حکم «چشم به عوض چشم» یکی از قوانینی بود که خدا از طریق موسی به اسرائیل باستان داد.‏ عیسی نیز در موعظهٔ بالای کوه به این حکم اشاره کرد.‏ (‏مَتّی ۵:‏۳۸؛‏ خروج ۲۱:‏۲۴،‏ ۲۵؛‏ تَثنیه ۱۹:‏۲۱‏)‏ اجرای این حکم به معنی قصاص و کیفری متناسب با جرم بود،‏ برای مثال قاتل را می‌کشتند،‏ کورکننده را کور می‌کردند.‏ a

 این قانون قصاص زمانی به اجرا گذاشته می‌شد که کسی عمداً به کسی دیگر آسیب می‌رساند.‏ شریعت موسی در خصوص چنین شخصی می‌گوید:‏ «شکستگی به عوض شکستگی،‏ چشم به عوض چشم،‏ دندان به عوض دندان؛‏ به همان‌گونه که به آن شخص آسیب رسانیده است،‏ باید به او رسانیده شود.‏»—‏لاویان ۲۴:‏۲۰‏.‏

•  هدف از قانون «چشم به عوض چشم» چه بود؟‏

•  آیا اجرای قانون «چشم به عوض چشم» برای مسیحیان اجباری است؟‏

•  برداشت‌های اشتباه در مورد قانون «چشم به عوض چشم»‏

•  عیسی عقیده‌ای اشتباه را اصلاح کرد

 قانون «چشم به عوض چشم» به مردم این حق را نمی‌داد که خود از کسی انتقام بگیرند،‏ بلکه به قاضیان منصوب‌شده یاری می‌رساند تا شخص خطاکار را متناسب با خطای او جزا یا کیفر دهند.‏ طبق این قانون آنان نباید با سخت‌گیری یا آسان‌گیری حکم صادر می‌کردند.‏

 به علاوه،‏ قانون قصاص باعث می‌شد که انسان‌ها حداقل به دیگران آسیب نرسانند یا در صدد این کار برنیایند.‏ در شریعت موسی چنین توضیح داده شده است:‏ «سایر مردم وقتی از این قضیه [منظور اجرای داوری‌های خداست] باخبر شوند،‏ می‌ترسند و کسی جرأت نمی‌کند که مرتکب چنین جنایتی بشود.‏»—‏تَثنیه ۱۹:‏۲۰‏.‏

 نه،‏ مسیحیان ملزم به اجرای این قانون نیستند.‏ قانون قصاص بخشی از شریعت موسی بود که با مرگ فداکارانهٔ عیسی فسخ شد.‏—‏رومیان ۱۰:‏۴‏.‏

 با وجود این می‌توان گفت که قانون قصاص نشانگر طرز فکر خداست.‏ برای مثال،‏ این قانون نشان می‌دهد که خدا برای عدالت ارزش قائل است.‏ (‏مزمور ۸۹:‏۱۴‏)‏ همچنین،‏ از طریق این قانون با قاعدهٔ عدالت او آشنا می‌شویم،‏ این که خطاکاران باید «منصفانه» مجازات شوند.‏—‏اِرْمیا ۳۰:‏۱۱‏،‏ ترجمهٔ دنیای جدید.‏

 برداشت اشتباه:‏ قانون «چشم به عوض چشم» موجب چرخهٔ بی‌انتهای انتقام‌گیری می‌شد.‏

 واقعیت:‏ در شریعت موسی آمده است:‏ «از فرزندان قوم خویش انتقام مَکِش و از آنان کینه به دل مگیر.‏» (‏لاویان ۱۹:‏۱۸‏)‏ شریعت موسی انتقام‌گیری را ترویج نمی‌داد،‏ بلکه قوم را تشویق می‌کرد که به خدا و نظام حقوقی او توکّل کنند؛‏ نظامی که خدا برای برقراری عدالت به وجود آورده بود.‏—‏تَثنیه ۳۲:‏۳۵‏.‏