Zbulesa e Gjonit 16:1-21
16 Nga shenjtërorja dëgjova një zë të fortë+ që u tha shtatë engjëjve: «Shkoni dhe derdhni mbi tokë shtatë kupat e zemërimit të Perëndisë.»+
2 I pari shkoi dhe e derdhi kupën mbi tokë.+ Një ulcerë e keqe dhe e tmerrshme+ i zuri njerëzit që kishin damkën e bishës+ e që adhuronin shëmbëlltyrën e saj.+
3 I dyti e derdhi kupën mbi det.+ Ai u kthye në gjak,+ si gjaku i një të vdekuri, dhe çdo krijesë* e gjallë vdiq, po, çdo gjë që ishte në det.+
4 I treti e derdhi kupën mbi lumenjtë dhe burimet e ujërave,+ që u kthyen në gjak.+
5 Engjëllin që ishte mbi ujërat, e dëgjova të thoshte: «Ti, o Perëndi, Ai që ishte dhe që është,+ Besniku,+ je i drejtë, sepse ke dhënë këto vendime gjyqësore.+
6 Ata derdhën gjakun e të shenjtëve e të profetëve,+ e ti u ke dhënë të pinë gjak;+ e meritojnë.»+
7 Dëgjova altarin që tha: «Po, o Perëndi Jehova,* o i Plotfuqishëm,+ të vërteta dhe të drejta janë vendimet e tua gjyqësore!»*+
8 I katërti e derdhi kupën mbi diell,+ dhe dielli u lejua që t’i zhuriste njerëzit me zjarr.
9 Njerëzit i zhuriti nxehtësia e madhe, e megjithatë blasfemuan* emrin e Perëndisë që ka autoritet mbi këto plagë, dhe nuk u penduan e nuk i dhanë lavdi atij.
10 I pesti e derdhi kupën mbi fronin e bishës. Mbretëria e saj u errësua,+ e ata zunë të kafshonin gjuhën nga dhembja,
11 e megjithatë blasfemuan Perëndinë e qiellit për dhembjet e për ulcerat e tyre, dhe nuk u penduan për veprat që kishin bërë.
12 I gjashti e derdhi kupën mbi lumin e madh Eufrat,+ dhe ujërat e tij u thanë+ për t’u përgatitur udhën mbretërve+ që vinin nga lindja e diellit.
13 Pastaj pashë tri shprehje të frymëzuara të ndyra,* që ngjanin me bretkosa, të cilat dolën nga goja e dragoit,+ nga goja e bishës dhe nga goja e profetit të rremë.
14 Në të vërtetë janë shprehje që i frymëzojnë demonët dhe kryejnë shenja+ e shkojnë te mbretërit e mbarë tokës së banuar që t’i mbledhin për luftën+ e ditës së madhe të Perëndisë së Plotfuqishëm.+
15 «Ja, unë po vij si një hajdut.+ Lum ai që rri zgjuar+ dhe ruan rrobat e tij, që të mos ecë lakuriq e njerëzit të shohin turpin e tij!»+
16 Ato i mblodhën mbretërit së bashku në vendin që në hebraisht quhet Armagedon.*+
17 I shtati e derdhi kupën në ajër. Atëherë një zë i fortë erdhi nga shenjtërorja,+ nga froni, dhe tha: «Mori fund!»
18 U dëgjuan vetëtima, zëra e bubullima, dhe ra një tërmet aq i madh sa nuk kishte rënë kurrë më parë që kur ka pasur njerëz në tokë.+ Po, kaq shumë u përhap dhe kaq i madh ishte ai tërmet!
19 Qyteti i madh+ u nda në tri pjesë dhe qytetet e kombeve u shembën. Perëndisë iu kujtua Babilonia e Madhe,+ që t’i jepte kupën me verën e zemërimit të tij të furishëm.+
20 Po kështu, të gjithë ishujt u zhdukën dhe malet nuk u gjetën më.+
21 Një breshër i madh, me kokrrat gati sa pesha e një talente,* ra nga qielli mbi njerëzit,+ dhe ata blasfemuan Perëndinë për shkak të plagës së breshrit,+ sepse plaga ishte jashtëzakonisht e madhe.
Shënimet
^ Ose «shpirt».
^ Shih Shtojcën A5.
^ Ose «gjykimet e tua!»
^ Shih Fjalorthin.
^ Fjalë për fjalë «frymëra të ndyra».
^ Greqisht Harmagedón; vjen nga një term hebraik që do të thotë «mali i Megidos».
^ Një talentë greke ishte 20,4 kg. Shih Shtojcën B14.
