Ta wysoka na 8 metrów płaskorzeźba pokryta hieroglifami znajduje się w pobliżu wejścia do egipskiej świątyni boga Amona w Karnaku. Zdaniem uczonych przedstawia ona podboje faraona Sziszaka w krajach położonych na północny wschód od Egiptu, między innymi w Judzie i w północnym królestwie Izraela.

 Widać na niej, jak Amon przyprowadza do Sziszaka (zwanego też Szeszonkiem) a ponad 150 związanych jeńców. Każdy z nich symbolizuje jedno z podbitych miast albo narodów. Nazwy miast są wyryte w owalach znajdujących się przy ciele każdego z więźniów. Wiele z tych nazw da się jeszcze odczytać. Niektóre z nich, na przykład Bet-Szean, Gibeon, Megiddo czy Szunem, są dobrze znane czytelnikom Biblii.

 Biblia wspomina o ataku Sziszaka na Judę (1 Królów 14:25, 26). Podaje nawet szczegółowe informacje: „W piątym roku panowania króla Rechoboama król egipski Sziszak wyruszył przeciwko Jerozolimie. Miał 1200 rydwanów, 60 000 jeźdźców i niezliczone oddziały Libijczyków, Sukkijczyków i Etiopczyków, którzy przybyli z nim z Egiptu. Zdobył warowne miasta w Judzie i w końcu dotarł do Jerozolimy” (2 Kronik 12:2-4).

 Płaskorzeźba w Karnaku nie jest jedynym archeologicznym dowodem najazdu Sziszaka na terytorium Izraela. W starożytnym mieście Megiddo znaleziono fragment steli, która zawiera imię „Szeszonk”.

 Znajdujący się w Biblii dokładny opis najazdu Sziszaka na Judę świadczy o uczciwości jej pisarzy. Wiernie udokumentowali oni nie tylko zwycięstwa, ale też porażki swojego narodu. Taka uczciwość jest raczej niespotykana wśród innych starożytnych pisarzy.