«Аллаһын сөзү» ифадәси, адәтән, илаһи хәбәр вә ја хәбәрләр топлусу мәнасыны дашыјыр (Лука 11:28). Бир нечә јердә «Аллаһын сөзү» вә ја «Сөз» ифадәси кимәсә аид ишләнир (Вәһј 19:13; Јәһја 1:14).

Илаһи хәбәр. Пејғәмбәрләр тез-тез Аллаһын сөзүнү билдирирдиләр. Мисал үчүн, Әрәмја пејғәмбәр пејғәмбәрлијә «Мәнә Јеһованын сөзү назил олду» сөзләри илә башлајыр (Әрәмја 1:4, 11, 13; 2:1). Ишмуил Талута Аллаһын ону падшаһ сечдијини демәздән әввәл сөјләмишди: «Амма сән инди ајаг сахла, гој Аллаһын сөзүнү сәнә билдирим» (1 Ишмуил 9:27).

Ад. «Сөз» ифадәси Мүгәддәс Китабда һәмчинин Иса Мәсиһә аид едилир. Иса Мәсиһ јердә инсан кими јашајанда «Сөз» адланырды. О, инди ҝөјдә руһани варлыг кими дә «Сөз» адланыр. Ҝәлин ҝөрәк нијә бу гәнаәтә ҝәлә биләрик.

• Һәр шеј јаранмаздан әввәл Сөз мөвҹуд иди. «Башланғыҹда Сөз вар иди... О, башланғыҹда Аллаһла иди» (Јәһја 1:1, 2). Иса «бүтүн хилгәтин илкидир... О, һәр шејин әзәлидир» (Колослулара 1:13—15, 17).

• Сөз јер үзүнә инсан кими ҝәлди. «Сөз инсан олуб арамызда јашады» (Јәһја 1:14). Иса Мәсиһ «өзүнү һәр шејдән мәһрум етди вә гул сурәтини гәбул едиб инсан олду» (Филиппилиләрә 2:5—7).

• Сөз Аллаһын Оғлудур. «Сөз инсан олуб» дедикдән сонра һәвари Јәһја әлавә етди: «Биз онун ҹалалыны ҝөрдүк. Бу, атанын јеҝанә оғлуна вердији ҹалала бәнзәјирди» (Јәһја 1:14). Һәвари Јәһја һәмчинин јазмышды ки, Иса Мәсиһ Аллаһын Оғлудур (1 Јәһја 4:15).

• Сөз Аллаһа хас хүсусијјәтләрә маликдир. «Сөз илаһи варлыг иди» (Јәһја 1:1). Иса Мәсиһ «Аллаһын ҹалалыны әкс етдирир. О, Аллаһын варлығынын дәгиг әксидир» (Ибраниләрә 1:2, 3).

• Сөз падшаһ кими һакимијјәт сүрүр. Мүгәддәс Китабда дејилир ки, Аллаһын Сөзүнүн «башында чохлу таҹ вар» (Вәһј 19:12, 13). Сөз һәмчинин «падшаһлар Падшаһы вә ағалар Ағасы» адланыр (Вәһј 19:16). Мүгәддәс Китабда Иса Мәсиһ һагда да «падшаһлар Падшаһы вә ағалар [Ағасы]» дејилир (1 Тимутијә 6:14, 15).

• Сөз Аллаһын нүмајәндәсидир. «Сөз» Аллаһын Өз хәбәрини вә ҝөстәришләрини чатдырмаг үчүн истифадә етдији бир кәсә дејилир. Иса Мәсиһ демишди ки, о, бу ролу иҹра едир: «Мәни ҝөндәрән Ата мәнә нә һагда данышмағы, нә демәји бујуруб... Атам мәнә нә дејибсә, мән дә ону данышырам» (Јәһја 12:49, 50).