ΓΙΑ τους Εβραίους στην Υποσχεμένη Γη, το πολιτικό έτος άρχιζε με το όργωμα και τη σπορά, εργασίες οι οποίες γίνονταν την εποχή που αντιστοιχεί στο διάστημα Σεπτεμβρίου/Οκτωβρίου.

Με ένα σεληνιακό ημερολόγιο 12 μηνών (ο καθένας εκ των οποίων έχει 29 ή 30 ημέρες), το έτος είναι συντομότερο από το αληθές ηλιακό έτος. Έχουν χρησιμοποιηθεί διάφορες μέθοδοι για να εναρμονιστούν αυτά τα δύο. Αυτό μπορεί να γίνει με την προσθήκη επιπλέον ημερών ή με το να προστίθεται κατά περιόδους ένας εμβόλιμος μήνας, ίσως πριν από την έναρξη του επόμενου έτους. Ένα τέτοιο σύστημα συντονίζει το ημερολόγιο με τις εποχές της σποράς και του θερισμού.

Ωστόσο, τον καιρό του Μωυσή, ο Θεός είπε στον λαό Του ότι το θρησκευτικό έτος έπρεπε να αρχίζει με τον μήνα Αβίβ, ή αλλιώς Νισάν, την άνοιξη. (Έξοδ. 12:2· 13:4) Εκείνον τον μήνα, γινόταν μια γιορτή η οποία σχετιζόταν με τον θερισμό του κριθαριού.​—Έξοδ. 23:15, 16.

«Ο κανόνας με βάση τον οποίο αποφασιζόταν αν έπρεπε να προστεθεί εμβόλιμος μήνας ή όχι ήταν πολύ απλός», λέει ο λόγιος Εμίλ Σούρερ στο βιβλίο του Η Ιστορία του Ιουδαϊκού Λαού στην Εποχή του Ιησού Χριστού, (175 π.Χ.–135 μ.Χ.) (The History of the Jewish People in the Age of Jesus Christ, [175 B.C.–A.D. 135]). «Η γιορτή του Πάσχα, η οποία πρέπει να τηρείται κατά την πανσέληνο τον μήνα Νισάν (14 Νισάν), πρέπει πάντοτε να πέφτει μετά την εαρινή [δηλαδή ανοιξιάτικη] ισημερία . . . Αν λοιπόν παρατηρούσαν προς το τέλος του χρόνου ότι το Πάσχα θα έπεφτε πριν από την εαρινή ισημερία, αποφάσιζαν να παρεμβάλουν έναν [13ο] μήνα πριν από τον Νισάν».

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά λαβαίνουν υπόψη αυτόν τον κανόνα όταν καθορίζουν την κατάλληλη ημερομηνία για το Δείπνο του Κυρίου. Η ημερομηνία αυτή πέφτει την άνοιξη και αντιστοιχεί στις 14 Νισάν του εβραϊκού ημερολογίου. Οι εκκλησίες σε όλη τη γη ενημερώνονται εκ των προτέρων για αυτή την ημερομηνία. a

Αλλά πώς ήξεραν οι Εβραίοι πότε θα τελείωνε ένας μήνας και θα άρχιζε ο επόμενος; Σήμερα μπορείτε απλώς να κοιτάξετε ένα τυπωμένο ημερολόγιο ή μια εφαρμογή ημερολογίου στην ηλεκτρονική συσκευή σας. Εντούτοις, στους Βιβλικούς χρόνους, τα πράγματα δεν ήταν τόσο απλά.

Τον καιρό του Κατακλυσμού, οι μήνες θεωρούνταν ότι έχουν 30 ημέρες ο καθένας. (Γέν. 7:11, 24· 8:3, 4) Αργότερα, μεταξύ των Εβραίων, ο ημερολογιακός μήνας δεν είχε σταθερά 30 ημέρες. Για το εβραϊκό ημερολόγιο, ο μήνας άρχιζε όταν γινόταν ορατή η νέα ημισέληνος. Αυτό συνέβαινε 29 ή 30 ημέρες μετά την έναρξη του προηγούμενου μήνα.

Σε κάποια περίπτωση, τόσο ο Δαβίδ όσο και ο Ιωνάθαν αναφέρθηκαν στην αρχή του μήνα λέγοντας: «Αύριο είναι νέα σελήνη». (1 Σαμ. 20:5, 18) Φαίνεται λοιπόν ότι τον 11ο αιώνα Π.Κ.Χ. οι μήνες πλέον υπολογίζονταν εκ των προτέρων. Πώς θα μπορούσε ο μέσος Ισραηλίτης να εξακριβώσει πότε άρχιζε ένας νέος μήνας; Το Μισνά, μια συλλογή ιουδαϊκών προφορικών νόμων και παραδόσεων, παρέχει κάποιες πληροφορίες. Δείχνει ότι, στους μεταιχμαλωσιακούς χρόνους, το Σάνχεδριν (το ιουδαϊκό ανώτατο δικαστήριο) εμπλεκόταν σε αυτή τη διαδικασία. Κατά τους εφτά μήνες στους οποίους γίνονταν γιορτές, το δικαστήριο συνεδρίαζε την 30ή ημέρα του κάθε μήνα. Εκείνοι οι άντρες ήταν υπεύθυνοι να καθορίζουν πότε θα άρχιζε ο επόμενος μήνας. Με ποια βάση;

Άντρες τοποθετημένοι σε στρατηγικά υψώματα γύρω από την Ιερουσαλήμ παρατηρούσαν τον νυχτερινό ουρανό για να δουν το πρώτο ίχνος της νέας σελήνης. Αυτοί ειδοποιούσαν αμέσως το Σάνχεδριν. Όταν τα μέλη αυτού του δικαστηρίου θεωρούσαν ότι είχαν επαρκή μαρτυρία για τη θέαση της νέας σελήνης, ανάγγελλαν την έναρξη του νέου μήνα. Τι γινόταν όμως αν η ορατότητα των φρουρών ήταν περιορισμένη λόγω νεφώσεων ή ομίχλης με αποτέλεσμα να μην μπορούν  να δουν τη νέα ημισέληνο; Τότε, όριζαν ότι ο μήνας που βρισκόταν σε εξέλιξη είχε 30 ημέρες, και μπορούσε να αρχίσει ο επόμενος.

Το Μισνά εξηγεί ότι η απόφαση του Σάνχεδριν αναγγελλόταν με μια συνθηματική φωτιά στο Όρος των Ελαιών, κοντά στην Ιερουσαλήμ. Κατόπιν, η είδηση διαδιδόταν με φωτιές που ανάβονταν σε άλλα υψώματα σε όλο τον Ισραήλ. Σε μεταγενέστερες περιόδους, αποστέλλονταν αγγελιοφόροι. Έτσι οι Ιουδαίοι στην Ιερουσαλήμ, σε όλο τον Ισραήλ και σε διασκορπισμένες κοινότητες ενημερώνονταν για την έναρξη του νέου μήνα. Ως αποτέλεσμα, μπορούσαν όλοι να τηρούν τις εποχιακές γιορτές ταυτόχρονα.

Ο συνοδευτικός πίνακας θα σας βοηθήσει να καταλάβετε πώς συνδέονταν μεταξύ τους οι μήνες, οι γιορτές και οι εποχές του εβραϊκού ημερολογίου.