‘Ik had nooit gedacht dat ik Jehovah zo volledig zou kunnen dienen.’ Zo voelt Gwen, oorspronkelijk uit Engeland, zich over het dienen als need-greater in Albanië. a

 Gwen is een van de vele Getuigen die naar Albanië zijn verhuisd om te helpen bij het verzamelen van de ‘kostbare dingen van alle volken’ (Haggaï 2:7). Wat motiveert deze predikers? Hoe hebben ze hun leven aangepast zodat ze konden verhuizen? En welke vreugdevolle dingen hebben hen geholpen om ondanks uitdagingen door te gaan?

 Alle verkondigers die in Albanië zijn gaan helpen, hebben hetzelfde motief: ze houden van Jehovah en willen anderen helpen hem te leren kennen.

 Voordat ze verhuisden, breidden ze hun dienst al uit. Dat hielp ze met de uitdagingen om te gaan die prediken in het buitenland met zich meebrengt. Gwen zegt: ‘Ik stapte eerst over naar een Albanese groep in mijn woonplaats. Toen ging ik voor een congres naar Albanië. Later ging ik een tijdje naar Albanië om de taal beter te leren.’

 Toen Manuela 23 was, verhuisde ze naar een andere regio in haar thuisland, Italië, om een kleine gemeente te helpen. Ze zegt: ‘Ik diende daar vier jaar. Toen hoorde ik dat er veel werk te doen was in Albanië. Dus ging ik daar een paar maanden pionieren.’

 Federica was pas zeven toen ze op een congres een verslag over Albanië hoorde. Ze zegt: ‘De broeder die verslag uitbracht, zei dat verkondigers in Albanië heel veel Bijbelstudies hadden en dat geïnteresseerden naar de vergadering kwamen. Ik vertelde mijn ouders dat ik naar Albanië wilde gaan. Mijn verlangen verraste ze, maar mijn vader zei: “Bid er maar over, en als Jehovah het wil, zal hij luisteren.” Een paar maanden later werden we als gezin uitgenodigd om in Albanië te dienen!’ Nu, vele jaren later, is Federica getrouwd met Orges en dienen ze samen als fulltimepredikers in Albanië.

 Gianpiero verhuisde na zijn pensioen met zijn vrouw Gloria naar Albanië. Hij zegt: ‘We hebben onze zonen in Italië opgevoed. Drie van hen verhuisden naar het buitenland om te dienen waar de behoefte groter was. We werden geraakt door het Wachttoren-artikel “Kun jij overkomen naar Macedonië?” We gingen uitrekenen hoe we mijn pensioen konden gebruiken om in Albanië te dienen.’

 Need-greaters moeten van tevoren goede plannen maken en dingen aanpassen om te kunnen verhuizen (Lukas 14:28). Ze moeten bijvoorbeeld manieren zoeken om in hun onderhoud te voorzien. De eerder genoemde Gwen ging toen ze nog in Engeland was, eerst bij haar zus wonen om geld te besparen. Sophia en Christopher, ook uit Engeland, zeggen: ‘We verkochten ons huis en wat meubels. We wilden graag minstens een jaar in Albanië blijven.’ Uiteindelijk lukte het ze om veel langer te blijven.

 Sommige verkondigers blijven een paar maanden in Albanië, gaan dan terug naar hun thuisland om te werken en te sparen en vertrekken vervolgens weer naar Albanië. Dat deden Eliseo en Miriam ook. Eliseo zegt: ‘Miriam komt oorspronkelijk uit een toeristische plek in Italië, waar het heel makkelijk was om seizoenswerk te vinden. We werkten daar de drie zomermaanden en leefden de overige negen maanden van ons spaargeld in Albanië. Dat deden we ruim vijf jaar.’

 Na de verhuizing moeten need-greaters zich aan nieuwe omstandigheden aanpassen, maar het advies en voorbeeld van plaatselijke Getuigen helpt ze uitdagingen te overwinnen. De eerder genoemde Sophia zegt: ‘In Albanië zijn de huizen ’s winters veel kouder dan ik gewend was. Ik leerde me anders te kleden door op de plaatselijke zusters te letten.’ Grzegorz en zijn vrouw Sona uit Polen gingen helpen in de pittoreske stad Prizren in Kosovo. b Grzegorz zegt: ‘De plaatselijke verkondigers zijn heel bescheiden, vriendelijk en geduldig. Ze helpen ons de taal te leren en nog veel meer. Ze hebben bijvoorbeeld laten zien welke winkels betaalbare prijzen hanteren en hoe we op de markt boodschappen kunnen doen.’

 Degenen die naar het buitenland verhuizen, sluiten hechte vriendschappen met plaatselijke Getuigen en leren veel over hun achtergrond. Sona zegt: ‘Ik heb gezien hoe krachtig Jehovah’s liefde is. De broeders en zusters versterken mijn geloof omdat ze hun geloofsovertuigingen en hun leven volledig veranderden toen ze Jehovah leerden kennen. We voelen ons nuttig in de gemeente en we zien hoe we kunnen helpen. We dienen samen met broeders en zusters die onze vrienden zijn geworden’ (Markus 10:29, 30). Gloria zegt: ‘Ik ken veel zusters die gewelddadige tegenstand hebben verduurd van mensen uit de gemeenschap die tegen de Getuigen zijn. Hun liefde voor Jehovah ontroert me.’

 Need-greaters leren ook waardevolle lessen die ze thuis misschien niet hadden geleerd. Ze zien bijvoorbeeld dat het veel vreugde kan opleveren om uit je comfortzone te stappen om meer te doen voor Jehovah. Stefano legt het als volgt uit: ‘In mijn thuisland predikte ik vooral via de intercom en had ik korte gesprekjes. Maar Albanezen vinden het heerlijk om lange gesprekken te voeren, vooral met een kop koffie erbij. Ik ben heel verlegen, dus in het begin voelde ik me opgelaten en wist ik niet wat ik moest zeggen. Maar na een tijdje leerde ik interesse te tonen in mensen en nu vind ik het heerlijk om met ze te praten. Ik haal nu veel meer voldoening uit de velddienst.’

 Leah verhuisde met haar man William vanuit de VS naar Albanië. Ze zegt: ‘Hier dienen heeft ons nieuwe manieren van denken en leven geleerd. We hebben veel geleerd over gastvrijheid, respect en vriendschap. We hebben nieuwe manieren geleerd om te prediken, te redeneren aan de hand van de Bijbel en onszelf te uiten.’ William zegt: ‘De meeste mensen die Albanië bezoeken, worden verliefd op de prachtige stranden. Persoonlijk vind ik het heerlijk om door de ruige Albanese Alpen te wandelen. Maar het zijn de mensen waardoor ik echt van dit land ben gaan houden. In veel dorpen in ons gebied is alleen maar een beetje gepredikt tijdens speciale acties. Als we daarnaartoe gaan, is soms onze hele dag gevuld met het praten met maar enkele gezinnen.’

 Wat deze need-greaters de meeste vreugde oplevert, is de reactie van mensen op het goede nieuws (1 Thessalonicenzen 2:19, 20). Laura, die als jonge single zuster naar Albanië verhuisde, geeft een voorbeeld: ‘Ik diende een tijdje in Fier. In slechts tweeënhalf jaar kwamen 120 nieuwe personen in aanmerking voor de prediking! Ik heb met 16 van hen gestudeerd.’ Een andere zuster, Sandra, zegt: ‘Ik predikte tot een vrouw die op de markt werkte. Ze werd een zuster en verhuisde terug naar haar geboorteplaats. De laatste keer dat ik haar sprak, had ze 15 Bijbelstudies!’

 Sommige need-greaters die jaren geleden naar Albanië verhuisden, wonen er nog steeds en hebben veel plezier in hun dienst. En het is een grote verrassing als ze ontdekken dat iemand tot wie ze lang geleden hadden gepredikt, uiteindelijk in de waarheid is gekomen (Prediker 11:6). De eerder genoemde Christopher zegt: ‘Ik kwam een man tegen die ik Bijbelles had gegeven toen ik net in Albanië was. Ik was ontroerd toen hij heel gedetailleerd vertelde over onze eerste gesprekken over de Bijbel. Nu zijn hij en zijn vrouw gedoopte aanbidders van Jehovah.’ De eerder genoemde Federica zegt: ‘In één gemeente kwam een zuster naar me toe en vroeg of ik nog wist wie ze was. Ze vertelde me dat ik negen jaar daarvoor tot haar had gepredikt. Een tijdje nadat ik was verhuisd, was ze de Bijbel gaan bestuderen en had ze zich laten dopen. Ik dacht altijd dat onze eerste jaren in Albanië niets hadden opgeleverd. Dat had ik dus verkeerd!’

 Broeders en zusters die naar Albanië en Kosovo zijn verhuisd, zijn dankbaar om te zien dat Jehovah hun inspanningen heeft gezegend en ze een voldoening schenkend leven heeft gegeven. Na vele jaren in Albanië vat Eliseo zijn ervaring als volgt samen: ‘Als mensen laten we ons al gauw vertellen dat we stabiliteit in ons leven kunnen krijgen door te vertrouwen op wat de wereld als stabiel beschouwt. Maar dat is een illusie. Jehovah’s principes geven ons pas echt een doel en stabiliteit. Mijn dienst als need-greater helpt me dat te blijven bedenken. Ik voel me nuttig en gewaardeerd. Ik heb echte vrienden die dezelfde doelen hebben.’ Sandra is het daarmee eens: ‘Toen ik verhuisde naar een plek waar meer behoefte was, voelde het alsof Jehovah me de kans had gegeven om mijn grootste wens te vervullen: zendeling worden. Ik heb nooit spijt gehad van mijn besluit om naar Albanië te verhuizen. Ik ben gelukkiger dan ooit.’