Skip to content

Poruladakkaatthirku sel

ungal thunai aabaasatthai paarkkumpōdhu...

ungal thunai aabaasatthai paarkkumpōdhu...
  • “en kanavar marubadiyum marubadiyum enakku dhrōgam seidhuvitta maadhiri thōndriyadhu.”

  • “enakku orē avamaanamaaga irundhadhu. ennidam alagum kavarchiyum illai, naan sariyaana dhandam endrellaam ninaitthēn.”

  • “ennaal yaaridamum idhai patri pēsa mudiyavillai. manadhukkullēyē kumurikkondu irundhēn.”

  • “ennai patriyellaam yegōvaavukku kavalai illai endru yōsitthēn.”

oru kanavar aabaasatthai paarkkumpōdhu avarudaiya manaivi endhalavu vēdhanaippaduvaar enbadhai mēlē irukkum vaartthaigal kaattugindrana. adhuvum, kanavar maadhakkanakkaaga alladhu varushakkanakkaaga aabaasatthai thiruttutthanamaaga paartthuvandhirundhaal, manaivi avarmēl vaitthirukkum nambikkai sukkunūraaga udaindhuvidum. oru manaivi ippadi sonnaar: “‘en kanavar unmaiyil eppadippattavar endru ivvalavu naal naan purindhukollaamalēyē irundhirukkirēnē. innum ennavellaam enakku theriyaamal seigiraarō!’ endrellaam yōsitthēn.”

aabaasatthai paarppavargaludaiya manaivigalukkaaga indha katturai thayaarikkappattirukkiradhu. a idhilulla baibil aalōsanaigal avargalukku aarudhal tharum... yegōvaa thangalukku udhavi seivaar endra nambikkaiyai kodukkum... kavalaiyilēyē mūlgividaamal iruppadharkum yegōvaavōdu nerukkamaaga iruppadharkum udhavi seiyum. b

thavaru seiyaadha thunai enna seiyalaam?

ungal kanavar seiyum ellaavatraiyum ungalaal kattuppaduttha mudiyaadhudhaan. aanaalum, ungal kavalaiyai kuraitthu ōralavu nimmadhiyaaga irukka nīngal sila vishayangalai seiyalaam. adhai patri ippōdhu paarkkalaam.

ungalmīdhē paliyai pōttukkollaadhīrgal. kanavar aabaasatthai paarppadharku thaandhaan ēdhōvoru vidhatthil kaaranam endru manaivi ninaitthukkollalaam. adharku oru udhaaranam aalis. c ‘en kanavar ennai vittuvittu matra pengalai ēn paartthukkondirukkiraar?’ endru avar yōsitthaar. kadaisiyil, thannidamdhaan ēdhō kurai iruppadhaaga mudivu seidhaar. innum sila manaivigal, indha sūlnilaimaiyil thaangal nadandhukollum vidham nilaimaiyai innum mōsamaakkividumō endru bayandhu thangalmīdhu palipōttukkolgiraargal. dēniyalaa endra oru manaivi, “enakku orē kaduppaaga irundhadhu, kōbam kōbamaaga vandhadhu. adhanaal, en kalyaana vaalkkaiyai naanē kedukkirēnō endru yōsitthēn” endru solgiraar.

nīngalum avargalai pōlavē yōsikkirīrgalaa? appadiyendraal, idhai nyaabagam vaitthukkollungal: ungal kanavar seiyum thavarugalukkellaam nīngaldhaan poruppu endru yegōvaa ninaippadhē illai. yaakkōbu 1:14 ippadi solgiradhu: “ovvoruvanum thannudaiya aasaiyaal kavarndhilukkappattu, sikka vaikkappattu, sōdhikkappadugiraan.” (rō. 14:12; pili. 2:12) adhanaal, yegōvaa ungalai kurai solvadhillai. nīngal avarukku unmaiyaaga iruppadhai paartthu avar perumaidhaan padugiraar!—2 naa. 16:9.

innoru vishayatthaiyum nyaabagam vaitthukkollungal: ungalidam ēdhō kurai iruppadhaaldhaan ungal kanavar aabaasatthai paarkkiraar endru solla mudiyaadhu. nibunargal solvadhupōl, aabaasatthai paarppavargalin manadhil kaamatthī bayangaramaaga patriyeriyum, adhai endha pennaalumē thanikka mudiyaadhu.

alavukku adhigamaaga kavalaippadaadhīrgal. than kanavar aabaasatthai paarkkiraar endra orē yōsanaidhaan ennēramum thannai paadaai padutthiyadhaaga kēttharin solgiraar. adhēpōl, fraansinaa endra manaivi sollumpōdhu, “en kanavar engē irukkiraar endru enakku theriyaamal pōivittaal avvalavudhaan, en tenshan egirividum. naal mulukka paitthiyam pidittha maadhiri aagividum” endru solgiraar. innum sila manaivigal, thangaludaiya kanavarudaiya prachinaiyai patri therindha sagōdhara sagōdharigalōdu sērndhu irukkumpōdhu romba dharmasangadamaaga iruppadhaaga solgiraargal. vēru sila manaivigal, thangalukkendru yaarumē illaadha maadhiri thōndruvadhaaga solgiraargal. ēnendraal, yaarumē thangaludaiya sūlnilaiyai purindhukolvadhillai endru ninaikkiraargal.

ippadiyellaam yōsippadhu iyalbudhaan. aanaal, andha ninaippaagavē irundhaal ungal kavalaidhaan adhigamaagum. adharku badhilaaga, yegōvaavōdu ungalukku irukkum bandhatthinmēl ungal gavanatthai padhiya vaiyungal. appōdhu, ungal manavalimai adhigamaagum.—sang. 62:2; ebē. 6:10.

vēdhanaiyil irundha sila pengal eppadi yegōvaavidam jebam seidhaargal endrum, avargalukku eppadi aarudhal kidaitthadhu endrum baibilil paditthu paarungal. adhai patri aalamaaga yōsitthu paarungal. adhu ungalukku romba udhaviyaaga irukkum. avargaludaiya sūlnilaiyai yegōvaa maatravillai, aanaal avargalukku manasamaadhaanatthai kodutthaar. udhaaranatthukku, annaal thannudaiya sūlnilaiyai ninaitthu ‘rombavē manamudaindhupōyirundhaar.’ aanaalum, “romba nēram yegōvaavidam jebam” seidha piragu avarukku manasamaadhaanam kidaitthadhu. thannudaiya sūlnilai eppadi maarum endru theriyaavittaalum avarukku nimmadhi kidaitthadhu.—1 saa. 1:10, 12, 18; 2 ko. 1:3, 4.

kanavan, manaivi irandu pērumē mūppargalidam udhavi kētka vēndiyirukkalaam

sabai mūppargalidam udhavi kēlungal. avargal ‘kaatrukku odhungum idamaagavum . . . puyalilirundhu paadhugaakkum pugalidamaagavum iruppaargal.’ (ēsaa. 32:2) oruvēlai, oru kurippitta sagōdhariyidam pēsumpadi mūppargal ungalidam sollalaam. ēnendraal, avaridam manamvittu pēsumpōdhu ungalukku romba aarudhalaaga irukkum enbadhu avargalukku theriyum.—nīdhi. 17:17.

ungalaal ungal kanavarukku udhava mudiyumaa?

aabaasatthai paarkkum palakkatthilirundhu vidupada ungal kanavarukku ungalaal udhava mudiyumaa? adharku vaaippu irukkiradhu! oru prachinaiyai sariseiya alladhu bayangaramaana oru edhiriyai jeyikka, “thaniyaaga iruppadhaivida irandu pēraaga sērndhiruppadhu nalladhu” endru baibil solgiradhu. (pra. 4:9-12) aaraaichigal kaattugirapadi, kanavanum manaiviyum sērndhu ulaikkumpōdhu aabaasatthai paarkkum palakkatthilirundhu kanavaraal vidupada mudindhirukkiradhu, manaiviyaal marubadiyum avarmēl nambikkai vaikka mudindhirukkiradhu.

aanaal, palan kidaikkumaa kidaikkaadhaa enbadhu perumbaalum ungal kanavar kaiyildhaan irukkiradhu. aabaasatthai paarkkum palakkatthai vittolikka avar thīrmaanamaaga irukka vēndum, adharkaaga avar kadinamaaga ulaikkavum vēndum. balatthukkaaga yegōvaavidam avar kenji kēttirukkiraaraa? mūppargalidam udhavi kēttirukkiraaraa? (2 ko. 4:7; yaak. 5:14, 15) aabaasatthai paarkkaamal iruppadharku avar munjaakkiradhaiyaaga ēdhaavadhu thittangalai vaitthirukkiraaraa? udhaaranatthukku, elektraanik saadhanangalai payanpadutthuvadhai kuraitthukkolla vēndum endrum, thavaru seiya thūndum sūlnilaigalai thavirkka vēndum endrum yōsitthu vaitthirukkiraaraa? (nīdhi. 27:12) ungal udhaviyai ētrukkollavum, edhaiyum mūdimaraikkaamal ellaavatraiyum ungalidam velippadaiyaaga sollavum avar thayaaraaga irukkiraaraa? aam endraal, ungalaal oruvēlai avarukku udhava mudiyum!

eppadi? oru udhaaranatthai paarkkalaam. felisiyaavin kanavar ītthan, chinna vayadhilirundhē aabaasatthai paarkkum palakkatthukku adimaiyaagiyirundhaar. aabaasatthai paarkkum aasai avarukku eppōdhellaam varugiradhō appōdhellaam felisiyaavidam avaraal manamvittu pēsa mudigiradhu. ēn endru avarē solgiraar: “ketta aasaiyai adakka en manaivi romba anbaaga enakku udhavi seigiraal. indha vishayatthil naan eppadi munnērikkondirukkirēn endru avvappōdhu visaarikkiraal. intarnettai payanpadutthum nēratthai naan kuraitthukkollavum aval enakku udhavi seigiraal. adhanaal, avalidam ennaal nērmaiyaagavum velippadaiyaagavum pēsa mudigiradhu.” ītthan aabaasatthai paarkka aasaippadum vishayam felisiyaavukku romba vēdhanaiyaagatthaan irukkiradhu. aanaalum, felisiyaa ippadi solgiraar: “naan kōbappaduvadhaalō aluvadhaalō avar thirundhappōvadhu kidaiyaadhu. adhanaal naangal ondraaga sērndhu utkaarndhu, avarukku edhuvellaam prachinaiyaaga irukkiradhu enbadhai patri pēsuvōm. adhan piragu, en vēdhanaiyai kuraikka ennōdu avar otthulaippaar.”

kanavanum manaiviyum ippadi velippadaiyaaga pēsuvadhu, aabaasatthai paarkkum palakkatthilirundhu vidupada kanavarukku udhavugiradhu. adhumattumalla, kanavarmēl marubadiyum nambikkai vaikka manaivikkum udhavugiradhu. eppadi? kanavar thanakku varum ketta aasaigalai patriyum, thaan engē pōgiraar, enna seigiraar enbadhai patriyum sollumpōdhu avargalukkul olivumaraivē irukkaadhu. adhanaal, manaivikku avarmēl marubadiyum nambikkai vandhuvidum.

idhēpōl nīngalum ungaludaiya kanavarukku udhava mudiyum endru ninaikkirīrgalaa? appadiyendraal, nīngal ēn avarōdu sērndhu indha katturaiyai vaasitthu, idhai patri kalandhupēsa kūdaadhu? ini aabaasatthai paarkka kūdaadhu enbadhum, ungaludaiya nambikkaiyai sambaadhikkum vidhatthil nadandhukolla vēndum enbadhumdhaan ungal kanavarin kurikkōlaaga irukka vēndum. indha prachinaiyai patri avaridam pēsa vēndum endru nīngal sollumpōdhu avar kōbappaduvadharku badhilaaga, indha prachinai ungalukku evvalavu vēdhanai tharugiradhu enbadhai purindhukolla muyarchi seiya vēndum. avar edukkum muyarchigalukku mulu aadharavu koduppadhum, ungal nambikkaiyai sambaadhikka avarukku vaaippai koduppadhumdhaan ungaludaiya kurikkōlaaga irukka vēndum. enna kaaranangalaal oruvar aabaasam endra valaiyil vilalaam, adhilirundhu eppadi vidupadalaam endrellaam nīngal irandu pērumē therindhukolla vēndum. d

nīngalum ungal kanavarum pēsa aarambitthaal sandaidhaan varum endru nīngal bayandhaal, aarambatthil oru mūpparin udhaviyai ēn edutthukkolla kūdaadhu? nīngal pēsumpōdhu, ungal irandu pērukkumē nalla frendaaga irukkum mūpparai ungalōdu nīngal utkaara sollalaam. nīngal irandu pērum sumugamaaga pēsuvadharku andha mūppar ungalukku udhavuvaar. ungal kanavar aabaasatthai paarkkum palakkatthai vittuvittaalum, avarmēl marubadiyum nīngal nambikkaiyai valarppadharku konjam kaalam edukkum. adhanaal, sōrndhupōividaadhīrgal! ungal uravil thulirkkum chinna chinna mottugalai paartthukkūda sandhōshappadungal. nīngal porumaiyaaga irundhaal, kaalam pōgappōga ungal kalyaana vaalkkaiyil sandhōsha malargal marubadiyum pūtthu kulungum endru nambungal!—pra. 7:8; 1 ko. 13:4.

avar thirumba thirumba sētril vilundhaal...

ungal kanavar aabaasam endra sētril thirumbavum vilundhuvittaal, avar thirundhavē illai endrō, ini eppōdhumē thirundha maattaar endrō artthamaa? appadi illai! mukkiyamaaga, avar aabaasatthukku adimaiyaagiyirundhaal, adhilirundhu vidupada vaalnaal muluvadhum avar pōraada vēndiyirukkalaam. niraiya varushangalaaga avar aabaasatthin pakkamē pōgaamal irundhaalum thidīrendru andha sētril avar marubadiyum vilundhuvida vaaippu irukkiradhu. adhu nadakkaamal iruppadharku, avar bayangara urudhiyōdu pōraada vēndiyirukkum. andha palakkatthai vitta piragukūda, ērkenavē munjaakkiradhaiyaaga pōttu vaitthirundha thittangalinpadi avar thodarndhu seiya vēndiyirukkum. (nīdhi. 28:14; mat. 5:29; 1 ko. 10:12) avar than “manadhai aadhikkam selutthugira manappaanmaiyai” pudhidhaakkikkondē irukka vēndum. adhōdu, ‘ketta kaariyangalai verukka’ katrukkolla vēndum. adhaavadhu, aabaasatthaiyum, suya inba palakkam pōndra asutthamaana palakkangalaiyum verukka katrukkolla vēndum. (ebē. 4:23; sang. 97:10; rō. 12:9) idhaiyellaam seiya avarukku viruppam irukkiradhaa? appadiyendraal, orunaal indha palakkatthilirundhu avaraal kandippaaga vidupada mudiyum! e

yegōvaavōdu ungalukku irukkum bandhatthinmēl ungal gavanatthai padhiya vaiyungal

indha palakkatthai edhirtthu pōraada ungal thunaikku viruppamē illai endraal enna seivadhu? appadiyendraal, ungalukku thirumba thirumba ēmaatramaaga irukkalaam... kōbam kōbamaaga varalaam... avar ungalukku dhrōgam seidhuvitta maadhirikūda thōndralaam. idhu iyalbudhaan. adhupōndra samayangalil, prachinaiyai yegōvaavin kaiyil vittuvittu mana samaadhaanatthōdu iruppadharku muyarchi seiyungal. (1 pē. 5:7) baibilai padippadhan mūlamaagavum, padippadhai aalamaaga yōsippadhan mūlamaagavum, jebam seivadhan mūlamaagavum yegōvaavidam thodarndhu nerungippōikkondē irungal. appadi seiyumpōdhu yegōvaavum ungalidam nerungivaruvaar enbadhil sandhēgamē illai! ēsaayaa 57:15-il naam paarkkirapadi, “nenjam norungiyavargalōdum thuvandupōnavargalōdum” kudiyiruppadhaaga yegōvaa solliyirukkiraar. avargalukku avar putthuyir tharugiraar. ungalaal mudindhalavukku oru sirandha kristhavaraaga vaalungal. mūppargalidam udhavi kēlungal. ungal kanavar ēdhōvoru kattatthil kandippaaga thirundhuvaar enbadhil nambikkaiyaaga irungal!—rō. 2:4; 2 pē. 3:9.

a katturaiyai elimaiyaakkuvadharkaaga, kanavar aabaasatthai paarppadhupōl solliyirukkirōm. aanaal, sila manaivigalum aabaasatthai paarkkiraargal. avargaludaiya kanavargalukkukkūda indha katturaiyil sollappadum niraiya aalōsanaigal udhaviyaaga irukkum.

b thunai aabaasatthai paarkkiraar enbadharkaaga avarai vivaagaratthu seivadharku baibil anumadhippadhu illai.—mat. 19:9.

c peyargal maatrappattullana.

d jw.org vebsaittilum nam prasurangalilum prayōjanamaana thagavalgal irukkindrana. udhaaranatthukku, jw.org-il “aabaasam ungal thirumana vaalkkaiyai chinnaapinnamaakkividalaam”; jūlai 1, 2014 kaavarkōburam, pa. 9-11-il “ketta aasaigalai edhirtthu pōraada mudiyum!”; jw.org-il “aabaasam—vilaiyaattaa vishamaa?” endra katturaigalai paarungal.

e aabaasatthai paarkkum palakkam oruvarai adimaiyaakkividum enbadhaal sila thambadhigal mūppargalidam udhavi kētpadhu mattumallaamal, daaktaraiyum pōi paarkkiraargal. idhu avaravarudaiya thanippatta mudivu.