Dnia 31 marca 2024 roku w wieku 98 lat zmarła siostra Hermine Schmidt. Była ostatnim znanym Świadkiem Jehowy, który cierpiał za wiarę w hitlerowskim obozie koncentracyjnym.

Hermine urodziła się 13 listopada 1925 roku w Gdańsku. Jej rodzice, Oskar i Frieda Koschmiederowie, byli Świadkami Jehowy. Zaszczepili jej silną wiarę i zaufanie do Boga. Kiedy w roku 1939 naziści zajęli Gdańsk, rozpoczął się okres gwałtownych prześladowań Świadków. Hermine oddała wtedy swoje życie Jehowie. Została ochrzczona 2 maja 1942 roku w wieku 16 lat.

W czerwcu 1943 roku, gdy miała 17 lat, naziści ją aresztowali i zatrzymali. Ponownie aresztowano ją w kwietniu 1944 roku. Tym razem trafiła do obozu koncentracyjnego Stutthof. Potem, wspominając ten przerażający czas, powiedziała: „Niełatwo pogodzić się z tym, co się stało. Zostaliśmy upokorzeni i głęboko zranieni. Gestapo nie cofnęło się przed niczym, żeby mnie złamać. Nie byłam bohaterką, byłam zwykłą dziewczyną. Ale nie miałam wątpliwości, co powinnam robić. Byłam zdecydowana zachować lojalność i postępować zgodnie ze swoim sumieniem. Kiedy tak postępujesz, zostajesz nagrodzony pokojem — pokojem z samym sobą i pokojem ze swoim Bogiem”.

W kwietniu 1945 roku pod obóz w Stutthofie zaczęła podchodzić armia radziecka. Esesmani zmusili wielu więźniów do wejścia na barki. Woleli porzucić ich na morzu, niż pozwolić, żeby zostali wyzwoleni przez Rosjan. Hermine i 370 innych więźniów ocalało. W maju 1945 roku ich barka przybiła do duńskiej wyspy Møn. Wkrótce potem Hermine mogła znów zobaczyć swoich rodziców.

W roku 1947 wyszła za Horsta Schmidta. Horst odmówił służby wojskowej i w czasie zakazu działalności Świadków Jehowy jako kurier przemycał literaturę biblijną. Został osądzony, skazany na śmierć i trafił do więzienia Brandenburg-Görden. Na szczęście 27 kwietnia 1945 roku, na krótko przed jego planowaną egzekucją, więzienie zostało wyzwolone. Horst i Hermine byli małżeństwem prawie 63 lata, aż do śmierci Horsta w roku 2010.

Schmidtowie przez wiele lat opowiadali publicznie o swoich przeżyciach. W wywiadzie udzielonym w 1998 roku Hermine tak powiedziała o swoim życiu wypełnionym służbą dla Boga: „Nie była to łatwa droga, ale najpiękniejsza, jaką mogłam iść. Za nic bym z niej nie zeszła”.

Hermine dała nam wspaniały przykład niezachwianej lojalności w próbach. Chcemy naśladować jej wiarę — ‛być odważni i mieć niewzruszone serca’, ufając, że Jehowa zawsze będzie chronił swoich wiernych sług (Psalm 31:23, 24).