WAUT DE MENSCHEN DOATOO SAJEN

Väle talen daut soo, opp Jelt spälen es bloos fa Scheengonen un daut schot nuscht, soo lang aus eena daut nom Jesaz no opprechtich deit. Dee denkjen, daut eena doaderch mau rajcht Menschen halpt soo aus met Lessa.

WAUT DE SCHREFT SAJCHT

De Schreft rät nich krakjt von opp Jelt spälen. Oba dee wiest ons, woo Gott doaräwa denkjt.

Waut es opp Jelt spälen krakjt? Opp Jelt spälen meent, daut eena Jelt jewent, waut aundre vespälen motten. Un doa rät de Schreft gaunz jäajen. Dee sajcht: “Paust opp daut jie nich jiezich [ooda bejierich] woaren” (Lukas 12:15, PB). Un opp Jelt spälen deit een Mensch, wäajens dee rajcht jesajcht jiezich, ooda bejierich, es. En de Casinos, wua de Menschen opp Jelt spälen, woat emma jesajcht, woo väl eena jewennen kaun, oba doa woat nich jesajcht, daut et schia kjeenmol passieet. De Aunjestalde äwa de Casinos weeten daut, daut wan de Menschen sikj daut wenschen, rikj to woaren, dan woaren dee doa een deel Jelt nenstäakjen. Opp Jelt spälen halpt eenen Mensch nich, daut dee jäajen Jiez schaufen kaun. Em Jäajendeel: Daut moakt dän noch bejieeja un dee well opp eene leichte Wajch Jelt kjrieen, onen doafäa to schaufen.

Een Mensch, waut opp Jelt spält, denkjt bloos aun sikj selfst. Dee well Jelt jewennen, waut aundre vespältgonen. Oba de Schreft rot ons waut aundret too. Dee sajcht: “Kjeena saul sien ieejnen nutzen sieekjen, oba daut, waut sienem näakjsten goot deit” (1. Korinta 10:24, PB). Un eent von de Tieen Jebooten sajcht uk: “Lot junt nich daut jankren, … waut däm Noba sient es” (2. Mose 20:17, PB). Wan een Mensch sikj daut wenscht to jewennen, dan meent daut, daut dee sikj daut wenscht, daut een aundra saul Jelt spretzgonen.

De Bibel jeft ons de Woarnunk, daut wie nich sellen aun Äwagloowen ooda Jlekj jleewen, daut wie kjennen jesäajent woaren. Ieeschtemma wieren doa Israeliten, waut nich eenen stoakjen Gloowen hauden un dee fungen aun, “eenen Desch oppsaten fa dän Aufgott von daut Jlekj”. Tald Gott daut fa rajcht, daut see “dän Aufgott von daut Jlekj” aunbäden deeden? Nä, wiels hee säd: “Jie deeden, waut ver mie schlajcht es, un wälden, waut mie nich Freid jeef” (Jesaja 65:11, NW; 65:12, PB).

Daut es soo, daut de Rejierungen opp eenje Städen oppe Welt soon Jelt brucken toom aundre utlieren ooda de Oabeit em Launt veraunbrinjen ooda toom sestwaut fa de Menschen doonen. Oba von wua daut Jelt kjemt, daut endat nich. Derch opp Jelt spälen woaren de Menschen jiezich, ooda bejierich, un denkjen bloos aun sikj selfst un fangen aun to jleewen, daut see kjennen Jelt moaken, onen doafäa to schaufen.

“Lot junt nich daut jankren, … waut däm Noba sient es” (2. Mose 20:17, PB).

WAUT DE SCHREFT SAJCHT

De Schreft sajcht, wie sellen oppaussen. Wuarom? Wiels “dee, dee doa wellen rikj woaren, faulen en Vesieekjungen un loten sikj von onsennje Lesten schlenjen, dee dän Menschen en daut vedoawen un en de Vedaumnis rieten” (1. Timotäus 6:9, PB). Wan een Mensch opp Jelt spält, dan es daut, wiels dee jiezich ooda bejierich es. Un wäajen “Jiez” eenen Mensch soo sea schoden kaun, sajcht de Schreft gaunz kloa, daut wie nuscht sellen met soont to doonen haben (Efeesa 5:3, PB).

De Schreft sajcht, de Leew fa daut Jelt “es eene Wartel wuarut aulahaunt beeset kjemt”. Un wan eena opp Jelt spält, dan kjricht eena eene Leew fa daut Jelt, wiels doa woat eenem vesproaken, daut eena kaun Jelt kjrieen un eena brukt doa nich mol fäa schaufen. De Leew fa daut Jelt kaun soo stoakj woaren, daut ons daut kaun sea schwoa woaren un daut kaun onsen Gloowen aun Gott sea schoden. De Bibel wiest, daut deejanje, waut Jelt leewen, soo aus en eene Faul nenjeroden sent un “haben sikj selfst doaderch väl Weedoag toojesat” (1. Timotäus 6:10, PB).

Een jiezja ooda bejieeja Mensch well emma mea. Dee es ontofräd met daut, waut dee haft, un daut nemt am noch de Freid wajch. De Schreft sajcht: “Wäa sea no Jelt hinjaraun es, woat niemols jenuach Jelt haben, un dee wäa doa rakat om rikj to sennen, woat nienich rikj jenuach sennen” (Liera 5:9, PB).

Millionende Menschen haben aunjefongen, opp Jelt to spälen, un dee kjennen doa nich loos von. Dis Trubbel es oppe gaunze Welt. Bloos enne Stäts auleen sent aul millionende Menschen, waut daut doonen un doa schia nich mea von looskomen.

De Schreft sajcht: “Een Oafgoot, waut eena sikj met Bejia tooieejent, woat aum Enj kjeenen Säajen brinjen” (Spricha 20:21, NW). Wäajen väle nich looskjennen von opp Jelt spälen, haben dee sikj deep enne Schult enjedukt un haben aules veloaren. Dee haben mau rajcht äare Oabeit veloaren, de Ehe es twei jegonen un de Frind sent wajch. Wan wie dän Rot von de Schreft nokomen, dan brukt wie nich unja aul dit lieden, waut opp Jelt spälen aun ons Läwen un aun onse Freid haft.

“Dee, dee doa wellen rikj woaren, faulen en Vesieekjungen un loten sikj von onsennje Lesten schlenjen, dee dän Menschen en daut vedoawen un en de Vedaumnis rieten” (1. Timotäus 6:9, PB).