanlış davrandığında duyarlı bir anne baba aşırı tepki vermez. Onlar “dinlemeye hevesli” olur ama konuşmak ve öfkelenmek için acele etmezler (Yakup 1:19). Anne baba çocuklarını terbiye etmeleri gerektiğine karar verirse bunu öfkeyle değil, sevgiyle yapar.

‘Çocuklar, ana babanızın sözünü dinleyin.“Annene ve babana saygılı ol”’ (EFESOSLULAR 6:1, 2).

Çocuklar anne babalarının sözünü dinlemeli ve onlara içten bir saygı duymalıdır. Çocuklar anne babalarına saygılı olduklarında aileye sevinç kaynağı olurlar ve evdeki huzura katkıda bulunurlar. Yetişkin çocuklar da anne babalarına iyi bakarak onlara saygı göstermelidir. Bu, evlerinin temizlik ve bakımıyla ilgilenmeyi ve gerektiğinde maddi destek sağlamayı da içerir (1. Timoteos 5:3, 4).