Әксинә, Мүгәддәс Китабда ҝөстәрилир ки, бу, евли инсанлара Аллаһын бәхш етдији немәтдир. Јарадан инсаны «киши вә гадын» олараг хәлг етди вә јаратдыгларына нәзәр салыб «чох јахшы» олдуғуну сөјләди (Јарадылыш 1:27, 31). Сонра Аллаһ илк киши вә гадыны никаһ телләри илә бирләшдирәрәк деди ки, онлар «бир бәдән» олмалыдырлар (Јарадылыш 2:24). Бу никаһдахили мүнасибәтләрә емосионал бағлылыгла јанашы, ҹинси јахынлыгдан һәзз дујмаг да дахил иди.

Мүгәддәс Китабда әрин никаһда дујдуғу мәмнунлуг һисси бу сөзләрлә верилир: «Ҝәнҹ икән евләндијин арвадынла хошбәхт јаша!.. Һәмишә сәни өз дөшләри илә дојдурсун, онун ешги илә мәст ол» (Сүлејманын мәсәлләри 5:18, 19). Аллаһын нијјәтинә арвадын да бу јахынлыгдан һәзз алмасы дахил иди. Мүгәддәс Јазыларда дејилир: «Гој әр арвадынын, арвад да әринин еһтијаҹыны өдәсин» (1 Коринфлиләрә 7:3).

Аллаһын гојдуғу мәһдудијјәтләр

Аллаһын ҝөзүндә ҹинси әлагә анҹаг әр-арвад арасында ҹаиздир. Онун Кәламында бујрулур: «Гој һәр кәс никаһа һөрмәт етсин вә никаһ јатағы ләкәләнмәсин, чүнки Аллаһ әхлагсызлары вә зинакарлары мүһакимә едәҹәк» (Ибраниләрә 13:4). Әр-арвадлар бир-бирләринә гаршы сәдагәтли олмалы вә никаһ андына садиг галмалыдырлар. Онлара бөјүк һәзз верән худбин һиссләрини аҹҝөзлүклә тәмин етмәләри јох, Аллаһын Кәламындакы «вермәк алмагдан даһа чох хошбәхтлик ҝәтирир» принсипинә ујғун давранмаларыдыр (Һәвариләрин ишләри 20:35).