Контентә кеч

Мүндәриҹаты ҝөстәр

Охуҹуларын суаллары

Охуҹуларын суаллары

Әшија 60:1 ајәсиндәки «гадын» кимдир вә о, һансы мәнада галхыб шөлә сачыр?

Әшија 60:1 ајәсиндә охујуруг: «Галх, еј гадын, шөлә сач, чүнки нурун ҝәлди. Јеһованын ҹалалы үзәринә шәфәг сачыр». Контексдән ҝөрмәк олар ки, «гадын» дејиләндә Сион, јәни һәмин вахт Јәһуданын пајтахты Јерусәлим нәзәрдә тутулурду (Әшј. 60:14; 62:1, 2). Бу шәһәр бүтүн Исраил халгыны тәмсил едир. Әшијанын сөзләрини охујанда ики суал јараныр: «Биринҹиси, Јерусәлим нә вахт вә неҹә «галхыб» руһани ҹәһәтдән «шөлә сачды»? Икинҹиси, Әшијанын сөзләри даһа ҝениш мигјасда јеринә јетир?»

Јерусәлим нә вахт вә неҹә «галхыб» руһани ҹәһәтдән «шөлә сачды»? Јәһудиләр 70 ил Бабилдә әсарәтдә олан вахт Јерусәлим вә мәбәд дағынтылар ичиндә иди. Амма мадалылар вә фарслар Бабил империјасыны ишғал едәндән сонра орада јашајан бүтүн исраиллиләрә вәтәнләринә гајыдыб пак ибадәти бәрпа етмәјә изин верилди (Үзр. 1:1—4). Ерамыздан әввәл 537-ҹи илдән башлајараг 12 гәбиләдән галан садиг исраиллиләр ҝери гајытдылар (Әшј. 60:4). Онлар Јеһоваја гурбанлар ҝәтирмәјә, бајрамлары гејд етмәјә вә мәбәди бәрпа етмәјә башладылар (Үзр. 3:1—4, 7—11; 6:16—22). Беләҹә, Јеһованын ҹалалы Јерусәлим үзәриндә, јәни Јеһованын бәрпа олунмуш халгы үзәриндә јенидән шәфәг сачмаға башлады. Халг да руһани зүлмәтдә олан диҝәр милләтләр үчүн нур мәнбәји олду.

Амма Әшијанын бәрпа илә бағлы пејғәмбәрлији о дөврдә гисмән јеринә јетди. Чүнки әксәр исраиллиләр Јеһоваја ахыра гәдәр итаәткар галмадылар (Нәһ. 13:27; Мәл. 1:6—8; 2:13, 14; Мәт. 15:7—9). Һәтта сонралар онлар Јеһованын ҝөндәрдији Мәсиһи гәбул етмәдиләр (Мәт. 27:1, 2). Ерамызын 70-ҹи илиндә Јерусәлим вә мәбәд икинҹи дәфә дағыдылды.

Јеһова белә бир шејин олаҹағыны габагҹадан демишди (Дән. 9:24—27). Бурадан ҝөрмәк олар ки, О, Әшија 60-ҹы фәсилдәки пејғәмбәрлијин Јерусәлим шәһәри үзәриндә там шәкилдә јеринә јетәҹәјини нәзәрдә тутмамышды.

Әшијанын сөзләри даһа ҝениш мигјасда јеринә јетир? Бәли, јеринә јетир. Амма башга гадынын — «уҹаларда олан Јерусәлим»ин үзәриндә. Һәвари Булус бу гадын барәдә јазмышды: «О, бизим анамыздыр» (Гал. 4:26). Уҹаларда олан Јерусәлим Јеһованын тәшкилатынын сәмави һиссәсидир. Бу тәшкилат садиг руһани варлыглардан ибарәтдир. Гадынын «өвладлары» Иса вә мүгәддәс руһла мәсһ олунмуш 144 000 нәфәрдир. Мәсһ олунмуш мәсиһиләр һәвари Булус кими ҝөјдә јашамаға үмид едирләр. Мәсһ олунмушлар «мүгәддәс халг»ы — «Аллаһын Исраили»ни тәшкил едирләр (1 Бут. 2:9; Гал. 6:16).

Уҹаларда олан Јерусәлимин «галхмасы» вә «шөлә сачмасы» неҹә баш верди? О буну јер үзүндә јашајан мәсһ олунмуш өвладлары васитәсилә етди. Онларла баш верәнләрин Әшија 60-ҹы фәслиндәки пејғәмбәрликлә неҹә узлашдығына фикир верин.

Мәсһ олунмуш мәсиһиләр нәјә ҝөрә галхмалы иди? Чүнки ерамызын икинҹи әсриндә алаг отуна бәнзәдилән дөнүклүк баш галдырдығы үчүн мәсһ олунмуш мәсиһиләр руһани зүлмәтә гәрг олдулар (Мәт. 13:37—43). Бунунла да јалан динин дүнја империјасы олан Бөјүк Бабилин әсарәтинә дүшдүләр. Мәсһ олунмуш мәсиһиләр 1914-ҹү илә кими, та ки «дөврүн јекуну» башлајана гәдәр әсирликдә галдылар (Мәт. 13:39, 40). Бундан гыса мүддәт сонра, 1919-ҹу илдә онлар азад олдулар вә дәрһал тәблиғ ишиндә ири аддымлар атараг руһани шөлә сачмаға башладылар a. О вахтдан бу јана бүтүн халглардан олан инсанлар бу нура доғру ахышыр. Онларын сырасында Әшија 60:3 ајәсиндә бәһс олунан «һөкмдарлар» — Аллаһын Исраилинин галан һиссәси дә вар (Вәһј 5:9, 10).

Ҝәләҹәкдә мәсһ олунмуш мәсиһиләрин сачдығы нур даһа ҝур парлајаҹаг. Бу неҹә баш верәҹәк? Онларын һамысы јерүзү һәјатларыны баша вуранда Мәсиһин 144 000 падшаһ вә каһиндән ибарәт олан ҝәлининин, башга сөзлә, «Јени Јерусәлим»ин бир һиссәси олаҹаглар (Вәһј 14:1; 21:1, 2, 24; 22:3—5).

Јени Јерусәлим Әшија 60:1 ајәсинин јеринә јетмәсиндә апарыҹы рол ојнајаҹаг. (Әшија 60:1, 3, 5, 11, 19, 20 ајәләрини Вәһј 21:2, 9—11, 22—26 ајәләри илә әлагәләндирин.) Неҹә ки гәдим Исраил Јерусәлимдән идарә олунурду, ејнилә јени дүнја да Јени Јерусәлим вә Иса Мәсиһ тәрәфиндән идарә олунаҹаг. Бәс Јени Јерусәлимин ҝөјдән, «Аллаһын јанындан» енмәси нә мәна дашыјыр? Бу о демәкдир ки, о, јер үзүндә јашајан инсанларын рифаһы наминә ишләр ҝөрәҹәк. Бүтүн халгларын ичиндә Аллаһдан горхан инсанлар «онун нурунда јеријәҹәкләр». Онлар һәтта ҝүнаһын вә өлүмүн пәнҹәсиндән гуртулаҹаглар (Вәһј 21:3, 4, 24). Нәтиҹәдә, Әшијанын вә диҝәр пејғәмбәрләрин габагҹадан дедији кими «һәр шејин бәрпа» олунмасы баша чатаҹаг (Һәв. 3:21). Бу ҝенишмигјаслы бәрпа иши Иса Мәсиһ падшаһ оланда башлады вә онун миниллик һакимијјәтинин сонунда битәҹәк.

a 1919-ҹу илдә баш вермиш руһани дирчәлмә барәдә Һизгијал 37:1—14 вә Вәһј 11:7—12 ајәләриндә дә јазылыб. Һизгијал бүтүн мәсһ олунмуш мәсиһиләрин руһани бәрпасындан данышмышды. Бу бәрпа узун сүрән әсирликдән сонра баш верди. «Вәһј» китабындакы пејғәмбәрликдә исә мәсһ олунмушлардан ибарәт кичик групдан — рәһбәрлик едән гардашлардан данышылыр. Онлар һагсыз јерә һәбс олундугларына ҝөрә мәҹбури фәалијјәтсиз галмышдылар. Амма бу чох чәкмәди, гыса мүддәт сонра онлар руһани мәнада јенидән һәјата гајытдылар. 1919-ҹу илдә бу гардашлар «садиг вә ағыллы нөкәр» кими тәјин олундулар. (Мәт. 24:45; «Пак ибадәт дирчәлир!» китабынын 118-ҹи сәһифәсинә бахын.)