نبوّت یا پیشگویی،‏ پیامی الهام‌شده از خدا یا مکاشفه‌ای الٰهی است.‏ کتاب مقدّس می‌گوید پیامبران «تحت هدایت روح‌القدس،‏ از جانب خدا سخن گفتند.‏» (‏۲پِطرُس ۱:‏۲۰،‏ ۲۱‏)‏ پس پیامبر کسی است که پیام خدا را دریافت می‌کند و آن را به دیگران می‌رساند.‏—‏اعمال ۳:‏۱۸‏.‏

چگونه پیامبران از خدا پیام می‌گرفتند؟‏

 خدا از طرق مختلف افکار خود را به پیامبران منتقل کرد:‏

•   نوشتار‏.‏ خدا حداقل یک بار از این شیوه استفاده کرد،‏ زمانی که موسی ده فرمان را حک‌شده بر لوحی سنگی دریافت کرد.‏—‏خروج ۳۱:‏۱۸‏.‏

•   ارتباط گفتاری از طریق فرشتگان.‏ برای مثال خدا از یک فرشته برای راهنمایی موسی استفاده کرد که او پیامی به فرعون مصر برساند.‏ (‏خروج ۳:‏۲-‏۴،‏ ۱۰‏)‏ در صورتی که دقت در انتخاب کلمات مهم بود،‏ خدا از فرشتگان برای رساندن پیامش استفاده کرد،‏ برای نمونه زمانی که به موسی چنین گفت:‏ «این سخنان را بنویس،‏ زیرا مطابق این سخنان با تو و با اسرائیل عهد بسته‌ام.‏»—‏خروج ۳۴:‏۲۷‏.‏ a

•   رؤیاها:‏ گاه زمانی که پیامبری کاملاً هوشیار و بیدار بود،‏ رؤیایی به او الهام می‌شد.‏ (‏اِشَعْیا ۱:‏۱؛‏ حَبَقوق ۱:‏۱‏)‏ برخی از این رؤیاها چنان زنده و روشن بودند که حتی شخصی که آن را دریافت می‌کرد در آن نقش داشت.‏ (‏لوقا ۹:‏۲۸-‏۳۶؛‏ مکاشفه ۱:‏۱۰-‏۱۷‏)‏ گاه نیز پیامبران در حالت خلسه رؤیایی دریافت می‌کردند.‏ (‏اعمال ۱۰:‏۱۰،‏ ۱۱؛‏ ۲۲:‏۱۷-‏۲۱‏)‏ همین طور زمانی که پیامبری در خواب بود خدا از طریق خوابی پیامش را به او می‌رساند.‏—‏دانیال ۷:‏۱؛‏ اعمال ۱۶:‏۹،‏ ۱۰‏.‏

•   راهنمایی ذهنی:‏ خدا برای رساندن پیامش به پیامبران افکار آنان را جهت داد.‏ در کتاب مقدّس آمده است:‏ «کل نوشته‌های مقدّس از خدا الهام شده است.‏» عبارتی که «الهام‌شده از خدا» ترجمه شده است،‏ مفهوم «خدا دمید» نیز دارد.‏ (‏۲تیموتائوس ۳:‏۱۶‏)‏ خدا از روح مقدّس یا نیروی فعالش استفاده کرد تا افکارش را در ذهن خادمانش «بدمد.‏» پیام آنان افکار خدا بود،‏ اما پیامبر خود کلمات را برمی‌گزید.‏—‏۲سموئیل ۲۳:‏۱،‏ ۲‏.‏

آیا پیشگویی یا نبوّت همیشه به معنی پیش‌بینی وقایع آینده است؟‏

 خیر،‏ در کتاب مقدّس پیشگویی یا نبوّت تنها به بیان وقایع آینده محدود نمی‌شود.‏ اما اکثر پیام‌های خدا به صورت مستقیم یا غیرمستقیم به آینده مربوط می‌شود.‏ برای مثال،‏ خدا به کرّات به قوم اسرائیل هشدار داد که راه‌های نادرستشان را کنار بگذارند و در کنار آن گفته می‌شد که در صورت به گوش گرفتن یا رد کردن آن چه برکاتی خواهند داشت یا چه مصیبت و سختی‌هایی خواهند کشید.‏ (‏اِرْمیا ۲۵:‏۴-‏۶‏)‏ آنچه برای قوم اسرائیل روی می‌داد بسته به راهی بود که آنان برمی‌گزیدند.‏—‏تَثنیه ۳۰:‏۱۹،‏ ۲۰‏.‏

نمونه‌هایی از نبوّت‌های کتاب مقدّس که به مفهوم پیش‌بینی نیست

•   یک بار وقتی اسرائیلیان از خدا درخواست کمک کردند او پیامبری فرستاد تا توضیح دهد که به دلیل نافرمانی‌هایشان به آنان کمک نخواهد کرد.‏—‏داوران ۶:‏۶-‏۱۰‏.‏

•   وقتی عیسی با زن سامری صحبت کرد‏،‏ موضوعاتی از گذشتهٔ او برایش آشکار ساخت که تنها به دلیل مکاشفهٔ الٰهی می‌توانست آن‌ها را بداند.‏ با این که عیسی چیزی از آینده نگفته بود،‏ آن زن پی برد که عیسی پیامبر خداست.‏—‏یوحنا ۴:‏۱۷-‏۱۹‏.‏

•   دشمنان عیسی هنگام آزار او صورت او را پوشاندند و او را زدند و گفتند:‏ «ثابت کن که نبی هستی،‏ به ما بگو چه کسی تو را زد؟‏» آنان از عیسی نخواستند که چیزی در مورد آینده بگوید بلکه با قدرت الٰهی تشخیص دهد که چه کسی او را زده است.‏—‏لوقا ۲۲:‏۶۳،‏ ۶۴‏.‏