«Әҝәр кимсә сәнә дүзәлиш едирсә, демәли, нәјисә сәһв етмисән. “Тәки һамы мәнә дүзәлиш етсин” дејән адама һәлә раст ҝәлмәмишәм» (Елмира, 17 јаш) *.

Валидејнләрин, мүәллимләрин вә башга кимсә сәнә дүзәлиш едәндә буну гәбул еләмәк чәтин ҝәлир? Онда бу мәгалә сәнин үчүндүр.

Һамымызын дүзәлишә еһтијаҹы вар.

«Һәр биримиз дәфәләрлә сәһв едирик» (Јагуб 3:2).

«Сәһв иш тутанда киминсә сәнә дүзәлиш етмәсиндә утаныласы һеч нә јохдур» (Ҹессика).

Сәнә дүзәлиш едилмәси һеч дә пис инсан олдуғундан хәбәр вермир.

«Ата севдији оғлуну неҹә мәзәммәт едәрсә, Рәбб дә севдијини елә мәзәммәт едәр» (Сүлејманын мәсәлләри 3:12).

«Кимсә мәнә дүзәлиш едәндә чалышырам, һәмин адам үчүн мәсләһәт вермәјин нә гәдәр чәтин олдуғуну вә буну мәнә мәһәббәтиндән ирәли ҝәләрәк етдијини баша дүшүм» (Тамара).

Дүзәлишләр сајәсиндә сән даһа јахшы инсан ола биләрсән.

«Вердијим тәрбијәјә гулаг асын, һикмәт алын»

(Сүлејманын мәсәлләри 8:33).

«Дүзәлишләр ҝәнҹләрин бир шәхсијјәт кими формалашмалары үчүн зәруридир. Бу, башгаларынын ҝөзүндә неҹә инсан олдуғуну ҝөрмәјә, еләҹә дә хасијјәтиндә өзүнүн дә хәбәрин олмадан јаранан пис ҹәһәтләри нәзарәт алтында сахламаға көмәк едир» (Диан).

Вәзијјәтә објектив јанаш. Ола билсин, сәнә дүзәлиш едиләндә инҹијирсән. Амма чалыш, һиссләрә гапылмајасан. Бунун үчүн бир анлыға олдуғун вәзијјәти унут вә тәсәввүр ет ки, сәнә верилән мәсләһәти сән башгасына, мәсәлән, кичик баҹына вә ја гардашына верирсән. Инди һеч олмаса бир аз мәсләһәтин фајдасыны ҝөрүрсән? Инди буну өзүнә аид ет. (Мүгәддәс Китаб принсипи: Ваиз 7:9.)

«Бәзән тәнгид ешидәндә руһдан дүшүрсән. Һәтта белә анларда унудурсан ки, әслиндә, мәсләһәт верәнин сәнин хәтринә дәјмәк фикри олмајыб. О, садәҹә сәнин даһа јахшы инсан олмағына көмәк етмәк истәјирди» (Тереса).

Тәвазөкар ол. Гојма ки, гүрурун мәсләһәти гәбул етмәјинә мане олсун. Диҝәр тәрәфдән дә, јол вермә ки, садәҹә һансыса чатышмајан ҹәһәтинин үзәриндә ишләмәли олдуғуна ҝөрә руһдан дүшәсән. Тәвазөкар олсан, һәр ики ифратчылыгдан гачаҹагсан. Јадда сахла: хәтринә дәјән мәсләһәт чох вахт сәнә лазым олан мәсләһәт олур. Әҝәр һәр һансы бир сәбәбә ҝөрә мәсләһәти гәбул етмирсәнсә, онда дәјәрли бир имканы — бир шәхсијјәт кими формалашмаг имканыны әлдән вермиш олурсан. (Мүгәддәс Китаб принсипи: Сүлејманын мәсәлләри 16:18.)

«Јеткин инсан олмаг үчүн ән ваҹиб шәртләрдән бири дүзәлишләри гәбул етмәкдир. Буну, еләҹә дә онлардан фајдаланмағы өјрәнмәсәк, өзүмүзә пислик еләмиш олаҹағыг» (Лена).

Миннәтдар ол. Дүзәлиши гәбул етмәк сәнин үчүн нә гәдәр чәтин олса да, һәмин инсана өз тәшәккүрүнү билдирмәлисән. Шүбһә јохдур ки, о, буну јахшы нијјәтдән ирәли ҝәләрәк вә сәнин јахшылығыны истәдији үчүн едиб. (Мүгәддәс Китаб принсипи: Мәзмур 141:5.)

«Һеч вахт, хүсусилә дә мәсләһәтә еһтијаҹын олдуғу анларда “чох сағ ол” демәк артыглыг етмәз. Һәтта мәсләһәтин јери олмаса белә, ән азы, зәһмәт чәкиб сәнә јахынлашдығына ҝөрә тәшәккүр едә биләрсән» (Карла).