Ik un mijn familg däire in Jyväskylä, Finlândia Central wåne. Wij däire ümer gåe taum spatsijre in dai fain wald un üm dai schöön dijk rümer. Fon klain an, ik däir sër gërn mage dai tijre, dai plante un soo wijrer. Jërer kåter un hund wat ik saie däir ik wul dai ümfåte. As ik groot ware däir, däir mijn sër argre dat dai lüür dai tijre slecht behandle däire. Mite tijd, ik häw andrer lüür kent wat soo as ik denke däire, un t’hoop wij häwe anfånge an dai tijre behüüte.

Dårweegen wij däire ine ruu rümer gåe taum forlange dat dai tijre gaud behanelt wäire. Wij wile dat sai anhule däire dai tijre doodmåke un wijlleerer jak måke un ni mër dai tijre benutse taum dai melicin un andrer daile pruiwe. Wij wule sër gërn dat andrer lüür waite däire wat mit dai tijre passijre däir un dat sai uk sich bekümre däire dårmit. Ik un andrer lüür sin in ain nijg grup oos t’hoop kåme taum dai tijre behüüte. Wij däire ümer wat måke gëgen dai wat dai tijre slecht behandle däire un feelmåls wij wäire gewaldig un ik wäir mërmåls inspuunt un gericht woore dårweegen.

Nog as dai tijre behüüte, ik däir mij sër kopbreeke weegen dai andrer eelend wat ine wild passijre daue. Mite tijd ik häw anfånge an tauhööre tau wek grups soo as Anistia Internacional un dai Greenpeace. Dës daile wäire dai oiwerst in mijn leewend. Ik däir mij sër anstrenge taum dai arme, dai forhungert un andrer lüür helpe wat bruuke däire.

Åwer langsåm ik häw forståe dat krëg ik ni dat wild aners måke. Lijkerst wen klain eelend int raich bröcht wäire dai groot eelend wäire nog slechter. Dat saigt soo uut as dai slechtigkët hät dai wild oiwerhand nåme un dat kaine sich dårmit ankëre däir. Ik däir forneeme dat ales wat ik måke däir har kain wërd.

Ik däir mij sër traurig forneeme un däir ni mër anglööwe dat dai daile aners ware küüne. Ik häw anfånge an God un an dai Bijbel denke. Ain tijd trööguut, ik har al dai Bijbel lërt mit Jehovaas Tüügen. Ik däir saie dat Jehovaas Tüügen wäire gaur lüür un wirklig sich ankëre däire mit andrer lüür un dat däir mij sër gefale, åwer ik wäir ni trecht taum mijn leewend aners måke. Nuu dai daile wäire aners.

Ik häw anfånge an mijn Bijbel leese. Dat hät mij sër feel freere geewt. Ine Bijbel ik häw feel leest oiwer dai tijre gaud behandle. In Provérbios 12:10 sägt dat “dai gaure eer tijre uppasse daue.” (Bíblia na Linguagem de Hoje) Ik häw uk forspoirt dat is ni God wat schuld hät an dai problems ine wild. Ik häw dun forståe dat oos problems slechter ware weegen dai mëste lüür daue God sijn geboote ni någåe. As ik lërt häw oiwer Jehovaa sijn lijb un sijn geduld, dat hät mijn sër bewunert. (Salmo 103:8 bet 14)

In dai tijd ik häw hensreewe dat bauk forlange “O Que a Bíblia Realmente Ensina?” Klain bits nåheer ain kërls un ain fruug fon Jehovaas Tüügen häwe mij besöcht un ain bijbelstuun anbåre un ik häw an dat annåme. Ik häw uk anfånge hengåe up dai kristlig forsamlunge fon Jehovaas Tüügen. Dai wårhët hät glijk anfånge wasse in mijne härts.

Dai Bijbel hät mijn leewend gans aners måkt. Ik häw anhule an taufeel drinke un an rooke. Soo as ik mij antreke däir un soo as ik fortele däir is uk gans aners woore, häw uk anfånge dai ëre wat regijre daue un dai soldåte. (Romanos 13:⁠1) Un dun häw ik anfånge ain fornünftig leewend häwe.

Aners ware is ni passijrt for ain dag betm andrer. Tau mij is sër swår wääst for dai mij trööghule wat dai tijre behüüte däire, weegen ik däir maine dat wäir forkërd anhule eer bijståe. Åwer ik häw forståe dat God sijn Regirung dai ainsig wår hofnung is for dës wild. Ik häw uutsöcht God sijne Regirung ine airste stel in mijn leewend häwe un dai lüür helpe oiwer dem lëre. (Mateus 6:⁠33)

In dai tijd as ik dai wild aners måke wul, ik däir maine dat bloos twai sort lüür geewe däir: dai gaure un dai slechte. Ik wäir trecht taum gëgen dai slechte sin. Åwer weegen dat wat ik fon dai Bijbel lërt häw, dau ik ni mër soo’n groote hass oiwer dai lüür forneeme. Airer as dit, ik dau forsuike dat kristlig lijb tau ale wijse. (Mateus 5:⁠44) Ik dau dit lijb wijse wen ik tau dai lüür preege dau oiwer God sijne Regirung. Dës preegarbëd bringt frööligkët un freere un giwt wår hofnung tau dai lüür un dat däit mij sër fröölig låte.

Ik häw freere kreege doir mijn kopbreeken un angst in Jehovaa sijne häin låte. Ik bün mijn sicher dat dai wår God wat ales måkt hät, däit ni låte dat dai lüür un dai tijre slecht behandle ware up ümer, däit uk ni låte dat oos fain Ër uutrot wart. Gans aners, bald doir sijne Regirung, däit hai al dai daile int raich bringe. (Isaías 11:⁠1 bet 9) Ik bün sër fröölig, ni bloos doir dës wårhëte waite, åwer uk dai andrer helpe gloobe an dai häwe. Hüüt ik dau ni mër denke dat ik mut dai wild aners måke.