ຂ່າວດີທີ່ຂຽນໂດຍລູກາ 22:1-71
-
ພວກປະໂລຫິດວາງແຜນຂ້າພະເຢຊູ (1-6)
-
ກຽມປັດສະຄາເທື່ອສຸດທ້າຍ (7-13)
-
ກິນອາຫານແລງຂອງພະຄລິດເທື່ອທຳອິດ (14-20)
-
“ຄົນທີ່ທໍລະຍົດຂ້ອຍກໍນັ່ງຢູ່ໂຕະດຽວກັບຂ້ອຍ” (21-23)
-
ຖຽງກັນວ່າໃຜຊິເປັນໃຫຍ່ທີ່ສຸດ (24-27)
-
ພະເຢຊູເຮັດສັນຍາເລື່ອງການປົກຄອງ (28-30)
-
ພະເຢຊູບອກວ່າເປໂຕຈະປະຕິເສດເພິ່ນ (31-34)
-
ຕ້ອງກຽມພ້ອມ; ມີດາບ 2 ດວງ (35-38)
-
ພະເຢຊູອະທິດຖານເທິງພູໝາກກອກ (39-46)
-
ພະເຢຊູຖືກຈັບ (47-53)
-
ເປໂຕປະຕິເສດພະເຢຊູ (54-62)
-
ພະເຢຊູຖືກເຍາະເຍີ້ຍ (63-65)
-
ພິຈາລະນາຄະດີໃນສານຊັນເຮດຣິນ (66-71)
22 ຕອນນັ້ນໃກ້ຈະຮອດເທດສະການກິນເຂົ້າຈີ່ບໍ່ມີເຊື້ອທີ່ເອີ້ນວ່າເທດສະການປັດສະຄາ.+
2 ພວກຫົວໜ້າປະໂລຫິດກັບພວກຄູສອນສາສະໜາຢ້ານປະຊາຊົນ+ ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງວາງແຜນຈະກຳຈັດພະເຢຊູຢ່າງແນບນຽນເພື່ອບໍ່ໃຫ້ປະຊາຊົນໃຈຮ້າຍ.+
3 ຊາຕານໄດ້ດົນໃຈຢູດາທີ່ຄົນເອີ້ນວ່າອິສະກາຣີອົດທີ່ເປັນຜູ້ໜຶ່ງໃນອັກຄະສາວົກ* 12 ຄົນ.+
4 ຢູດາຈຶ່ງໄປຫາແລະເວົ້າກັບພວກຫົວໜ້າປະໂລຫິດແລະພວກຫົວໜ້າເຈົ້າໜ້າທີ່ເບິ່ງແຍງວິຫານວ່າຈະຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າໃຫ້ຈັບພະເຢຊູໄດ້ແນວໃດ.+
5 ພວກນັ້ນດີໃຈຫຼາຍແລະຕົກລົງກັນວ່າຈະເອົາເງິນໃຫ້ລາວ.+
6 ຢູດາກໍຕົກລົງແລະເລີ່ມຊອກຫາໂອກາດທີ່ເໝາະເພື່ອຈະທໍລະຍົດພະເຢຊູຕອນທີ່ເພິ່ນບໍ່ຢູ່ນຳຄົນຫຼາຍໆ.
7 ໃນມື້ເທດສະການກິນເຂົ້າຈີ່ບໍ່ມີເຊື້ອທີ່ຈະຕ້ອງຂ້າສັດສຳລັບປັດສະຄາ+
8 ພະເຢຊູສັ່ງເປໂຕກັບໂຢຮັນວ່າ: “ໄປກຽມຂອງກິນສຳລັບປັດສະຄາໃຫ້ພວກເຮົາແດ່.”+
9 ເຂົາເຈົ້າຖາມວ່າ: “ທ່ານຢາກໃຫ້ພວກເຮົາກຽມໄວ້ຢູ່ໃສ?”
10 ພະເຢຊູຈຶ່ງບອກ 2 ຄົນນັ້ນວ່າ: “ຕອນທີ່ພວກເຈົ້າເຂົ້າໄປໃນເມືອງຈະມີຜູ້ຊາຍຄົນໜຶ່ງແບກໄຫດິນເຜົາສຳລັບໃສ່ນ້ຳມາຫາພວກເຈົ້າ. ລາວເຂົ້າໄປໃນເຮືອນຫຼັງໃດກໍໃຫ້ໄປນຳລາວ.+
11 ໃຫ້ບອກເຈົ້າຂອງເຮືອນວ່າ ‘ອາຈານໃຫ້ມາຖາມວ່າ “ຫ້ອງຮັບແຂກທີ່ຂ້ອຍຈະກິນປັດສະຄາກັບພວກລູກສິດຢູ່ໃສ?”’
12 ລາວຈະພາພວກເຈົ້າໄປເບິ່ງຫ້ອງໃຫຍ່ທີ່ຢູ່ຊັ້ນເທິງທີ່ຕົກແຕ່ງໄວ້ແລ້ວ. ໃຫ້ກຽມການສະຫຼອງໄວ້ຢູ່ຫັ້ນ.”
13 ລູກສິດ 2 ຄົນນັ້ນກໍໄປ ແລະເຫັນເຫດການທຸກຢ່າງຕາມທີ່ພະເຢຊູບອກ ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງກຽມການສະຫຼອງປັດສະຄາໄວ້.
14 ເມື່ອຮອດເວລາ ພະເຢຊູກໍນັ່ງກິນເຂົ້າຢູ່ໂຕະກັບພວກອັກຄະສາວົກ.+
15 ເພິ່ນເວົ້າກັບເຂົາເຈົ້າວ່າ: “ຂ້ອຍຢາກກິນປັດສະຄາເທື່ອນີ້ກັບພວກເຈົ້າຫຼາຍ ກ່ອນທີ່ຂ້ອຍຈະຖືກທໍລະມານ.
16 ຂ້ອຍຈະບອກພວກເຈົ້າວ່າ ຂ້ອຍຈະບໍ່ກິນປັດສະຄາອີກຈົນກວ່າທຸກສິ່ງທີ່ປັດສະຄາໝາຍເຖິງນັ້ນຈະເກີດຂຶ້ນແທ້ໃນການປົກຄອງຂອງພະເຈົ້າ.”
17 ແລ້ວພະເຢຊູກໍຈັບເອົາຈອກ ອະທິດຖານຂອບໃຈພະເຈົ້າ ແລະບອກວ່າ: “ກິນແມ້ ແລ້ວຍື່ນຕໍ່ໆກັນໄປໃຫ້ທຸກຄົນກິນ.
18 ຂ້ອຍຈະບອກພວກເຈົ້າວ່າ ຕັ້ງແຕ່ນີ້ໄປຂ້ອຍຈະບໍ່ກິນເຫຼົ້າແວງອີກເລີຍຈົນກວ່າການປົກຄອງຂອງພະເຈົ້າຈະມາ.”
19 ແລ້ວພະເຢຊູກໍຈັບເອົາເຂົ້າຈີ່ແຜ່ນໜຶ່ງ+ ແລະອະທິດຖານຂອບໃຈພະເຈົ້າ. ຈາກນັ້ນ ເພິ່ນກໍຫັກເຂົ້າຈີ່ແລະຍື່ນໃຫ້ພວກລູກສິດແລ້ວເວົ້າວ່າ: “ນີ້ໝາຍເຖິງຮ່າງກາຍຂອງຂ້ອຍ+ທີ່ຈະຕ້ອງສະລະເພື່ອພວກເຈົ້າທຸກຄົນ.+ ໃຫ້ພວກເຈົ້າເຮັດແບບນີ້ຕໍ່ໆໄປເພື່ອລະນຶກເຖິງຂ້ອຍ.”+
20 ເມື່ອກິນເຂົ້າແລງແລ້ວ ເພິ່ນກໍຈັບເອົາຈອກເຫຼົ້າແວງແລະເຮັດຄືເກົ່າ ແລ້ວເວົ້າວ່າ: “ຈອກນີ້ໝາຍເຖິງສັນຍາໃໝ່+ທີ່ຈະເລີ່ມມີຜົນບັງຄັບໃຊ້ເມື່ອຂ້ອຍສະລະເລືອດຂອງຂ້ອຍ+ເພື່ອພວກເຈົ້າ.+
21 ແຕ່ພວກເຈົ້າຮູ້ບໍວ່າ ຄົນທີ່ທໍລະຍົດຂ້ອຍກໍນັ່ງຢູ່ໂຕະດຽວກັບຂ້ອຍ?+
22 ທຸກສິ່ງທີ່ບອກໄວ້ກ່ຽວກັບລູກມະນຸດຈະຕ້ອງເກີດຂຶ້ນແທ້+ ແຕ່ຜູ້ທີ່ທໍລະຍົດເພິ່ນຈະຕ້ອງຈິບຫາຍ!”+
23 ພວກລູກສິດຈຶ່ງເລີ່ມຖາມກັນວ່າ ຜູ້ໃດໃນເຂົາເຈົ້າຈະເຮັດແບບນັ້ນ.+
24 ນອກຈາກນັ້ນ ເຂົາເຈົ້າຍັງຖຽງກັນວ່າ ໃນເຂົາເຈົ້າໃຜຊິເປັນໃຫຍ່ທີ່ສຸດ.+
25 ແຕ່ພະເຢຊູເວົ້າກັບເຂົາເຈົ້າວ່າ: “ກະສັດໃນໂລກນີ້ມັກເປັນນາຍເໜືອປະຊາຊົນ ແລະຄົນທີ່ມີອຳນາດເໜືອຄົນອື່ນກໍຢາກໃຫ້ຄົນເຫັນວ່າໂຕເອງເຮັດສິ່ງທີ່ດີເພື່ອຄົນອື່ນ.+
26 ພວກເຈົ້າຕ້ອງບໍ່ເປັນແບບນັ້ນ.+ ແຕ່ໃຫ້ຄົນທີ່ເປັນໃຫຍ່ທີ່ສຸດໃນພວກເຈົ້າເປັນຄືກັບຄົນທີ່ອາຍຸນ້ອຍທີ່ສຸດ+ ແລະໃຫ້ຄົນທີ່ເປັນຫົວໜ້າເປັນຄືກັບຄົນຮັບໃຊ້.
27 ໃຜເປັນໃຫຍ່ກວ່າກັນ ຄົນທີ່ນັ່ງກິນຢູ່ໂຕະຫຼືຄົນຮັບໃຊ້? ຄົນທີ່ນັ່ງກິນຢູ່ໂຕະແມ່ນບໍ? ແຕ່ຂ້ອຍເປັນຄືກັບຄົນຮັບໃຊ້ຂອງພວກເຈົ້າ.+
28 ພວກເຈົ້າຢູ່ຄຽງຂ້າງຂ້ອຍສະເໝີ+ຕອນທີ່ຂ້ອຍລຳບາກ.+
29 ຂ້ອຍເຮັດສັນຍາກັບພວກເຈົ້າວ່າຈະໃຫ້ພວກເຈົ້າມີສ່ວນໃນການປົກຄອງຄືກັບທີ່ພໍ່ຂອງຂ້ອຍໄດ້ເຮັດສັນຍາກັບຂ້ອຍ+
30 ເພື່ອພວກເຈົ້າຈະໄດ້ກິນໄດ້ດື່ມຢູ່ໂຕະດຽວກັບຂ້ອຍໃນການປົກຄອງຂອງຂ້ອຍ+ ແລະຈະນັ່ງຢູ່ເທິງບັນລັງ+ເພື່ອຕັດສິນອິດສະຣາເອນ 12 ຕະກູນ.+
31 ຊີໂມນ ຊີໂມນ ຟັງເດີ້! ຊາຕານຢາກໄດ້ພວກເຈົ້າທຸກຄົນແລະຈະຮ່ອນພວກເຈົ້າຄືກັບຮ່ອນເຂົ້າ.+
32 ແຕ່ຂ້ອຍອະທິດຖານອ້ອນວອນເພື່ອຄວາມເຊື່ອຂອງເຈົ້າຈະບໍ່ໝົດໄປ+ ແລະເມື່ອເຈົ້າກັບມາແລ້ວກໍໃຫ້ຊ່ວຍພີ່ນ້ອງຂອງເຈົ້າໃຫ້ມີຄວາມເຊື່ອເຂັ້ມແຂງ.”+
33 ເປໂຕບອກເພິ່ນວ່າ: “ອາຈານ ຂ້ອຍພ້ອມຈະຕິດຄຸກແລະຕາຍນຳທ່ານ.”+
34 ແຕ່ພະເຢຊູບອກວ່າ: “ເປໂຕ ຂ້ອຍຈະບອກເຈົ້າວ່າ ມື້ນີ້ກ່ອນໄກ່ຂັນ ເຈົ້າຈະປະຕິເສດຮອດ 3 ເທື່ອວ່າບໍ່ຮູ້ຈັກຂ້ອຍ.”+
35 ແລ້ວພະເຢຊູກໍເວົ້າກັບພວກລູກສິດວ່າ: “ຕອນທີ່ຂ້ອຍສົ່ງພວກເຈົ້າອອກໄປ ຂ້ອຍບອກວ່າບໍ່ຕ້ອງເອົາຖົງເງິນ ຖົງໃສ່ຂອງກິນ ແລະເກີບອີກຄູ່ໜຶ່ງໄປນຳ.+ ຕອນນັ້ນພວກເຈົ້າຂາດຫຍັງບໍ?” ເຂົາເຈົ້າບອກວ່າ: “ບໍ່ໄດ້ຂາດຫຍັງເລີຍ.”
36 ເພິ່ນບອກເຂົາເຈົ້າອີກວ່າ: “ແຕ່ຕອນນີ້ ຜູ້ໃດທີ່ມີຖົງເງິນກໍໃຫ້ເອົາໄປນຳ ຜູ້ໃດທີ່ມີຖົງໃສ່ຂອງກິນກໍໃຫ້ເອົາໄປຄືກັນ ແລະຜູ້ໃດທີ່ບໍ່ມີດາບກໍໃຫ້ເອົາເສື້ອຄຸມໄປຂາຍແລ້ວໄປຊື້ດາບ.
37 ຂ້ອຍຈະບອກພວກເຈົ້າວ່າສິ່ງທີ່ຂຽນໄວ້ໃນພະຄຳພີຈະຕ້ອງເກີດຂຶ້ນກັບຂ້ອຍທີ່ວ່າ ‘ລາວຖືກນັບລວມກັບພວກຄົນຊົ່ວ.’+ ເລື່ອງນີ້ຈະຕ້ອງເກີດຂຶ້ນກັບຂ້ອຍແນ່ນອນ.”+
38 ເຂົາເຈົ້າບອກວ່າ: “ນີ້ເດ້ອາຈານ! ພວກເຮົາມີດາບ 2 ດວງ.” ເພິ່ນບອກວ່າ: “ສ່ຳນີ້ກະພໍແລ້ວ.”
39 ຈາກນັ້ນ ພະເຢຊູກໍອອກໄປພູໝາກກອກຕາມທີ່ເຄີຍເຮັດ ແລະພວກລູກສິດກໍໄປນຳເພິ່ນ.+
40 ເມື່ອຮອດບ່ອນນັ້ນ ພະເຢຊູບອກເຂົາເຈົ້າວ່າ: “ໃຫ້ພວກເຈົ້າອະທິດຖານຢູ່ເລື້ອຍໆເພື່ອຈະບໍ່ຍອມແພ້ເມື່ອຖືກທົດສອບ.”+
41 ແລ້ວເພິ່ນກໍອອກໄປຕ່າງຫາກ ໄກຈາກເຂົາເຈົ້າປະມານດຶກກ້ອນຫີນຕົກ ແລະຄູ້ເຂົ່າລົງອະທິດຖານວ່າ:
42 “ພໍ່ເອີ້ຍ ຖ້າພໍ່ຕ້ອງການ ຂໍໃຫ້ຈອກນີ້*ກາຍລູກໄປ ແຕ່ຢ່າໃຫ້ເປັນໄປຕາມທີ່ລູກຕ້ອງການ ຂໍໃຫ້ເປັນໄປຕາມທີ່ພໍ່ຕ້ອງການ.”+
43 ແລ້ວທູດສະຫວັນອົງໜຶ່ງກໍລົງມາຈາກສະຫວັນເພື່ອມາຫາພະເຢຊູແລະໃຫ້ກຳລັງໃຈເພິ່ນ.+
44 ແຕ່ເພິ່ນຮູ້ສຶກເຄັ່ງຕຶງຫຼາຍຈຶ່ງອະທິດຖານອ້ອນວອນເອົາແທ້ເອົາວ່າ+ ຈົນເຫື່ອເພິ່ນເປັນຄືກັບເລືອດຢົດລົງດິນ.
45 ເມື່ອອະທິດຖານແລ້ວໆ ພະເຢຊູກໍລຸກຂຶ້ນໄປຫາພວກລູກສິດ ແລະເຫັນເຂົາເຈົ້ານອນຫຼັບຢູ່ຍ້ອນເຂົາເຈົ້າເສົ້າໃຈຫຼາຍຈົນໝົດແຮງ.+
46 ເພິ່ນຈຶ່ງເວົ້າກັບເຂົາເຈົ້າວ່າ: “ເປັນຫຍັງຄືນອນຫຼັບຢູ່? ລຸກຂຶ້ນແມ້ ໃຫ້ພວກເຈົ້າອະທິດຖານຢູ່ເລື້ອຍໆເພື່ອຈະບໍ່ຍອມແພ້ເມື່ອຖືກທົດສອບ.”+
47 ພະເຢຊູເວົ້າຍັງບໍ່ທັນສຸດຄວາມ ຄົນທີ່ຊື່ຢູດາເຊິ່ງເປັນຜູ້ໜຶ່ງໃນອັກຄະສາວົກ 12 ຄົນໄດ້ພາຄົນກຸ່ມໃຫຍ່ມາ ແລະຢູດາກໍເຂົ້າມາຈູບເພິ່ນ.+
48 ແຕ່ພະເຢຊູເວົ້າກັບລາວວ່າ: “ຢູດາ ເຈົ້າຈະທໍລະຍົດລູກມະນຸດດ້ວຍການຈູບບໍ?”
49 ເມື່ອຄົນທີ່ຢູ່ກັບພະເຢຊູເຫັນວ່າຈະເກີດຫຍັງຂຶ້ນຈຶ່ງຖາມວ່າ: “ອາຈານ ເອົາດາບຟັນພວກນີ້ເລີຍເບາະ?”
50 ແລ້ວລູກສິດຄົນໜຶ່ງກໍເອົາດາບຟັນທາດຂອງປະໂລຫິດໃຫຍ່ ແລະຖືກຫູເບື້ອງຂວາຂອງລາວຂາດ.+
51 ແຕ່ພະເຢຊູບອກວ່າ: “ເຊົາ! ຢ່າເຮັດ.” ແລ້ວເພິ່ນກໍບາຍຫູຜູ້ນັ້ນແລະປົວລາວໃຫ້ເຊົາ.
52 ແລ້ວພະເຢຊູກໍປິ່ນໄປເວົ້າກັບພວກຫົວໜ້າປະໂລຫິດ ພວກຫົວໜ້າເຈົ້າໜ້າທີ່ເບິ່ງແຍງວິຫານ ແລະພວກຜູ້ນຳຄົນຢິວທີ່ມາຈັບເພິ່ນວ່າ: “ເປັນຫຍັງຕ້ອງຖືດາບຖືໄມ້ຄ້ອນມາຈັບຂ້ອຍຄືກັບຈັບໂຈນ?+
53 ຂ້ອຍຢູ່ກັບພວກເຈົ້າໃນວິຫານແລະສອນຢູ່ຫັ້ນທຸກມື້+ ພວກເຈົ້າກໍບໍ່ມາຈັບ.+ ແຕ່ຕອນນີ້ເປັນເວລາຂອງພວກເຈົ້າແລ້ວ ແລະເປັນເວລາຂອງອຳນາດແຫ່ງຄວາມມືດ.”+
54 ເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງຈັບພະເຢຊູ+ແລະພາເຂົ້າໄປໃນເຮືອນຂອງປະໂລຫິດໃຫຍ່ ແລະເປໂຕກໍນຳຫຼັງເພິ່ນໄປຫ່າງໆ.+
55 ເມື່ອເຂົາເຈົ້າດັງໄຟຢູ່ກາງເດີ່ນບ້ານແລ້ວນັ່ງຢູ່ນຳກັນ ເປໂຕກໍເຂົ້າໄປນັ່ງນຳເຂົາເຈົ້າ.+
56 ສາວໃຊ້ຄົນໜຶ່ງເຫັນເປໂຕນັ່ງຢູ່ຂ້າງກອງໄຟຈຶ່ງຕັ້ງໃຈແນມເບິ່ງລາວແລ້ວເວົ້າວ່າ: “ຜູ້ນີ້ເປັນໝູ່ກັບຜູ້ຊາຍຄົນນັ້ນ.”
57 ແຕ່ເປໂຕປະຕິເສດວ່າ: “ຂ້ອຍບໍ່ຮູ້ຈັກລາວ.”
58 ຕໍ່ມາບໍ່ດົນກໍມີອີກຜູ້ໜຶ່ງເຫັນເປໂຕແລະເວົ້າຂຶ້ນມາວ່າ: “ເຈົ້າກໍເປັນຜູ້ໜຶ່ງໃນພວກນັ້ນຕົ໋ວ.” ແຕ່ເປໂຕເວົ້າວ່າ: “ບໍ່ ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ເປັນ.”+
59 ຜ່ານໄປປະມານ 1 ຊົ່ວໂມງ ມີອີກຄົນໜຶ່ງມາຢືນຢັນວ່າ: “ລາວເປັນໝູ່ກັບຜູ້ນັ້ນແທ້ໆ ຍ້ອນລາວເປັນຄົນຄາລີເລຄືກັນ!”
60 ແຕ່ເປໂຕເວົ້າວ່າ: “ເຈົ້າເວົ້າຫຍັງ? ຂ້ອຍບໍ່ຮູ້ຈັກຜູ້ນັ້ນແທ້ໆ!” ລາວເວົ້າຍັງບໍ່ທັນສຸດຄວາມ ໄກ່ກໍຂັນ.
61 ຕອນນັ້ນ ພະເຢຊູກໍປິ່ນມາເບິ່ງເປໂຕ ແລ້ວເປໂຕກໍຄິດພໍ້ສິ່ງທີ່ພະເຢຊູເຄີຍເວົ້າກັບລາວວ່າ: “ມື້ນີ້ກ່ອນໄກ່ຂັນ ເຈົ້າຈະປະຕິເສດຮອດ 3 ເທື່ອວ່າບໍ່ຮູ້ຈັກຂ້ອຍ.”+
62 ແລ້ວເປໂຕກໍອອກໄປທາງນອກແລະຮ້ອງໄຫ້ດ້ວຍຄວາມເຈັບປວດໃຈຫຼາຍ.
63 ສ່ວນຄົນທີ່ຄຸມໂຕພະເຢຊູຢູ່ກໍພາກັນເຍາະເຍີ້ຍ+ແລະຕີເພິ່ນ.+
64 ເຂົາເຈົ້າປົກໜ້າເພິ່ນແລ້ວເວົ້າວ່າ: “ທວາຍເບິ່ງດຸວ່າແມ່ນໃຜຕົບເຈົ້າ?”
65 ແລ້ວເຂົາເຈົ້າກໍເວົ້າໝິ່ນປະໝາດເພິ່ນຫຼາຍເລື່ອງ.
66 ເມື່ອຮອດຕອນເຊົ້າ ຄະນະຜູ້ນຳຄົນຢິວເຊິ່ງມີທັງພວກຫົວໜ້າປະໂລຫິດກັບພວກຄູສອນສາສະໜາກໍມາປະຊຸມກັນ+ ແລ້ວເອົາພະເຢຊູເຂົ້າໄປໃນສານຊັນເຮດຣິນແລະເວົ້າວ່າ:
67 “ບອກມາດຸວ່າເຈົ້າເປັນພະຄລິດແມ່ນບໍ?”+ ແຕ່ເພິ່ນບອກເຂົາເຈົ້າວ່າ: “ເຖິງຂ້ອຍບອກ ພວກເຈົ້າກໍບໍ່ເຊື່ອດອກ.
68 ຖ້າຂ້ອຍຖາມພວກເຈົ້າຄືນ ພວກເຈົ້າກໍຄືຊິບໍ່ຕອບຄືກັນ.
69 ຕັ້ງແຕ່ນີ້ໄປ ລູກມະນຸດ+ຈະນັ່ງຢູ່ເບື້ອງຂວາມືຂອງພະເຈົ້າຜູ້ມີລິດເດດ.”+
70 ເມື່ອໄດ້ຍິນແບບນັ້ນ ທຸກຄົນກໍຖາມວ່າ: “ຖ້າເປັນແນວນັ້ນ ເຈົ້າເປັນລູກຂອງພະເຈົ້າແມ່ນບໍ?” ເພິ່ນບອກວ່າ: “ແມ່ນແລ້ວ.”*
71 ພວກນັ້ນຈຶ່ງເວົ້າວ່າ: “ພວກເຮົາຍັງຊິຊອກຫາຫຼັກຖານຕື່ມອີກຫວະ! ພວກເຮົາໄດ້ຍິນຈາກປາກຂອງລາວເອງແລ້ວ.”+
ຂໍ
^ ໃນພາສາກຣີກຄຳນີ້ແປວ່າ “ຜູ້ທີ່ຖືກສົ່ງອອກໄປ”
^ ໝາຍເຖິງການທີ່ພະເຈົ້າຈະຍອມໃຫ້ພະເຢຊູຖືກປະຫານຊີວິດໃນຂໍ້ກ່າວຫາຕົວະທີ່ວ່າເພິ່ນໝິ່ນປະໝາດພະເຈົ້າ
^ ແປຕາມໂຕວ່າ “ເຈົ້າເອງເປັນຜູ້ເວົ້າ.” ນີ້ແມ່ນສຳນວນທີ່ໝາຍເຖິງການເຫັນດີກັບສິ່ງທີ່ຫາກໍເວົ້າ.
