Irma, que vive en Alemaña, ten arredor de noventa anos. Como tivo dous accidentes graves e pasou por varias operacións, non pode ir predicar polas portas. Así que agora predica escribindo cartas de ánimo e de condolencia a familiares e coñecidos. A estas persoas gústanlles tanto as súas cartas que a miúdo chaman ou lle escriben para darlle as grazas e preguntarlle cando lles vai mandar a seguinte. Irma di: “Isto faime sentir feliz, e axúdame a seguir predicando”.

 Tamén escribe cartas a persoas que viven en asilos de anciáns. Ela conta: “Unha muller maior chamoume para dicirme que a miña carta a consolara moito cando morreu o seu home. Díxome que a tiña gardada na Biblia e que a lía polas noites. Outra muller, que tamén perdera o seu home, díxome que a miña carta a axudara máis que os sermóns do crego. Tiña moitas dúbidas e preguntoume se me podía visitar”.

 Unha coñecida de Irma, que non é testemuña de Xehová, trasladouse a outro lugar e pediulle se lle podía escribir. Irma di: “A muller gardaba tódalas miñas cartas. Cando morreu, a súa filla chamoume. Contoume que lera tódalas cartas que lle escribira á súa nai e pediume se lle podía escribir a ela tamén para ensinarlle da Biblia”.

 Irma desfruta moito da súa predicación. Di: “Sempre lle pido a Xehová que me siga dando forzas para facer o que el quere. Inda que non podo predicar polas portas, esfórzome por facer todo o que podo”.