«Γεννήθηκα σε οικογένεια που υπηρετούσε τον Ιεχωβά», λέει η Ρέιτσελ, η οποία τώρα ζει στη Δομινικανή Δημοκρατία. «Δυστυχώς όμως, όταν ήμουν εφτά χρονών, ο πατέρας μου σταμάτησε να συναναστρέφεται με τον λαό του Ιεχωβά και εναντιώθηκε με σφοδρότητα στην αλήθεια. Εξαιτίας του, δυσκολευόμουν πολύ να λατρεύω τον Ιεχωβά. Για παράδειγμα, προσπαθούσε να με κάνει να σταματήσω να Τον υπηρετώ με αντάλλαγμα διάφορα πράγματα—κινητό, ταξίδι στην Ντίσνεϊλαντ, ή ακόμα και πιστωτική κάρτα! Μερικές φορές μάλιστα, επιχείρησε “να μου βάλει μυαλό” με τις γροθιές του. Έλεγε ότι, αν δεν μπορούσα να μιλήσω ή να περπατήσω, δεν θα πήγαινα στις συναθροίσεις. Ποτέ δεν πέτυχε το σχέδιό του. Ήμουν αποφασισμένη να μη χάσω ούτε μία συνάθροιση.

 »Ο πατέρας φρόντιζε να μη με χτυπάει ποτέ μπροστά στη μαμά μου. Με απειλούσε ότι θα της έκανε κακό αν της το φανέρωνα. Για να δικαιολογήσει τις μελανιές μου, έλεγε ότι έφταιγαν τα μαθήματα πολεμικών τεχνών που επέμενε να μου κάνει.

 »Δεν μπορούσα να μιλήσω στη μαμά μου για αυτό που συνέβαινε—ήμουν πολύ μικρή και φοβόμουν απίστευτα τον πατέρα μου. Τα έλεγα λοιπόν στον Ιεχωβά. Περπατούσα ώρες ολόκληρες στο δάσος πίσω από το σπίτι μας, στο Μέριλαντ των ΗΠΑ. Σε εκείνο το δάσος, υπήρχε μια υπέροχη βελανιδιά. Σκαρφάλωνα σε ένα μεγάλο κλαδί της και από εκεί μιλούσα στον Ιεχωβά. Του έλεγα τα συναισθήματά μου και τι θα έκανα για εκείνον όταν μεγάλωνα—αρκεί να με βοηθούσε να παραμείνω ζωντανή μέχρι τότε. Του μιλούσα επίσης για όσα θα έκανα στον νέο κόσμο, για την οικογένεια που ήθελα να φτιάξω καθώς και για την ειρήνη και τη χαρά που θα είχα όταν δεν θα πονούσα ούτε θα φοβόμουν πια.

 »Κάθε φορά που ο πατέρας μου προσπαθούσε να με απομακρύνει από τον Ιεχωβά με ανταλλάγματα ή ξύλο, ένιωθα το χέρι Του να με παρηγορεί και να μου δίνει δύναμη. Ο Θεός με βοήθησε να παραμείνω όσια και ισχυρή.

 »Βαφτίστηκα όταν ήμουν δέκα χρονών και άρχισα το σκαπανικό δύο χρόνια αργότερα. Στην αρχή, ο πατέρας μου δεν ήξερε ούτε το ένα ούτε το άλλο. Όταν όμως ανακάλυψε την αλήθεια, με χτύπησε τόσο πολύ που εξάρθρωσε το σαγόνι μου.

 »Μερικοί με συμβούλεψαν να μην κάνω σκαπανικό επειδή ήμουν πολύ μικρή και ανησυχούσαν ότι δεν καταλάβαινα πόσο σοβαρή απόφαση ήταν. Καθώς τα χρόνια περνούσαν, έβλεπα πολλούς νεαρούς Μάρτυρες στην περιοχή μου να είναι χλιαροί πνευματικά—να τους νοιάζουν μόνο τα πάρτι και η διασκέδαση. Και φαινόταν ότι περνούσαν καλά! Ώρες ώρες ήταν δελεαστικό. Σκεφτόμουν: “Γιατί να μη σταματήσω να βγαίνω στο έργο και απλώς να περνάω καλά όπως τα παιδιά της ηλικίας μου;” Αλλά κάθε φορά που ένιωθα έτσι, μιλούσα στον Ιεχωβά για αυτό.

 »Όταν ήμουν 15 χρονών, με προσέγγισε ένα πολύ γνωστό πρακτορείο μοντέλων. Μου πρόσφερε ένα συμβόλαιο με πάρα πολλά χρήματα για να συνεργαστώ με τα γραφεία τους στο Μιλάνο. Ήταν πολύ κολακευτικό να σου λένε ότι θα μπορούσες να γίνεις μοντέλο, να εμφανίζεσαι στα περιοδικά και να φοράς πανάκριβα ρούχα σε πασαρέλες. Ήμουν ήδη τρία χρόνια σκαπάνισσα και σκέφτηκα: “Αυτή η δουλειά θα μου έδινε ένα εισόδημα και θα με βοηθούσε να συνεχίσω το σκαπανικό πολύ καιρό!” Ο πατέρας μου μας είχε εγκαταλείψει, οπότε σκέφτηκα ότι τα χρήματα αυτά θα βοηθούσαν τη μαμά μου με τα έξοδα.

 »Προσευχήθηκα για αυτό το ζήτημα. Επίσης μίλησα στη μαμά μου, που έκανε πολλά χρόνια σκαπανικό, καθώς και σε έναν πρεσβύτερο που αγαπούσα και σεβόμουν. Και ως συνήθως, πήγα και στο δέντρο μου και προσευχήθηκα ξανά από εκεί. Ο Ιεχωβά απάντησε στις προσευχές μου μέσω ενός εδαφίου από την Αγία Γραφή το οποίο μου έδειξε ο πρεσβύτερος. Ήταν το Εκκλησιαστής 5:4, που λέει: “Όποτε κάνεις ευχή στον Θεό, εκπλήρωσέ την. Ό,τι ευχηθείς εκπλήρωσέ το”. Είχα ευχηθεί να υπηρετώ τον Ιεχωβά ολόψυχα, και φοβόμουν ότι η συγκεκριμένη εργασία θα έκανε κακό στην πνευματικότητά μου. Αποφάσισα λοιπόν να αρνηθώ την προσφορά.

 »Τελικά, είμαι ακόμα ζωντανή! Τώρα πια έχω μια ευτυχισμένη οικογένεια με τον άντρα μου, τον Τζέισερ, και τον γιο μας, τον Κόνορ, που είναι εννιά χρονών. Ο Τζέισερ είναι πρεσβύτερος, ο Κόνορ είναι αβάφτιστος ευαγγελιζόμενος και εγώ κοντεύω να κλείσω 27 χρόνια στην ολοχρόνια υπηρεσία.

 »Συχνά, αναπολώ τις μεγάλες συζητήσεις που έκανα με τον Ιεχωβά πάνω στη βελανιδιά στο δάσος πίσω από το σπίτι μας. Εκλιπαρούσα τον Ιεχωβά να με βοηθήσει, και εκείνος το έκανε με τόσο ωραίο τρόπο! Μου έδινε δύναμη, με παρηγορούσε και με καθοδηγούσε. Σε όλη μου τη ζωή, ο Ιεχωβά μού έδειχνε ξανά και ξανά τι υπέροχος πατέρας είναι. Είμαι χαρούμενη που επέλεξα να τον υπηρετώ με όλη μου την καρδιά. Είναι η πιο σοφή απόφαση που πήρα ποτέ».