Wan jie junt befrieen, dan fang jie eene niee Famielje aun un jie motten doano seenen, daut jie beid junt toopwanen. Jie woaren doawäajen nich opphieren, june Elren to leewen un to achten, oba de Ehepoatna es dan dee Mensch, waut en jun Läwen daut ieeschte kjemt. Eenje von daut Frintschoft kaun daut veleicht schwoa faulen, daut to vestonen. De Rot ut de Schreft kaun junt halpen, en aul dit met daut Frintschoft Fräd to hoolen.

WAUT DE SCHREFT SAJCHT: Doo “Voda un Mutta ieren” (Efeesa 6:2). Gott well, daut eena siene Elren ieren un achten deit, endoont waut fa een Ella eena haft. Doawäajen mott jie beid fa june Elren Tiet haben. Feel die aulsoo nich schlajcht, wan dien Ehepoatna siene Elren väl räakjent. Un daut sajcht je uk: “Leew woat nich iewrich” (1. Korinta 13:4; Galata 5:26).

WAUT JIE DOONEN KJENNEN:

• Doot daut nich äwadriewen un biejlikj sajen: “Diene Famielje haft mie noch kjeenmol kunt lieden” ooda “Diene Mame es newers tofräd met mie”

• Prooft junt mol en junen Poatna siene Städ to stalen un to vestonen, woo dee äwa siene Famielje denkjt

WAUT DE SCHREFT SAJCHT: “Een Maun [jeit] von siene Elren wajch, un veeenicht sikj met siene Fru, un see sent eent” (1. Mose 2:24). Veleicht feelen june Elren sikj noch fa junt veauntwuatlich, nodäm daut jie junt befriet haben, un sent dan too sea om jun Eheläwen todoonen.

Wan daut soo es, dan wudd jie beid junt daut beräden sellen, wua de Jrensen sent, un de Elren daut leeftolich sajen. Eena kaun daut dietlich sajen, bloos nich hunjsch (Spricha 15:1). Wan eena deemootich, frintlich un jeduldich es, dan woat daut eene Help sennen, daut eena sikj met daut Frintschoft fein vestonen kaun un sikj wieda en Leew vedrajcht (Efeesa 4:2).

WAUT JIE DOONEN KJENNEN:

• Wan sikj die daut soo späat, daut daut Frintschoft sikj too sea en june Sachen nenmischt, dan räd to eene paussende Tiet ruich met dienen Poatna doaräwa

• Berät junt daut, woo jie doamet omgonen wellen