လက်ခံပါတယ်။ သမ္မာကျမ်းစာတစ်အုပ်လုံးက ‘ဘုရားသခင့် စွမ်းအားတော်၏ လမ်းညွှန်မှုဖြင့် ရေးထားသောကြောင့် အကျိုးရှိ’ တယ်လို့ ယေဟောဝါသက်သေတွေ ယုံကြည်ကြပါတယ်။ (၂ တိမောသေ ၃:၁၆) အဲဒီထဲမှာ ဓမ္မဟောင်းကျမ်းနဲ့ ဓမ္မသစ်ကျမ်းလို့ လူအများခေါ်တဲ့ ကျမ်းနှစ်ကျမ်းစလုံး ပါဝင်ပါတယ်။ ယေဟောဝါသက်သေတွေကတော့ အဲဒီကျမ်းတွေကို ဟေဗြဲကျမ်းစာနဲ့ ခရစ်ယာန်ဂရိကျမ်းစာလို့ ခေါ်ကြတယ်။ အဲဒီလိုခေါ်ရတဲ့အကြောင်းရင်းက သမ္မာကျမ်းစာရဲ့အပိုင်းတချို့ဟာ ခေတ်ကုန်သွားတယ် ဒါမှမဟုတ် ကျွန်ုပ်တို့နဲ့ မသက်ဆိုင်ဘူးလို့ မယူဆစေချင်လို့ဖြစ်တယ်။

 ဘုရားသခင့်လမ်းညွှန်မှုနဲ့ တမန်တော်ပေါလု ခုလိုရေးသားခဲ့တယ်- “ကျမ်းစာတွင် ရေးထားနှင့်သမျှသည် ငါတို့ကို ဆုံးမသွန်သင်ရန်ဖြစ်၏။” (ရောမ ၁၅:၄) ဒါကြောင့် ဟေဗြဲကျမ်းစာမှာလည်း ကျွန်ုပ်တို့အတွက် တန်ဖိုးရှိတဲ့ အချက်အလက်တွေ ပါတယ်။ ဥပမာနှစ်ခုကို ပြောရရင် အရေးပါတဲ့သမိုင်းနဲ့ အကျိုးရှိတဲ့ အကြံဉာဏ်တွေ ပါတယ်။

•   အရေးပါတဲ့သမိုင်း။ ဟေဗြဲကျမ်းစာမှာ ဖန်ဆင်းခြင်းမှတ်တမ်းနဲ့ လူသားတွေ အပြစ်တရားအောက် ရောက်ရှိခဲ့ပုံအကြောင်း အသေးစိတ်ဖော်ပြထားတယ်။ အဲဒီအချက်အလက်တွေသာ မရှိဘူးဆိုရင် ‘လူတွေ ဘယ်လိုဖြစ်ပေါ်လာသလဲ။ လူတွေ ဘာကြောင့်သေရသလဲ’ စတဲ့မေးခွန်းတွေအတွက် စိတ်ကျေနပ်စရာအဖြေကို ရမှာမဟုတ်ဘူး။ (ကမ္ဘာဦး ၂:၇၊ ၁၇) အဲဒီအပြင် ပျော်ရွှင်မှုနဲ့ ပြဿနာတွေကို ကျွန်ုပ်တို့လို ကြုံတွေ့ခဲ့ရတဲ့သူတွေနဲ့ ယေဟောဝါဘုရား ဘယ်လိုဆက်ဆံခဲ့သလဲဆိုတာ ဟေဗြဲကျမ်းစာမှာ ဖော်ပြထားတယ်။—ယာကုပ် ၅:၁၇။

•   အကျိုးရှိတဲ့ အကြံဉာဏ်။ ဟေဗြဲကျမ်းစာထဲမှာပါတဲ့ သုတ္တံကျမ်းနဲ့ ဒေသနာကျမ်းမှာ အမြဲတမ်းအကျိုးရှိစေတဲ့ အကြံဉာဏ်တွေကို ဖော်ပြထားတယ်။ ပျော်ရွှင်တဲ့မိသားစုဘဝကို ရရှိနိုင်ပုံ (သုတ္တံ ၁၅:၁၇)၊ အလုပ်အကိုင်အပေါ် မျှတတဲ့အမြင် ထားရှိနိုင်ပုံ (သုတ္တံ ၁၀:၄; ဒေသနာ ၄:၆)၊ လူငယ်ဘဝကို ပျော်ရွှင်မှုအများဆုံး ရရှိနိုင်တဲ့နည်းနဲ့ အသုံးပြုနိုင်ပုံ (ဒေသနာ ၁၁:၉–၁၂:၁) စတဲ့အကြောင်းတွေကို အဲဒီကျမ်းတွေမှာ တွေ့ရှိရတယ်။

 အဲဒီအပြင် ပထမဆုံးကျမ်း ငါးစောင် (တိုရာကျမ်း) ထဲမှာ ဖော်ပြထားတဲ့ မောရှေပညတ်ကို လေ့လာခြင်းကနေလည်း ကျွန်ုပ်တို့ အကျိုးရနိုင်ပါတယ်။ ခရစ်ယာန်တွေဟာ မောရှေပညတ်ကို လိုက်လျှောက်ဖို့ မလိုပေမဲ့ ပျော်ရွှင်တဲ့အသက်တာ ရရှိနိုင်တဲ့ အဖိုးတန် အကြံပြုချက်တွေကို အဲဒီပညတ်မှာ တွေ့နိုင်ပါတယ်။—ဝတ်ပြုရာ ၁၉:၁၈; တရားဟောရာ ၆:၅–၇။