PIPILA ka tuig sa miagi, si Roald ug Elsebeth, nga hapit nang mag-50 anyos niadto, haruhayg kinabuhi sa Bergen, ang ikaduhang kinadak-ang siyudad sa Norway. Sila aktibo sa kongregasyon uban sa ilang anak nga si Isabel ug Fabian. Si Roald nag-alagad ingong ansiyano ug si Elsebeth ingong payunir, samtang si Isabel ug Fabian maoy madasigong mga magmamantala.

Niadtong Septiyembre 2009, nagsabot ang pamilya nga mosulayg sangyaw sa usa ka hilit nga lugar sulod sa usa ka semana. Si Roald ug Elsebeth uban ni Fabian, nga 18 anyos niadto, mibiyahe paingon sa Nordkyn, usa ka peninsula sa probinsiya sa Finnmark, ibabaw sa Arctic Circle. Sila nanangyaw sa baryo sa Kjøllefjord uban sa mga igsoon nga miadto usab didto aron mosangyaw. Si Roald nahinumdom, “Pagsugod nianang semanaha, nalipay kaayo ko nga nahikay nako ang akong kalihokan aron makauban niining espesyal nga buluhaton.” Apan sulod usab nianang semanaha, dunay nakapatugaw kang Roald. Unsa kini?

“Kalit lang ming gipangutana ni Mario, payunir sa Finnmark, kon gusto namong mobalhin sa lungsod sa Lakselv aron motabang sa kongregasyon didto nga may 23 ka magmamantala,” matod ni Roald. Nakalitan si Roald sa pangutana ni Mario. Siya mipadayon: “Naestoryahan na namo ni Elsebeth nga moalagad sa dapit diin mas dako ang panginahanglan, pero unya na kon dili na namo kaubag puyo ang among mga anak.” Apan samtang nagsangyaw niining hilit nga dapit, nakita ni Roald nga ang mga tawo gustong mokat-on bahin kang Jehova. Nagkinahanglan silag tabang karon—dili unya o sa sunod pa. “Natugaw ko sa maong pangutana ug pipila ka gabii kong wala katulog,” siya nahinumdom. Dayon, si Roald ug ang iyang pamilya gidala ni Mario sa Lakselv, mga 240 kilometros habagatan sa Kjøllefjord. Gusto ni Mario nga makita nila ang gamayng kongregasyon didto.

Sa Lakselv, gipakita kanila ni Andreas, usa sa duha ka ansiyano didto, ang lugar ug ang Kingdom Hall. Mainiton silang giabiabi sa mga igsoon ug giingnan si Roald ug Elsebeth nga malipay kaayo sila kon mobalhin ang ilang pamilya didto aron motabang sa buluhaton sa Gingharian. Si Andreas mapahiyomong miingon nga duna na siyay gihikay nga interbiyo sa trabaho para kang Roald ug Fabian! Unsa kahay himoon sa pamilya?

Kini ang unang reaksiyon ni Fabian: “Di ko mobalhin dinhi.” Dili niya mabiyaan ang iyang suod nga mga higala nga kauban niyang nagdako sa kongregasyon ug mopuyo sa gamayng lungsod. Gawas pa, wala pa niya mahuman ang iyang kurso sa pagka-elektrisyan. Pero dihang gipangutana si Isabel (21 anyos niadto) bahin sa pagbalhin, siya mitubag: “Dugay na nako nang gustong buhaton!” Apan siya midugang: “Dihang mamalandong niini, makahunahuna sab ko, ‘Maayo gyod kahang mobalhin? Dili kaha ko mingawon sa akong mga higala? Unsa kahag dinhi na lang ko sa akong kongregasyon kay kombenyente ug mao nay akong naandan?’” Unsa poy reaksiyon ni Elsebeth? Siya miingon: “Gibati nakong gihatagan ni Jehova ug asaynment ang among pamilya, pero unsaon na lang ang among bag-ong gipanindot nga balay ug ang mga kabtangan nga napondar namo sulod sa miaging 25 ka tuig?”

Human sa espesyal nga semana, si Roald ug ang iyang pamilya miuli sa Bergen, apan dili mawala sa ilang hunahuna ang mga igsoon sa Lakselv, nga mga 2,100 kilometros ang gilay-on. “Sige kog ampo kang Jehova,” matod ni Elsebeth, “ug kanunay kong nakigkomunikar sa among mga nahigala didto pinaagig pagbayloayg mga letrato ug kasinatian.” Miingon sab si Roald: “Nagkinahanglan kog panahon sa pagdesisyon kon praktikal bang mobalhin. Unsa may among panginabuhi didto? Kadaghan kong nag-ampo kang Jehova ug nakig-estorya sa akong pamilya ug sa hamtong nga mga igsoon.” Si Fabian nahinumdom: “Sa sige nakog hunahuna, nakita nako nga wala gyod koy balidong rason nga mobalibad. Kanunay kong nag-ampo kang Jehova, ug anam-anam nga midako ang akong tinguha sa pagbalhin.” Komosta si Isabel? Agig pagpangandam, nagpayunir siya sa ilang lugar ug naggahig dakong panahon sa personal nga pagtuon sa Bibliya. Human sa unom ka bulan, andam na siyang mobalhin.

Samtang nagkadako ang ilang tinguha nga moalagad sa dapit diin gikinahanglan ang dugang magmamantala, ang pamilya mihimog mga lakang sa pagkab-ot sa ilang tumong. Bisag dakog suweldo ug ganahan si Roald sa iyang trabaho, mihangyo siyang mobakasyon ug usa ka tuig. Apan gitanyagan siya sa iyang amo nga magpartaym na lang—duha ka semanang trabaho ug unom ka semanang off. “Mikunhod pag-ayo ang akong suweldo, pero okey ra,” matod ni Roald.

Miasoy si Elsebeth: “Giingnan ko sa akong bana nga mangitag balay sa Lakselv ug paabangan ang among balay sa Bergen. Dili kadto sayon, apan nahimo ra. Wala madugay, nakakitag partaym nga trabaho ang among mga anak ug mitabang sila sa mga galastohan sa pagkaon ug transportasyon.”

Matod ni Isabel: “Gamay ra nga lungsod ang among gibalhinan, maong lisod kaayong mangitag trabaho nga makasuportar sa akong pagpayunir. Usahay  morag mawad-an na kog paglaom.” Apan pinaagi sa pagdawat ug ginagmayng partaym nga trabaho—siyam sa unang tuig—naa ra siyay nagamit para sa iyang mga galastohan. Komosta si Fabian? “Aron makompleto ang akong kurso sa pagka-elektrisyan, nag-aprentis ko sa Lakselv. Sa ulahi, nakapasar ko sa eksam ug nagtrabahog partaym ingong elektrisyan.”

Si Marelius ug ang iyang asawa nga si Kesia gusto sab moalagad sa dapit diin may mas dakong panginahanglan sa mga magmamantala. Si Marelius, nga karon 29 anyos, miingon: “Tungod sa mga pakigpulong ug mga interbiyo bahin sa pagpayunir panahon sa mga kombensiyon, nakahunahuna ko sa pagpalapad sa akong ministeryo.” Apan lisod para kang Kesia, nga karon 26 anyos, nga mobiya sa iyang pamilya. “Mahadlok kong malayo sa akong mga minahal,” matod niya. Dugang pa, si Marelius full-time nga nagtrabaho aron mabayran ang ilang balay. Siya miingon: “Pinaagi sa tabang ni Jehova ug sa mga pag-ampo, nakahimo mig mga kausaban aron makabalhin.” Una, migahin silag mas dakong panahon sa pagtuon sa Bibliya. Dayon, gibaligya nila ang ilang balay, miundang ug trabaho, ug mibalhin pagka-Agosto 2011 sa siyudad sa Alta, sa amihanan sa Norway. Aron masuportahan ang ilang pagpayunir didto, si Marelius nagtrabaho ingong accountant ug si Kesia nagtrabaho sa usa ka tindahan.

Si Knut ug Lisbeth, magtiayon nga mga 35 anyos, natandog sa mga asoy sa Tinuig nga Basahon bahin niadtong nag-alagad sa dapit diin may mas dakong panginahanglan sa mga magmamantala. “Ang maong mga kasinatian nakapahunahuna namo sa pag-alagad sa laing nasod,” matod ni Lisbeth, “pero nagduhaduha sab ko kon mahimo ba nako kini.” Bisan pa niana, sila mihimog mga lakang sa pagkab-ot sa ilang tumong. Si Knut miingon: “Gibaligya namo ang among apartment ug, aron makadaginot, miipon mi sa akong mama. Sa ulahi, aron mahibaloan namo kon sama sa unsa ang pag-alagad sa langyawng teritoryo, mibalhin mi sa Iningles nga kongregasyon sa Bergen, diin miipon mi sa mama ni Lisbeth.” Wala madugay, andam nang mobalhin si Knut ug Lisbeth. Asa? Sa Uganda! Matag tuig, mouli sila sa Norway aron motrabahog duha ka bulan. Niining paagiha, makatigom silag igong kuwarta nga magamit sa bug-os panahong pagsangyaw sa Uganda.

Sa unsang paagi gipanalanginan kining mga boluntaryo? Si Roald miingon: “Mas daghan mig panahon nga magkauban ingong pamilya niining hilit nga dapit kay sa didto pa mi sa Bergen. Mas nasuod mi sa usag usa. Makapalipay kaayong makita ang espirituwal nga pag-uswag sa among mga anak.” Siya midugang: “Nausab na ang among panglantaw sa materyal nga mga butang. Dili na kaayo kini importante kanamo.”

 Nakita ni Elsebeth ang panginahanglan nga mokat-on ug laing pinulongan. Ngano? Apil sa teritoryo sa Lakselv Congregation ang baryo sa Karasjok, ang sentrong lugar sa tribong Sami—mga lumad sa amihanang mga rehiyon sa Norway, Sweden, Finland, ug Russia. Busa aron masangyawan sila, si Elsebeth nagtuon ug pinulongang Sami. Karon makakomunikar na siya sa maong pinulongan. Lingaw ba siya sa iyang bag-ong teritoryo? Siya miingon: “Unom ang akong Bible study. Malipayon kaayo kong nag-alagad dinhi!”

Si Fabian payunir ug ministeryal nga alagad na karon. Siya miingon nga nakadasig sila ni Isabel ug tulo ka batan-on sa ilang bag-ong kongregasyon. Karon, ang tulo ka batan-on aktibo na sa ministeryo. Gani, duha kanila bawtismado na ug nag-oksilyare payunir sa Marso 2012. Ang usa kanila nagpasalamat kang Fabian ug Isabel sa pagtabang kaniya nga “madasig pag-usab.” Matod ni Fabian: “Natandog kaayo ko sa iyang gisulti. Makapalipay gyod nga duna kay matabangan!” Si Isabel miingon: “Niini nga asaynment, ako gyong ‘natilawan ug nakita nga si Jehova maayo.’” (Sal. 34:8) Siya midugang: “Labaw sa tanan, makalingaw kaayo ang pag-alagad dinhi!”

Ang kinabuhi ni Marelius ug Kesia mas simple na karon, apan mas malipayon. Ang kongregasyon sa Alta, diin sila mibalhin, duna nay 41 ka magmamantala. Si Marelius miingon: “Makapadasig ang dakong kausaban sa among kinabuhi. Mapasalamaton mi kang Jehova nga nakapayunir mi dinhi. Wala nay mas makapalipay pa nga kinabuhi.” Midugang si Kesia: “Nakakat-on ko nga mas bug-os mosalig kang Jehova, ug iya ming giatiman. Ug kay layo man ko sa akong pamilya, mas napabilhan nako ang mga higayong magkauban mi. Wala gyod ko magmahay sa among desisyon.”

Komosta si Knut ug Lisbeth sa Uganda? Si Knut miingon: “Dugaydugay ming naka-adjust sa bag-ong lugar ug kultura. Sa popanahon magkaproblema mi sa tubig, elektrisidad, ug sa sakit sa tiyan, pero daghan man sab mig Bible study!” Matod ni Lisbeth: “Medya oras lang gikan sa among gipuy-an, may mga teritoryo nga wala pa sukad maabti sa maayong balita. Apan dihang moadto mi didto, makakita mig mga tawo nga nagbasag Bibliya ug mohangyo namo nga tudloan sila. Dili gyod ikatandi ang kalipay sa pagtudlo sa mensahe sa Bibliya niining mapainubsanong mga tawo!”

Seguradong nalipay ang atong Lider, si Kristo Jesus, samtang nagtan-aw gikan sa langit nga ang buluhatong pagsangyaw nga iyang gisugdan miabot na sa mas daghang bahin sa yuta! Oo, alang sa tanang katawhan sa Diyos, makapalipay ang pagtanyag sa ilang kaugalingon nga kinabubut-on aron tumanon ang sugo ni Jesus sa “paghimog mga tinun-an sa katawhan sa tanang kanasoran.”—Mat. 28:19, 20.