BIBLIA nie jest podręcznikiem naukowym. Ale jeśli chodzi o kwestie naukowe, godne uwagi jest nie tylko to, co można w niej wyczytać, lecz także to, czego na próżno by w niej szukać.

W starożytności popularnych było wiele błędnych przekonań. Na przykład o Ziemi mówiono, że jest płaska i wspiera się na jakichś podporach. Zanim zdobyto rzetelną wiedzę na temat rozprzestrzeniania się chorób i zapobiegania im, lekarze nieraz stosowali kuracje, które w najlepszym wypadku były nieskuteczne, w najgorszym zaś — śmiertelne. Jednakże Biblia w swych przeszło 1100 rozdziałach nie propaguje żadnych nienaukowych poglądów ani szkodliwych praktyk.

Już 3500 lat temu napisano w Biblii, że Ziemia jest zawieszona „na niczym” (Hioba 26:7). A w VIII wieku p.n.e. Izajasz wyraźnie wspomniał o „okręgu [„kulistej”] ziemi” (Izajasza 40:22). Kulista Ziemia utrzymująca się w przestrzeni bez żadnej widzialnej podpory — czy opis ten nie brzmi zdumiewająco współcześnie?

Prawo Mojżeszowe (zawarte w pierwszych pięciu księgach Biblii), spisane około roku 1500 p.n.e., podawało mądre przepisy dotyczące kwarantanny, obchodzenia się ze zwłokami i usuwania odchodów (Kapłańska 13:1-5; Liczb 19:1-13; Powtórzonego Prawa 23:13, 14).

Między innymi dzięki obserwowaniu nieba za pośrednictwem potężnych teleskopów naukowcy doszli do wniosku, że wszechświat miał „nagłe narodziny”. Ale wielu z nich nie może się pogodzić z implikacjami tego odkrycia. Pewien uczony zauważył: „Wszechświat, który miał początek, wymaga istnienia praprzyczyny; bo któż mógłby sobie wyobrazić taki efekt bez odpowiedniej przyczyny?” Tymczasem na długo przed wynalezieniem teleskopów pierwszy werset Biblii wyjaśniał: „Na początku Bóg stworzył niebiosa i ziemię” (Rodzaju 1:1).

Mimo że Biblia jest księgą bardzo starą i porusza wiele tematów, nie zawiera informacji naukowo nieścisłych. Czyż taka książka nie zasługuje na nasze zainteresowanie? *