پیدایش ۱‏:‏۱‏-‏۳۱

  • آفرینش آسمان‌ها و زمین ‏(‏۱،‏ ۲‏)‏

  • شش روز آماده‌سازی زمین ‏(‏۳-‏۳۱‏)‏

    • روز اول:‏ روشنایی؛‏ روز و شب ‏(‏۳-‏۵‏)‏

    • روز دوم:‏ فضای بین آب‌ها ‏(‏۶-‏۸‏)‏

    • روز سوم:‏ خشکی و گیاهان ‏(‏۹-‏۱۳‏)‏

    • روز چهارم:‏ نورافشان‌ها در آسمان ‏(‏۱۴-‏۱۹‏)‏

    • روز پنجم:‏ ماهیان و پرندگان ‏(‏۲۰-‏۲۳‏)‏

    • روز ششم:‏ حیوانات زمین و انسان‌ها ‏(‏۲۴-‏۳۱‏)‏

۱  در ابتدا،‏ خدا آسمان‌ها و زمین را آفرید.‏ ۲  وقتی زمین خالی و بی‌شکل بود و تاریکی سطح آب‌های عمیق* را پوشانده بود،‏ نیروی فعال خدا* روی سطح آب‌ها حرکت می‌کرد.‏ ۳  خدا گفت:‏ «روشنایی به وجود آید» و روشنایی به وجود آمد.‏ ۴  بعد از آن،‏ خدا دید که روشنایی از هر جهت خوب است و روشنایی را به‌تدریج از تاریکی جدا کرد.‏ ۵  خدا روشنایی را روز و تاریکی را شب نامید.‏ شب شد،‏ صبح شد؛‏ این روز اول بود.‏ ۶  بعد خدا گفت:‏ «فضایی* بین آب‌ها به وجود آید تا آب‌ها را از هم جدا کند.‏» ۷  پس همین طور شد؛‏ خدا آن فضا را به وجود آورد و آب‌های زیر آن را از آب‌های بالای آن جدا کرد.‏ ۸  خدا آن فضا را آسمان نامید.‏ شب شد،‏ صبح شد؛‏ این روز دوم بود.‏ ۹  بعد از آن،‏ خدا گفت:‏ «آب‌های زیر آسمان در یک جا جمع شوند تا خشکی ظاهر شود.‏» پس همین طور شد.‏ ۱۰  خدا خشکی را زمین و آب‌های جمع‌شده را دریا نامید و خدا دید که کارش از هر جهت خوب است.‏ ۱۱  بعد از آن،‏ خدا گفت:‏ «انواع علف‌ها،‏* گیاهان و درختان،‏ روی زمین رشد کنند و هر کدام مطابق نوع خودشان میوه و دانه تولید کند.‏» پس همین طور شد؛‏ ۱۲  زمین انواع علف‌ها،‏ گیاهان دانه‌دار و درختان میوه را که میوه‌های دانه‌دار می‌دهند،‏ مطابق نوع خودشان تولید کرد و خدا دید که کارش از هر جهت خوب است.‏ ۱۳  شب شد،‏ صبح شد؛‏ این روز سوم بود.‏ ۱۴  بعد خدا گفت:‏ «نورافشان‌ها* در آسمان* باشند تا روز را از شب جدا کنند و نشانه‌هایی برای تشخیص فصل‌ها،‏ روزها و سال‌ها باشند.‏ ۱۵  این نورافشان‌ها در آسمان* باشند تا نور خود را بر زمین بتابانند.‏» پس همین طور شد؛‏ ۱۶  خدا دو نورافشان بزرگ ساخت؛‏* نورافشان بزرگ‌تر را برای درخشیدن در روز* و نورافشان کوچک‌تر را برای درخشیدن در شب.‏* او همین طور ستارگان را ساخت.‏ ۱۷  خدا آن‌ها را در آسمان* گذاشت تا نور خود را بر زمین بتابانند ۱۸  و روز و شب بدرخشند* و روشنایی را از تاریکی جدا کنند و خدا دید که کارش از هر جهت خوب است.‏ ۱۹  شب شد،‏ صبح شد؛‏ این روز چهارم بود.‏ ۲۰  بعد خدا گفت:‏ «آب‌ها از انبوه جانوران پر شود و پرندگان،‏* بالای سطح زمین در آسمان پرواز کنند.‏» ۲۱  پس خدا جانوران بزرگِ دریایی و انبوه جانورانی را که در آب‌ها حرکت می‌کنند،‏ مطابق نوع خودشان آفرید؛‏ همین طور همهٔ پرندگان را مطابق نوع خودشان آفرید و خدا دید که کارش از هر جهت خوب است.‏ ۲۲  او به آن‌ها برکت داد و گفت:‏ «بارور و زیاد شوند و آب‌های دریا را پر کنند.‏ پرندگان هم روی زمین زیاد شوند.‏» ۲۳  شب شد،‏ صبح شد؛‏ این روز پنجم بود.‏ ۲۴  بعد خدا گفت:‏ «بر روی زمین انواع جانوران به وجود آیند؛‏ یعنی حیوانات اهلی و وحشی و خزندگان،‏* هر کدام مطابق نوع خودشان.‏» پس همین طور شد؛‏ ۲۵  خدا انواع حیوانات اهلی،‏ حیوانات وحشی و خزندگان را مطابق نوع خودشان ساخت و خدا دید که کارش از هر جهت خوب است.‏ ۲۶  بعد از آن،‏ خدا گفت:‏ «انسان را به صورت خودمان و شبیه خودمان بسازیم و آن‌ها بر ماهیان دریا،‏ پرندگان آسمان،‏ حیوانات اهلی،‏ همهٔ خزندگان و تمام زمین تسلّط داشته باشند.‏» ۲۷  پس خدا انسان را شبیه خودش آفرید.‏ بله،‏ او انسان را شبیه خدا آفرید.‏ او آن‌ها را مرد و زن آفرید.‏ ۲۸  خدا به آن‌ها برکت داد و گفت:‏ «بارور و زیاد شوید و زمین را پر کنید و آن را تحت اختیار خود درآورید.‏ بر ماهیان دریا،‏ پرندگان آسمان و همهٔ جانوران زمین تسلّط داشته باشید.‏»‏ ۲۹  بعد خدا گفت:‏ «من همهٔ گیاهان دانه‌دار را که در سراسر زمین وجود دارند و همهٔ درختانی را که میوه‌های دانه‌دار دارند،‏ به شما می‌دهم تا غذای شما باشد.‏ ۳۰  همین طور به همهٔ حیوانات وحشی،‏ پرندگان آسمان و جانوران زمین،‏ گیاهان سبز را می‌دهم تا غذای آن‌ها باشد.‏» پس همین طور شد.‏ ۳۱  بعد از آن،‏ خدا به همهٔ چیزهایی که ساخته بود نگاه کرد و دید که کارش از هر جهت بسیار خوب است.‏ شب شد،‏ صبح شد؛‏ این روز ششم بود.‏

پاورقی‌ها

یا:‏ «آب‌های خروشان.‏»‏
یا:‏ «روح خدا.‏»‏
منظور جو یا اتمسفر است.‏
یا:‏ «گندمیان.‏»‏
یا:‏ «اجرام نورانی.‏»‏
تحت‌اللفظی:‏ «فضای آسمان.‏»‏
تحت‌اللفظی:‏ «فضای آسمان.‏»‏
یا:‏ «آماده کرد؛‏ شکل داد.‏»‏
یا:‏ «تا در روز حکمفرما باشد.‏»‏
یا:‏ «تا در شب حکمفرما باشد.‏»‏
تحت‌اللفظی:‏ «فضای آسمان.‏»‏
یا:‏ «و بر روز و شب حکمفرما باشند.‏»‏
یا:‏ «جانوران بالدار.‏»‏
ظاهراً جانوران کوچکی مثل حشرات را هم در بر می‌گیرد.‏