Եհովայի վկաները, Աստծու և մերձավորի հանդեպ սիրուց մղված, աստվածաշնչյան լուրը ուրախությամբ հայտնում են բոլոր մարդկանց, այդ թվում նրանց, ովքեր արդեն ասել են՝ «դա ինձ չի հետաքրքրում» (Մատթեոս 22:37–39)։ Աստծու Որդին պատվիրել է «հիմնովին վկայություն տալ», և սերը մղում է մեզ հնազանդվելու այդ պատվերին (Գործեր 10:42; 1 Հովհաննես 5:3)։ Ուստի Աստծու պատգամը ոչ թե մեկ անգամ ենք հայտնում, այլ բազում անգամներ, ինչպես որ անում էին հնում ապրած Աստծու մարգարեները (Երեմիա 25:4)։ Քանի որ մենք սիրում ենք մեր մերձավորին, ձգտում ենք կյանք փրկող «Թագավորության այս բարի լուրը» հայտնել բոլորին, այդ թվում նրանց, ովքեր սկզբում հետաքրքրված չեն եղել դրանով (Մատթեոս 24:14)։

 Երբ նորից այցելում ենք մարդկանց, հաճախ հանդիպում ենք այնպիսի անհատների, ովքեր սկսել են հետաքրքրվել աստվածաշնչյան լուրով, թեև նախկինում անտարբեր են եղել։ Մարդիկ երբեմն փոխում են իրենց վերաբերմունքը, քանի որ...

•   փոխում են իրենց բնակության վայրը,

•   ընտանիքի մյուս անդամներն են սկսում հետաքրքրություն ցուցաբերել բարի լուրի հանդեպ,

•   նրանց ներսում փոփոխություն է տեղի ունենում։ Աշխարհում տիրող իրավիճակների կամ անձնական հանգամանքների փոփոխության պատճառով որոշ մարդիկ սկսում են ավելի շատ «գիտակցել իրենց հոգևոր կարիքները» և հետաքրքրվում են աստվածաշնչյան լուրով (Մատթեոս 5:3)։ Փոփոխություններ կարող են լինել նույնիսկ այն անհատների սրտում, ովքեր նախկինում հակառակություն են ցույց տվել, ինչպես որ եղավ Պողոս առաքյալի պարագայում (1 Տիմոթեոս 1:13)։

 Այնուամենայնիվ, մենք ոչ ոքի չենք պարտադրում ընդունել մեր հայտնած լուրը (1 Պետրոս 3:15)։ Մենք համոզված ենք, որ կրոնի հետ կապված հարցերում յուրաքանչյուր մարդ ինքը պետք է որոշում կայացնի (2 Օրենք 30:19, 20)։