VEEL mensen zijn het erover eens dat kinderen hebben een van de mooiste dingen in het leven is. De Bijbel beschrijft kinderen als „een beloning” van God (Psalm 127:3). Jonge ouders, zoals Charles en Mary, weten ook dat een kind een huwelijk op onverwachte manieren kan veranderen. De moeder kan bijvoorbeeld verrast worden door de manier waarop haar lichaam en haar gevoelens op elk geluidje van de baby reageren. De vader verbaast zich misschien over de band die tussen zijn vrouw en de baby ontstaat, maar hij kan ook bang zijn dat hij er ineens niet meer bij hoort.

De geboorte van het eerste kind kan zelfs een crisis in een huwelijk veroorzaken. Door de spanningen van het ouderschap kunnen emotionele onzekerheden de kop opsteken en onopgeloste meningsverschillen weer gaan opspelen.

Wat kunnen ouders doen om de eerste paar hectische maanden, waarin de baby al hun aandacht opeist, goed door te komen? Hoe kunnen ze een hechte band met elkaar houden? Hoe moeten ze omgaan met meningsverschillen over de opvoeding? Laten we deze problemen eens bekijken en zien hoe Bijbelse principes kunnen helpen ze aan te pakken.

Een pasgeboren baby slokt alle tijd en aandacht van zijn moeder op. De zorg voor het kind geeft haar misschien intense voldoening. Maar ondertussen kan haar man zich verwaarloosd voelen. Manuel, die in Brazilië woont, zegt: „Dat mijn vrouw helemaal opging in de zorg voor de baby vond ik het moeilijkst te accepteren. Eerst was het gewoon wij tweetjes, en ineens was het alleen mijn vrouw en de baby.” Hoe kunt u met die plotselinge verandering omgaan?

De oplossing: wees geduldig.

„Liefde is geduldig en vriendelijk”, zegt de Bijbel. „Ze is niet uit op het eigen belang. Ze raakt niet beledigd” (1 Korinthiërs 13:4, 5, Groot Nieuws Bijbel). Wat kunnen ouders allebei doen om die raad toe te passen als de baby er is?

Een echtgenoot kan zijn liefde voor zijn vrouw bewijzen door zich te verdiepen in wat de geboorte van een kind fysiek en mentaal met een vrouw doet. Dan zal hij zich realiseren dat ze last kan hebben van plotselinge stemmingswisselingen. * Adam, die in Frankrijk woont en een dochtertje van elf maanden heeft, geeft toe: „Het is soms moeilijk om met de stemmingswisselingen van mijn vrouw om te gaan. Maar ik probeer te bedenken dat haar frustratie niet echt op mij persoonlijk gericht is. Het is eerder een reactie op de ongewone stress van onze nieuwe situatie.”

Begrijpt uw vrouw u weleens verkeerd als u haar probeert te helpen? Raak dan niet snel beledigd (Prediker 7:9). Wees geduldig en denk in de eerste plaats aan haar, niet aan uzelf. Zo kunt u vermijden dat u kwaad wordt (Spreuken 14:29).

Een verstandige vrouw zal proberen haar man te steunen in zijn nieuwe rol. Ze zal hem bij de verzorging van het kind betrekken en hem geduldig laten zien hoe hij een luier moet verschonen of een flesje moet klaarmaken, ook al lijkt hij in het begin misschien onhandig.

Ellen, een 26-jarige moeder, besefte dat ze haar man anders moest behandelen. „Ik moest mezelf eraan herinneren dat de baby niet alleen van mij was”, zegt ze. „En ik moest niet overdreven kritisch zijn als mijn man mijn aanwijzingen over de verzorging van het kind probeerde op te volgen.”

Uitgeput door slaaptekort en onverwachte crisissen hebben veel ouders moeite hun band hecht te houden. Vivianne, een Franse moeder met twee kinderen, geeft toe: „Eerst was ik zo gefocust op mijn taak als moeder dat ik bijna mijn rol als vrouw vergat.”

Het kan ook zijn dat een man niet beseft dat de zwangerschap zowel fysiek als emotioneel veel van zijn vrouw heeft geëist. Een pasgeboren baby kan zo veel tijd en energie opslokken dat er minder overblijft voor elkaars emotionele en seksuele behoeften. Hoe kan een echtpaar er dan voor zorgen dat hun hulpeloze,  schattige baby hen niet uit elkaar drijft?

De oplossing: bevestig uw liefde voor elkaar.

De Bijbel zegt over het huwelijk: „Een man [zal] zijn vader en zijn moeder verlaten en hij moet zich hechten * aan zijn vrouw en zij moeten één vlees worden” (Genesis 2:24). Het was de bedoeling van Jehovah God dat kinderen hun ouders uiteindelijk verlaten. Maar de hechte band tussen man en vrouw moest een leven lang duren (Mattheüs 19:3-9). Hoe kan die gedachte een echtpaar met een pasgeboren baby helpen te bepalen welke dingen voorrang moeten krijgen?

De eerder aangehaalde Vivianne zegt: „De woorden van Genesis 2:24 hielpen me te beseffen dat ik ’één vlees’ met mijn partner was — niet met mijn kind. Ik begreep dat ik ons huwelijk sterker moest maken.” Theresa, moeder van een meisje van twee, zegt: „Als ik afstand begin te voelen tussen mij en mijn man, doe ik onmiddellijk moeite om hem mijn volle aandacht te geven, al is het elke dag maar even.”

Wat kunt u als man doen om uw huwelijk sterker te maken? Vertel uw vrouw dat u van haar houdt en toon die genegenheid ook. Doe bewust moeite om eventuele gevoelens van onzekerheid van uw vrouw weg te nemen. Sara, een dertigjarige moeder, zegt: „Een vrouw moet weten dat haar man nog steeds van haar houdt en haar waardeert, ook al is haar lichaam veranderd door de zwangerschap.” Alan, die in Duitsland woont en twee zoons heeft, ziet in dat hij emotionele steun moet geven. Hij zegt: „Ik heb altijd geprobeerd mijn vrouw een schouder te bieden om op uit te huilen.”

Het is begrijpelijk dat de komst van een baby het seksleven van een echtpaar verstoort. Daarom moeten man en vrouw over elkaars behoeften praten. De Bijbel zegt dat een echtpaar alleen „met onderling goedvinden” veranderingen in hun seksuele relatie mag aanbrengen (1 Korinthiërs 7:1-5). Daarvoor is communicatie nodig. Misschien hebt u er door uw opvoeding of culturele achtergrond moeite mee met uw partner over seks te praten. Maar zulke gesprekken zijn onmisbaar om u aan de nieuwe situatie te kunnen aanpassen. Wees meelevend, geduldig en eerlijk (1 Korinthiërs 10:24). Dan voorkomt u misverstanden en verdiept u uw liefde voor elkaar (1 Petrus 3:7, 8).

Een echtpaar kan hun liefde voor elkaar ook verdiepen door hun dankbaarheid te uiten. De man moet zich realiseren dat veel van het werk van zijn vrouw onopgemerkt blijft. Vivianne zegt: „Aan het eind van de dag heb ik vaak het gevoel dat er niets uit mijn handen is gekomen, ook al ben ik constant met de baby bezig geweest!” Maar al heeft  een vrouw het druk gehad, het zou goed zijn als ze besefte dat haar man ook veel voor het gezin doet (Spreuken 17:17).

Een echtpaar kan merken dat hun verschillende achtergrond een oorzaak is van meningsverschillen. Katsuro en Asami in Japan hadden hiermee te maken. Asami zegt: „Ik vond dat Katsuro te toegeeflijk was, terwijl hij vond dat ik te streng was voor onze dochter.” Hoe kunt u het vermijden elkaar tegen te werken?

De oplossing: praat met uw partner en steun elkaar.

De wijze koning Salomo schreef: „Door overmoed veroorzaakt men slechts strijd, maar bij hen die te zamen beraadslagen, is wijsheid” (Spreuken 13:10). Weet u precies hoe uw partner over opvoeden denkt? Als u pas over de details gaat praten als de baby er is, kan het zijn dat u uiteindelijk alleen maar aan het discussiëren bent over de problemen in plaats van ze aan te pakken.

Bent u het bijvoorbeeld al eens over de volgende vragen: Hoe kunnen we ons kind goede eet- en slaapgewoonten bijbrengen? Moeten we hem altijd oppakken als hij huilt wanneer hij eigenlijk moet slapen? Wat doen we als het even tegenzit met de zindelijkheidstraining? Natuurlijk zult u het anders doen dan andere echtparen. Ethan, vader van twee kinderen, zegt: „Je moet overleggen om op dezelfde golflengte te komen. Dan kun je je kind geven wat hij nodig heeft.”

Net zoals het een beginnend schaatspaar tijd en geduld kost om samen hun evenwicht op het ijs te vinden, kost het tijd om aan uw nieuwe rol als ouders te wennen. Maar op een gegeven moment zult u zelfvertrouwen krijgen.

Het grootbrengen van kinderen zal uw huwelijksband op de proef stellen en de relatie met uw partner voor altijd veranderen. Maar het geeft u ook de kans om goede eigenschappen te ontwikkelen. Als u de wijze raad uit de Bijbel opvolgt, zult u hetzelfde ervaren als Kenneth, die zegt: „Het grootbrengen van kinderen heeft een positief effect gehad op mijn vrouw en mij. We leven nu minder voor onszelf, en we zijn zorgzamer en begripvoller geworden.” Dat soort veranderingen zijn zeker welkom in een huwelijk.