»Οι Μάρτυρες έδειχναν καλοσύνη, όχι μόνο στους ανθρώπους, αλλά και στα σκυλιά μου. Μια μέρα, η Ιλέιν, η οποία στεκόταν δίπλα στο σταντ, πρόσφερε μπισκότα στα δύο τεριέ μου. Έπειτα από αυτό, όποτε βγαίναμε βόλτα, τα σκυλιά με τραβούσαν με τα λουριά τους προς τη “γωνιά των μπισκότων”.

»Οι μήνες περνούσαν. Τα σκυλιά απολάμβαναν τα μπισκότα τους, και εγώ απολάμβανα σύντομες συζητήσεις με τους Μάρτυρες. Δίσταζα όμως να ανοιχτώ περισσότερο. Είχα περάσει τα 70 και δεν ήμουν βέβαιος για το τι πιστεύουν οι Μάρτυρες. Επειδή είχα απογοητευτεί με τις Προτεσταντικές εκκλησίες, θεωρούσα ότι ήταν καλύτερα να μελετώ τη Γραφή μόνος μου.

»Εκείνο το διάστημα, έβλεπα και άλλους Μάρτυρες σε διάφορα μέρη της πόλης να στέκονται δίπλα στα σταντ με τα έντυπά τους. Ήταν και αυτοί πάντοτε φιλικοί. Στις ερωτήσεις που τους έκανα απαντούσαν από την Αγία Γραφή και, ως αποτέλεσμα, άρχισα να τους εμπιστεύομαι περισσότερο.

»Μια μέρα, η Ιλέιν με ρώτησε: “Πιστεύετε ότι τα ζώα είναι δώρο από τον Θεό;” Απάντησα: “Ναι, ασφαλώς το πιστεύω!” Τότε η Ιλέιν μού έδειξε τα εδάφια Ησαΐας 11:6-9. Εντυπωσιάστηκα βαθιά, αλλά και πάλι δίσταζα να δεχτώ έντυπα.

»Τις επόμενες μέρες, έκανα σύντομες αλλά ουσιώδεις συζητήσεις με την Ιλέιν και τον σύζυγό της, τον Μπρεντ. Μου πρότειναν να διαβάσω από τον Ματθαίο ως τις Πράξεις για να καταλάβω τι σημαίνει να μιμούμαστε τον Χριστό. Αυτό και έκανα. Λίγο αργότερα, δέχτηκα να κάνω Γραφική μελέτη μαζί τους. Αυτό συνέβη το καλοκαίρι του 2016.

»Κάθε εβδομάδα, δεν έβλεπα την ώρα να κάνω τη μελέτη μου και να πάω στις συναθροίσεις στην Αίθουσα Βασιλείας. Ένιωθα ευλογημένος και ευτυχισμένος που μάθαινα τι λέει πραγματικά η Αγία Γραφή. Έπειτα από έναν χρόνο και κάτι, βαφτίστηκα ως Μάρτυρας του Ιεχωβά. Τώρα, στα 79 μου, ξέρω ότι είμαι στον σωστό δρόμο. Ο Ιεχωβά με ευλόγησε συμπεριλαμβάνοντάς με στην οικογένεια των αφιερωμένων υπηρετών του».