Soms wordt er een archeologische vondst gedaan die direct of indirect bevestigt dat een Bijbels persoon bestaan heeft. In 2011 bijvoorbeeld publiceerden Israëlische wetenschappers een artikel over zo’n ontdekking. Het gaat om een tweeduizend jaar oud ossuarium: een bewerkte kalkstenen kist waar de beenderen van een gestorvene in werden gelegd nadat het vlees tot ontbinding was overgegaan.

Dit ossuarium draagt de inscriptie „Mirjam, dochter van Jesjoea, zoon van Kajafas, priester van Maäzja van Beth ′Imri”. De Joodse hogepriester die betrokken was bij Jezus’ berechting en terechtstelling heette Kajafas (Joh. 11:48-50). De geschiedschrijver Flavius Josephus noemt hem „Jozef bijgenaamd Caiaphas”. Dit ossuarium was blijkbaar van een van zijn familieleden. Een inscriptie op een eerder ontdekt ossuarium, waarvan men denkt dat het van de hogepriester zelf is, luidt „Yehosef bar Caiapha”, Jozef, zoon van Kajafas. * Mirjam was familie van Kajafas.

Volgens de Israëlische oudheidkundige dienst (IAA) werd Mirjams ossuarium aangetroffen bij dieven die een oud graf hadden geplunderd. Een analyse van de kist en de inscriptie bevestigt de echtheid ervan.

Het ossuarium levert ook nieuwe informatie op. Het verwijst naar „Maäzja”, de laatste van de 24 priesterafdelingen die bij toerbeurt dienst deden in de tempel in Jeruzalem (1 Kron. 24:18). De inscriptie op dit ossuarium onthult dat „de familie van Kajafas verwant was aan de afdeling van Maäzja”, zegt de IAA.

De inscriptie noemt ook Beth ′Imri. Dit deel van de inscriptie kan op twee manieren geïnterpreteerd worden. „De eerste mogelijkheid is dat Beth ′Imri de naam is van een priesterlijke familie, de zonen van ’Immer (Ezra 2:36, 37; Nehemia 7:39-42), tot wiens nakomelingen ook leden van de afdeling van Maäzja behoorden”, zegt de IAA. „De tweede mogelijkheid [voor de betekenis van Beth ′Imri] is de plaats van herkomst van de overledene of van haar hele familie.” Hoe dan ook, Mirjams ossuarium bewijst dat de Bijbel het over echte mensen en echte families heeft.