ماریا لوسیا از برزیل یک بیماری ژنتیکی به اسم سندروم آشر دارد.‏ این بیماری خیلی وقت‌ها با کاهش شنوایی جزئی یا کلّی و از دست دادن بینایی همراه است.‏ او ناشنوا به دنیا آمد و زبان اشاره را در بچگی یاد گرفت.‏ بعدها وقتی حدود ۳۰ سالش بود به مرور بینایی‌اش را هم از دست داد.‏ با وجود همهٔ این مشکلات ماریا لوسیا گوشه‌گیر نبود.‏ الآن هم که بیشتر از ۷۰ سال دارد،‏ هنوز زندگی شاد و پر مفهومی دارد.‏

 ماریا لوسیا قبل از این که بینایی‌اش را از دست بدهد،‏ در سال ۱۹۷۷ با شاهدان یَهُوَه آشنا شد.‏ او می‌گوید:‏ «آدریانو،‏ یکی از همکلاسی‌های سابقم را دیدم که به تازگی شاهد یَهُوَه شده بود.‏ او وعدهٔ خدا را در مورد بهشت روی زمین به من نشان داد و گفت که انسان‌ها می‌توانند از سلامتی کامل لذّت ببرند.‏ حرف‌هایش آنقدر روی من تأثیر گذاشت که مطالعهٔ کتاب مقدّس را قبول کردم.‏ مدتی بعد در جلسه‌های شهر ریودوژانیرو شرکت کردم چون در آنجا بعضی از جلسه‌ها به زبان اشاره ترجمه می‌شد.‏ با کمک یَهُوَه از نظر روحانی پیشرفت کردم و در ژوئیهٔ ۱۹۷۸ تعمید گرفتم.‏»‏

 بعد از مدتی ماریا لوسیا به جماعت دیگری رفت.‏ در آن جماعت کسی زبان اشاره بلد نبود.‏ اول برایش سخت بود،‏ چون نمی‌توانست چیزهایی را که در جماعت گفته می‌شد بفهمد.‏ دو خواهر به او کمک کردند.‏ آن‌ها در جلسه‌ها کنار ماریا لوسیا می‌نشستند و حرف‌هایی را که گفته می‌شد برایش می‌نوشتند.‏ ماریا لوسیا می‌گوید:‏ «در خانه بارها و بارها آن نوشته‌ها را می‌خواندم تا بتوانم خوب درکشان کنم.‏ بعدها این دو خواهر زبان اشاره را یاد گرفتند و مترجم من شدند.‏»‏

 به مرور زمان ماریا لوسیا بینایی‌اش را از دست داد و دیگر نمی‌تواند ایما و اشارهٔ آن‌ها را ببیند.‏ ماریا می‌گوید:‏ «من دست‌هایم را روی دست‌های مترجم می‌گذارم تا ایما و اشاره‌ها را تشخیص بدهم و بفهمم.‏»‏

 ماریا لوسیا از خواهرانی که برایش ترجمه می‌کنند خیلی قدردان است.‏ او می‌گوید:‏ «آن‌ها هدیهٔ با ارزشی از طرف یَهُوَه هستند.‏ با کمک آن‌ها می‌توانم از جلسه‌ها،‏ مجمع‌ها و کنگره‌ها فایده ببرم.‏»‏

 ماریا لوسیا همچنان در خدمت موعظه فعال است.‏ او با استفاده از زبان اشاره به ناشنوایان موعظه می‌کند.‏ خیلی وقت‌ها آن‌ها تحت تأثیر تلاش‌های او قرار می‌گیرند.‏ خوزه برادر ماریا لوسیا هم ناشنوا و نابینا است.‏ a از زمان همه‌گیری بیماری کرونا،‏ ماریا با کمک او نامه‌های زیادی به ناشنوایان نوشته است.‏

 ماریا چطور این کار را می‌کند؟‏ او می‌گوید:‏ «با کمک یک خط‌کش نامه‌هایم را طوری می‌نویسم که جمله‌ها صاف و در یک خط باشد.‏ برادرم حافظهٔ خیلی خوبی دارد.‏ او موضوعات و آیه‌هایی را پیشنهاد می‌کند و من آن‌ها را در نامه‌هایم می‌نویسم.‏ از آنجایی که همهٔ ناشنوایان با زبان نوشتار آشنا نیستند سعی می‌کنم نامه‌هایم را ساده بنویسم.‏»‏

 ماریا لوسیا الآن کاملاً نابینا است اما هنوز سخت‌کوش است.‏ کارولین یکی از مترجم‌های او می‌گوید:‏ «ماریا لوسیا همهٔ کارهای خانه‌اش را خودش انجام می‌دهد و خانه‌اش همیشه تمیز و مرتب است.‏ او آشپزی را دوست دارد و دوست‌هایش را برای غذا دعوت می‌کند.‏»‏

 جفرسون یکی از پیران جماعت ماریا لوسیا می‌گوید:‏ «او عاشق یَهُوَه است و مردم را هم خیلی دوست دارد.‏ او همیشه به فکر دیگران است.‏ واقعاً که یک شخص فداکار و از خود گذشته است.‏»‏