De Sind es aules, waut eena deit, feelt ooda denkjt, waut jäajen daut jeit, waut Gott fa rajcht talt (1. Johanes 3:4; 5:17). De Schreft sajcht, daut wan eena waut schlajchtet ooda ojjerajchtet deit, dan es daut sindjen un uk, wan eena, waut nich deit, waut eena wudd haben sult doonen (Jakobus 4:17).

 Opp dee Sproak, waut de Bibel toom ieeschte Mol oppjeschräwen wort, woaren de Wieed sindjen, soo aus dit beschräwen: “Een Tieekjen nich trafen”, ooda een Ziel nich trafen. Von eene Grupp Soldoten wort ieeschtemma en Israel jesajcht, daut dee soo fein vestunden met dän Schleida to scheeten, daut dee “secha trafen kunnen”. Wan eena dise Wieed jlikj nämen wudd, dan wudden dee sajen, daut “dee secha nich sindjen wudden” (Rechta 20:16, PB). Wan wäa sindicht, traft dee daut aulsoo nich, Gott siene volkomne Räajlen notokomen.

 Wäajens Gott de Schepfa es, kaun hee väasajen, waut rajcht ooda orrajcht es (Openboarunk 4:11). Un wie sent ver am veauntwuatlich fa daut, waut wie doonen (Reema 14:12).

Kjenn wie de Sind gaunz utem Stich gonen?

 Nä. De Schreft sajcht: “Aulemaun haft jesindicht un kjemt doarenn too kort, waut hee bie Gott sennen saul” (Reema 3:23, PB; 1. Kjennichs 8:46; Liera 7:20; 1. Johanes 1:8). Woosoo es daut soo?

 De ieeschte beid Menschen, Adam un Eva, wieren aum Aunfank onen Sind un daut wia, wäajen Gott dee volkomen jemoakt haud, soo daut dee am likjenden (1. Mose 1:27). Oba dee worden fälahauft aus dee Gott ojjehuarsom wieren (1. Mose 3:5-6, 17-19). Aus dee dan ieescht Kjinja hauden, orwen dee de Sind un de Fäla met (Reema 5:12). De Kjennich David von Israel schreef: “De Sind wia en mie aus ekj … jebuaren wia” (Psalm 51:7, PB von ons dunkel jemoakt).

Sent eenje Sinden schlemma aus aundre?

 Jo. En de Schreft woat biejlikj jewäsen, daut de Mana ieeschtemma en Sodom sea “growe Sinden” deeden un “dee vesindjen sikj sea schlemm” (1. Mose 13:13; 18:20, PB). See wie mol dreeatlei, waut ons daut kaun wiesen, woont groffe ooda schlemme Sinden sent.

1.   Woo grow de Sind es. De Schreft sajcht, daut wie nich sellen growe Sinden begonen, soo aus Huararie driewen, Jetta aunbäden, stälen, supen, aundre äwafaulen, aundre dootmoaken ooda Zaubarie driewen (1. Korinta 6:9-11; Openboarunk 21:8). De Bibel moakt eenen Unjascheet, tweschen dise Sinden un soone Sinden, waut eena nich met Fliet deit, soo aus wan eena waut sajcht ooda deit, waut eenen aundren kaun beleidjen (Spricha 12:18; Efeesa 4:31-32). Oba no de Schreft no sell wie äwa kjeene Sind endoontich sennen, wiels irjent eene kjliene Sind kunn ons bat doa brinjen, jratre Sinden to begonen jäajen Gott sien Jesaz (Matäus 5:27-28).

2.   Ut waut von Senn de Sind jedonen woat. Eenje Menschen sindjen, wäajen dee nich weeten, waut Gott haben well (Aposteljeschicht 17:30; 1. Timotäus 1:13). Wan de Bibel soone Sinden uk nich fa goot talt, wiest dee doch, daut dee aundasch sent, aus soone Sinden, waut een Mensch mootwellens deit toom Gott sien Jesaz bräakjen (4. Mose 15:30-31). Met Fliet sindjen, kjemt von eenen “beesen Wellen” (Jeremia 16:12, PB).

3.   Woo foaken de Sind jedonen woat. De Schreft sajcht uk, daut et aundasch es, wan eena eemol sindjen deit, aus wan eena fa eene lenjre Tiet emma wada sindjen deit (1. Johanes 3:4-8). Dee, waut “mootwellens wieda sindjen”, wan see uk aul jelieet haben, waut daut rajchte es, dee woaren von Gott hunjsch jerecht woaren (Hebräa 10:26-27, PB).

 Soone Menschen, waut growe Sinden begonen haben, kjennen sikj sea schuldich un schlajcht feelen. De Kjennich David schreef biejlikj: “Miene Sinde sent äwa mien Kopp jekome, soo aus ne Laust to schwoa fa mie” (Psalm 38:4, NTR). Oba de Schreft haft uk eene Hopninj, dee sajcht: “De beesa saul nich mea soo läwen aus ieescht, un de Sinda saul aundre Jedanken fieren. Lot am trigj nom HARN komen, daut hee am kaun jenstich sennen. Lot am sikj no Gott kjieren, dee väl vejeft” (Jesaja 55:7, PB).