Grzech to wszelkie działanie, myśl i uczucie niezgodne z miernikami Boga. Obejmuje łamanie Jego prawa, czyli dopuszczanie się złych czynów, które są nieprawe z Bożego punktu widzenia (1 Jana 3:4; 5:17). Biblia mówi też o grzechu zaniechania, polegającym na powstrzymywaniu się od robienia tego, co słuszne (Jakuba 4:17).

 W językach, w których spisano Biblię, słowa tłumaczone na „grzech” oznaczają „chybiać celu”. Na przykład w starożytnym Izraelu pewni żołnierze byli tak wyćwiczeni w strzelaniu z procy, że „nie chybiali”. Wyrażenie to, przetłumaczone dosłownie, mogłoby brzmieć „nie grzeszyli” ​(Sędziów 20:16). A zatem gdy ktoś grzeszy, chybia celu, jaki wyznaczają doskonałe normy Boże.

 Jako Stwórca, Bóg ma prawo ustalać mierniki postępowania człowieka (Objawienie 4:11). Odpowiadamy przed Nim za wszystko, co robimy (Rzymian 14:12).

Czy grzechu można uniknąć?

 Nie. Pismo Święte mówi, że „wszyscy zgrzeszyli i brakuje im chwały Bożej” ​(Rzymian 3:23; 1 Królów 8:46; Kaznodziei 7:20; 1 Jana 1:8). Dlaczego tak jest?

 Adam i Ewa — pierwsza para ludzka — byli na początku bez grzechu, ponieważ zostali stworzeni na podobieństwo Boże, jako istoty doskonałe (Rodzaju 1:27). Jednak utracili ten stan wskutek nieposłuszeństwa (Rodzaju 3:5, 6, 17-19). W rezultacie grzech i niedoskonałość odziedziczyło całe ich potomstwo (Rzymian 5:12). Właśnie dlatego Dawid, król Izraela, powiedział: „Z przewinieniem zostałem urodzony” ​(Psalm 51:5).

Czy niektóre grzechy są cięższe niż inne?

 Tak. Na przykład w Biblii czytamy, że mężczyźni mieszkający w starożytnej Sodomie byli „źli i ciężko grzeszyli” oraz że ich grzech był „bardzo ciężki” ​(Rodzaju 13:13; 18:20). Przenalizujmy trzy czynniki, które decydują o wadze grzechu.

1.   Ciężar czynu. Biblia ostrzega nas przed takimi poważnymi grzechami, jak: niemoralność płciowa, bałwochwalstwo, kradzież, pijaństwo, wyłudzanie pieniędzy, morderstwo oraz spirytyzm (1 Koryntian 6:9-11; Objawienie 21:8). Zestawia je z grzechami popełnianymi nieumyślnie, na przykład z zachowaniem lub słowami, które ranią innych (Przysłów 12:18; Efezjan 4:31, 32). Jednak Księga ta nie zachęca do bagatelizowania mniejszych przewinień, gdyż mogą one prowadzić do złamania prawa Bożego w znacznie większym stopniu (Mateusza 5:27, 28).

2.   Pobudki. Niektóre grzechy wynikają z nieznajomości Bożych wymagań (Dzieje 17:30; 1 Tymoteusza 1:13). Chociaż Pismo Święte nie usprawiedliwia takich czynów, odróżnia je od świadomego łamania prawa Bożego (Liczb 15:30, 31). Wskazuje, że rozmyślne grzechy pochodzą ze „złego serca” ​(Jeremiasza 16:12).

3.   Częstotliwość. Z Biblii wynika też, że istnieje różnica między grzechem pojedynczym a takim, który jest popełniany wielokrotnie (1 Jana 3:4-8). Każdy, kto ‛rozmyślnie trwa w grzechu’ — i to nawet po zdobyciu wiedzy o tym, jak należy postępować — ściąga na siebie niepomyślny wyrok Boga (Hebrajczyków 10:26, 27).

 Ktoś, kto dopuścił się poważnego grzechu, może się czuć przytłoczony. Na przykład wspomniany król Dawid napisał: „Przeszły mi bowiem nad głową moje przewinienia; niczym wielki ciężar są dla mnie za ciężkie” ​(Psalm 38:4). Jednak Biblia daje grzesznikom nadzieję: „Niech niegodziwiec porzuci swą drogę, a krzywdziciel — swe myśli; i niech się nawróci do Jehowy, który się nad nim zmiłuje, oraz do naszego Boga, gdyż hojnie przebaczy” ​(Izajasza 55:7).