Chronologia biblijna wskazuje, że w roku 1914 w niebie zostało ustanowione Królestwo Boże. Wynika to z proroctwa zawartego w czwartym rozdziale biblijnej Księgi Daniela.

 Proroctwo w zarysie. Za sprawą Boga babiloński król Nebukadneccar otrzymał proroczy sen o potężnym drzewie, które zostało ścięte. Pozostawiony pień nie mógł odrastać przez okres „siedmiu czasów”, po czym drzewo miało się odrodzić (Daniela 4:1, 10-16).

 Pierwsze spełnienie. Wielkie drzewo wyobrażało samego króla Nebukadneccara (Daniela 4:20-22). Został on symbolicznie „ścięty”, kiedy na pewien czas postradał zmysły i na siedem lat stracił władzę królewską (Daniela 4:25). Gdy Bóg przywrócił mu poczytalność, Nebukadneccar odzyskał tron i uznał Boże prawo do sprawowania władzy (Daniela 4:34-36).

 Dowody, że proroctwo to spełniło się na większą skalę. Celem omawianego proroctwa było to, by „żyjący poznali, że Najwyższy jest Władcą w królestwie ludzkim i że je daje, komu chce, a ustanawia nad nim choćby najuniżeńszego z ludzi” ​(Daniela 4:17). Czy to właśnie dumnemu Nebukadneccarowi Bóg chciał w końcu dać taką władzę? Nie, ponieważ wcześniej zesłał na niego inny proroczy sen, z którego wynikało, że nie przypadnie to w udziale ani jemu, ani żadnemu przywódcy politycznemu. Bóg miał natomiast sam ustanowić „królestwo, które nigdy nie zostanie obrócone wniwecz” ​(Daniela 2:31-44).

 W przeszłości Bóg ustanowił królestwo, które reprezentowało Jego władzę na ziemi — starożytny naród izraelski. Pozwolił, by to królestwo zostało obrócone w ruinę, ponieważ jego władcy okazywali się niewierni. Zapowiedział, że władzę królewską da temu, „do którego należy tytuł prawny” ​(Ezechiela 21:25-27). Biblia wskazuje, że prawo do objęcia władzy w nieprzemijającym królestwie otrzymał Jezus Chrystus (Łukasza 1:30-33). W przeciwieństwie do Nebukadneccara Jezus, zgodnie z zapowiedzią, jest „uniżony w sercu” ​(Mateusza 11:29).

 Co symbolizuje drzewo z czwartego rozdziału Księgi Daniela? W Biblii drzewa wyobrażają nieraz władzę (Ezechiela 17:22-24; 31:2-5). W większym spełnieniu proroctwa z czwartego rozdziału Księgi Daniela ogromne drzewo symbolizuje rządy Boga.

 Co wyobraża ścięcie drzewa? Ścięcie drzewa oznaczało przerwę w panowaniu Nebukadneccara, a także przerwanie Bożych rządów na ziemi. Stało się to, kiedy Nebukadneccar zniszczył Jerozolimę — miejsce, gdzie królowie Izraela zasiadali na „tronie Jehowy” jako Jego przedstawiciele (1 Kronik 29:23).

 Co oznacza „siedem czasów”? „Siedem czasów” to okres, gdy Bóg pozwalał narodom panować nad ziemią bez ingerencji jakiegokolwiek ustanowionego przez siebie królestwa. Okres ten rozpoczął się w październiku 607 roku p.n.e., kiedy według chronologii biblijnej Jerozolima została zniszczona przez Babilończyków a (2 Królów 25:1, 8-10).

 Jak długo miało trwać „siedem czasów”? Nie mogło to być tylko siedem lat, jak w wypadku Nebukadneccara. Jezus podał wskazówkę, gdy powiedział: „Jerozolima [symbol Bożego panowania] będzie deptana przez narody, aż się dopełnią wyznaczone czasy narodów” ​(Łukasza 21:24). „Wyznaczone czasy narodów” — okres, kiedy Bóg pozwalał, żeby Jego władza była „deptana przez narody” — są tym samym, co „siedem czasów” wspomnianych w czwartym rozdziale Księgi Daniela. Oznacza to, że gdy Jezus był na ziemi, „siedem czasów” nadal trwało.

 Biblia pozwala ustalić długość trwania tych proroczych „siedmiu czasów”. Podaje, że trzy i pół „czasu” równa się 1260 dniom, więc „siedem czasów” to dwa razy tyle, czyli 2520 dni (Objawienie 12:6, 14). Zgodnie z proroczą regułą „dzień za rok” 2520 dni oznacza 2520 lat. A zatem „siedem czasów”, czyli 2520 lat, miało się zakończyć w październiku 1914 roku (Liczb 14:34; Ezechiela 4:6).