افرادی که بیماری مزمن دارند،‏ اغلب با استرس شدید نیز روبرو هستند و اگر در بیمارستان بستری شوند،‏ اغلب استرس عاطفی آنان نیز شدّت می‌یابد.‏ این واقعیت به‌خوبی در مجلّه‌ای مختص پزشکان بیان شده است که می‌گوید:‏ «تحقیقات نشان می‌دهد که برآورد نیاز عاطفی و معنوی شخص،‏ تأثیر بسزایی در سلامت و تندرستی او دارد.‏»‏

به همین دلیل،‏ شاهدان یَهُوَه به هم‌ایمانانشان که در بیمارستان بستری شده‌اند،‏ تسلّی می‌دهند و یاری می‌رسانند.‏ پیران جماعت پیشقدم می‌شوند که به دیدن مبشران بیمار جماعت خود بروند.‏ اما گاهی بیماری به بیمارستانی برده می‌شود که از محل زندگی او دور است.‏ در این صورت،‏ شاهدان یَهُوَه چه کار می‌کنند؟‏ آنان در شهرهای برزگ دنیا،‏ «گروه‌های عیادت از بیماران» را تشکیل داده‌اند.‏ پیران جماعت که عضو چنین گروه‌هایی هستند،‏ مرتباً از بیماران هم‌ایمان خود عیادت می‌کنند و می‌کوشند به ایشان و خانواده‌شان که برای معالجه از نقاط دیگر کشور یا حتی از کشورهای دیگر آمده‌اند،‏ یاری رسانند.‏ تقریباً ۱۹۰۰ گروه متشکل از بیش از ۲۸٬۰۰۰ داوطلب در شش قارهٔ دنیا ساماندهی شده است.‏ a

یکی از داوطلبان به نام ویلیام می‌گوید:‏ «من با هم‌ایمانانم و خانوداه‌شان درددل می‌کنم و به حرف‌های آنان گوش می‌دهم،‏ این کار باعث تسلّی‌شان می‌شود.‏ به آنان اطمینان می‌دهم که یَهُوَه خدا موقعیتشان را درک می‌کند و به فکرشان است.‏ وقتی برای آنان دعا می‌کنم،‏ خیلی قدردانی می‌کنند.‏»‏

عدهٔ زیادی گفته‌اند که از زحمات و تشویق اعضای گروه‌ها بسیار سپاسگزارند.‏ در آمریکا تقریباً ۷۰۰۰ داوطلب از بیماران عیادت می‌کنند.‏ به قدردانی چند نفر از آنان توجه کنید:‏

• پِریسیلا می‌گوید:‏ «خیلی ممنون که بعد از سکتهٔ مغزی پدرم،‏ به دیدنش رفتید.‏ از ملاقاتتان بسیار تشویق شد!‏ خیلی قدردان بود که چنین ترتیبی برای مراقبت از بیماران وجود دارد.‏ به نظر من،‏ دیدارهای شما به او کمک کرد که سریع‌تر بهبود پیدا کند.‏»‏

• اُفیلیا که مادرش در اثر بیماری درگذشت،‏ به نمایندهٔ یکی از گروه‌ها گفت:‏ «مادرم چقدر از دیدارهای شما دلگرم می‌شد.‏ او می‌دانست که یَهُوَه شما را فرستاده است.‏ از محبت‌های شما ممنونم.‏»‏

• به یک بیمار گفته شد که مرگ او ظرف چند روز آتی حتمی است.‏ او غرق استرس و نگرانی شد و جِیمز،‏ عضو یکی از گروه‌های عیادت،‏ او را با استفاده از فیلیپیان ۴:‏۶،‏ ۷ تسلّی داد.‏ جِیمز چنین تعریف می‌کند:‏ «روز بعد از عیادتم،‏ رنگ و روی او بهتر شده بود.‏ با وجود آنچه پزشکان به او گفته بودند،‏ در مورد کمک و محبت یَهُوَه دیدگاه مثبتی داشت و اتفاقاً او باعث تشویق و دلگرمی من شد!‏»‏

پُلین که شوهرش در بیمارستانی دور از محل زندگی‌اش فوت شد،‏ در نامه‌ای نوشت:‏ «از محبت‌های شما در سخت‌ترین دوران زندگی خانوادهٔ ما بسیار متشکرم.‏ ما را واقعاً دلگرمی و تسلّی دادید،‏ به‌خصوص زمانی که در نیمه‌شب هرچند فردای آن باید سر کار می‌رفتید،‏ به دیدنمان آمدید.‏ متشکریم که برای ما ۱۱ نفر خوابگاه ترتیب دادید و دائماً با ما در تماس بودید.‏ از یَهُوَه و سازمانش قدردانم که چنین تسلّی و کمکی برای ما فراهم کردید.‏»‏

نیکی،‏ گایل و رُبین در اثر تصادف خودرو در ۳۰۰ کیلومتری خانهٔ خود مجروح شده،‏ به بیمارستان برده شدند.‏ کارلوس،‏ عضو گروه عیادت از این موضوع باخبر شد و به محض این که آنان به بیمارستان رسیدند،‏ به دیدارشان رفت.‏ کارلوس می‌گوید:‏ «به آنان گفتم که هر کاری از دستم برمی‌آید برایشان انجام می‌دهم.‏ در نهایت،‏ باید از سگ خواهر نیکی طی معالجهٔ او نگهداری می‌کردم.‏» سپس کُرتیس،‏ عضوی دیگر از گروه عیادت،‏ با همسرش به آن بیمارستان رفتند.‏ آنان کنار حادثه‌دیدگان به مدت چندین ساعت ماندند تا بستگانشان به بیمارستان بیایند.‏ یک نفر که نظاره‌گر این اتفاقات بود،‏ گفت:‏ «نیکی،‏ گایل و رُبین از مراقبت و محبت این شاهدان یَهُوَه خیلی دلگرم شدند،‏ اما خواهر نیکی،‏ رُبین که شاهد یَهُوَه نیست،‏ به‌ویژه از کمک و محبت گروه عیادت شگفت‌زده شد.‏»‏